تأثیر رو به رشد هوش مصنوعی (AI) در درمان ناباروری

با وجود منتقدان و شک و تردیدهای فراوان، دیگر نمی‌توانیم این واقعیت را نادیده بگیریم که هوش مصنوعی به سرعت در حال ورود به دنیای IVF است. ورود هوش مصنوعی به حوزه فناوری های کمک باروری (ART) این امر را نشان می دهد که صنعت ناباروری همیشه در حال تکامل است. درست زمانی که ما در حال پایان دادن به هیجان ناشی از یک نوآوری جدید مانند CASA یا PGD یا ICSI هستیم، یک نوآوری دیگر خود را نشان می دهد. در طول چهار دهه از وجود IVF، نوآوری های بیوتکنولوژیکی زیادی وجود داشته است، اما در زمینه تجزیه و تحلیل و تفسیر داده ها شاهد نوآوری های بسیار کم بوده ایم.

امروزه هوش مصنوعی ابزاری است که برای تفسیر رویدادها/داده‌ها، خودکارسازی تصمیم‌ها و انجام اقدامات، از تجزیه و تحلیل پیشرفته استفاده می‌کند. درست است که هوش مصنوعی وظایفی را انجام می دهد که معمولاً به هوش انسانی نیاز دارد، اما تعریف مورد علاقه خود من برای هوش مصنوعی این عبارت است: «ظرفیتی که انسان ها به ماشین ها برای به خاطر سپردن و یادگیری از تجربه، فکر کردن و خلق کردن، صحبت کردن، قضاوت کردن و تصمیم گیری داده اند». به عبارت دیگر باید ببگوییم، هوش مصنوعی همیشه بر شانه های هوش انسانی ایستاده است. (هوش مصنوعی ، غول نابینای ما اوریون هست و ما هم همون کوتوله سدالیون)

مشخص شده که هوش مصنوعی در انتخاب بهترین اسپرم، بهترین تخمک و بهترین جنین که به احتمال زیاد منجر به تولد زنده سالم می‌شود، می تواند کمک های زیادی به فرایند درمان ناباروری نماید.

اگر تیتروار بخواهم در مورد مزیت های یک سیستم هوش مصنوعی در IVF و انتخاب بادوام ترین جنین برای انتقال بنویسم موارد زیر را می توان اشاره کرد:

- خودكار كردن فرآيند رتبه بندی و انتخاب جنين با حذف سوگیری بين و درون جنین شناس.

- افزایش درصد جنین های قابل استفاده.

- کاهش زمان بارداری با انتخاب بیشتر جنین های زنده برای انتقال.

- بهبود نتایج تولد زنده

- حذف بالقوه هزینه، زمان و روش تهاجمی غربالگری آنیوپلوئیدی.

- پشتیبانی از مدل انتقال تک جنین در IVF.

اخیراً، گروهی از محققان از Weill Cornell Medicine، الگوریتم هوش مصنوعی را گزارش کردند که به طور خاص برای پیش‌بینی پلوئیدی به جای کیفیت جنین‌ها مانند مطالعات مشابه قبلی طراحی شده است و دقت بسیار امیدوارکننده‌ای در حدود 70 درصد کشف کردند.

در حال حاضر، پیش‌بینی می‌شود که هوش مصنوعی بتواند به‌طور کامل انواع آنوپلوئیدی‌ها را به روشی کاملاً غیرتهاجمی، برخلاف روش آزمایش ژنتیکی قبل از کاشت (PGT) پیش‌بینی کند.