کتابی که نوشته نشد

آدما مثل کتاب هستن

کتابی که اگر اونو ورق بزنی و پای حرفاش بشینی،جمله به جملش تورو شگفت زده میکنه.

بهتره بگم ادم ها کتاب هایی هستن که هرگز نوشته نشدن،قصه هایی که کسی اونارو نخوند و جهانی که کسی به اون سفر نکرد

.

.

بنظرم هر آدمی باید حداقل یک بار نوشتن رو تجربه کنه.

نوشتن درباره‌ی چیزی که بهش باور داره یا درسی که زندگی بهش داده و...

نوشتن مثل یه معجزه میمونه،باعث میشه چیزی که مینویسی توی ذهنت ثبات پیدا کنه(شاید بخاطر همینه که میگن آرزو هات رو بنویس)

و اگر درمورد خودت و باور هات بنویسی باعث میشه شخصیتت رو بشناسی و خیلی چیزا رو درمورد خودت کشف کنی.

به شخصه اولین باره که خودم متنی رو مینویسم و تو فضای مجازی منتشر میکنم

تا قبل از این نظریه ها و تجربه هام به فکرایی ختم میشد که نمیزارن بخابی و مثل بختک راه نفس کشیدنتو می بندن.

بخاطر همین لایک و فالو و اینجور چیزا برام اهمیت خاصی نداره و هدفم اشتراک تجربه ها و دریافت تجربه های جدیده و دوست دارم نظریه هام رو درباره زندگی یا هرچیز دیگه با بقیه به اشتراک بزارم و نظر اونهارو بدونم:)