رباعی ضدِّ ابتذال

ابتذال:

خصلت های نهفته در انسان دو جلوه دارد:

خارج از تفکر و از روی غریزه حیوانی و یا نوشیدنِ آب زلال و پاک تعقُّل جهت ارج مقام آدمی و دفعِ مضرّات.

فراغت دائمی را دنیا ندهد، تو متحمِّل دشواری شوی تا بهره گیری از نعمات پاک الله.

عاقلانِ است که جریده روی اختیار کنی که هلاکت به آنی سراغ فراموشکار رفته و او را به ضلالت می‌برد.

این شیب تند را باید دستاویزی جُست که اصل بوده تا بر توهمی سقوط نکنی.

دیار فانی بر کسی مقدّم شود که چشمی به آن نداشته والا در دفعات مکرر او را بر زمین کشیده و بی جانش سازد.

بدکاری و بد پنداری و بد گویی فحشاء را چونان دیو نحسی به جان انداخته و در شریان و وریدش رخنه کرده می‌کُشد و این پیکر ابزار او جهتِ فریب انسانها.

زنده باد پیر دانا که وعظِ ما گفت و متنعِّم ساخت به دانش و حکمتش.

خسرو.

نحنُ ابناءُ الحیدر.