چه موقع از دکمه فراخوانی(call-to-action button)به صورت شناور استفاده کنیم؟

صدای حرکت انگشت یک کاربر را در صفحه تلفن همراه که در حال پیمایش (scrolling) است را تصور کنید.

سرانجام، اگر دکمه فراخوانی(call-to-action button) را نبیند، آنگاه دچار خستگی شده و صفحه اصلی برنامه شما را ترک می نماید.

توجه و انرژی کاربران محدود بوده و هنگامی که از یک نقطه خاص شروع به حرکت می کنند برای رسیدن به دکمه فراخوانی(call-to-action button) که اگر آن از حد معمول بیشتر باشد و نتوانند در زمان مناسب به آن ضربه بزنند موجب می شود که شما مشتریان بالقوه خود را نیز از دست بدهید.

طبیعی است با توجه به محتوا و عرض تلفن همراه یک صفحه طولانی ایجاد شود اما مسئله این است که دکمه فراخوانی در انتهای صفحه قرار گرفته و وقتی کاربران به آن نیاز دارند در هیچ کجایی در دسترس نمی باشد.

اکثر طراحان تصور می کنند که کاربران از بالا به پایین صفحه حرکت می کنند و تجربه خود را در آنجا به پایان می رسانند. با این حال، رفتار پیمایش آنها بسته به محتوای مورد نظر شما متفاوت است. ممکن است همیشه تا انتهای صفحه را طی ننمایند و بعضی اوقات آنها به وسط صفحه می رسند و این به معنی آن است که دکمه شما باید در آن لحظه قابل مشاهده باشد تا آنها بتوانند اقدامی را انجام دهند.

به جای اینکه دکمه خود را در پایین قرار دهید ، از یک دکمه به حالت شناور استفاده کنید. این نوع دکمه به بالا یا پایین صفحه می چسبد و در هر کجا که کاربر حرکت نماید می ماند و این امکان را به او می دهد تا هر زمان که لازم داشته باشد اقدام کند.

صفحات طولانی که به یک دکمه فراخوانی(call-to-action button) نیاز دارند ، صفحاتی هستند که بیش از دو پیمایش تمام صفحه دارند. از استفاده از آنها در صفحات کوتاه خودداری کنید زیرا این امر می تواند نمای محتوا را بدون مزیت کاربر مسدود کند. همچنین سعی کنید نوار دکمه و دکمه را بیش از حد بزرگ نکنید تا از انسداد زیاد در محتوا جلوگیری کنید.

بیشتر صفحات اصلی در تلفن همراه در حال حاضر به پیمایش زیادی احتیاج دارند. هیچ دلیلی وجود ندارد که برای رسیدن به دکمه فراخوانی (call-to-action button) تلاش بیشتری را برای کاربران ایجاد کنید بلکه کافی است که آن را قابل مشاهده و شناور نگه دارید تا ضربه به آن فقط با یک انگشت فاصله داشته باشد.