پرونده فناوری ناباروری: رشد IVF

In vitro fertilisation is struggling to keep up with demand

لقاح آزمایشگاهی (IVF) در تلاش برای تطابق با تقاضای بازار

به استثنای آدم و حوا، همه انسان هایی که قبل از سال 1978 متولد شده اند، در بدن یک زن باردار شده اند. امروزه جهان در جهان حداقل 12 میلیون نفر با روش IVF به دنیا آمده اند.

در سراسر جهان تقریباً یک نوزاد در 175 از روش IVF به دنیا می آید.

روش‌های مختلفی وجود دارد که فناوری می‌تواند به تولید مثل کمک کند، به‌عنوان مثال با اهدای اسپرم، درمان‌های هورمونی یا تلقیح داخل رحمی. اما هیچ رویکرد دیگری به اندازه لقاح آزمایشگاهی (IVF) تأثیر مهمی نداشته است.

هر ساله بیش از یک میلیون زن در معرض سوپر اولاسیون قرار می‌گیرند که موجب می شود تخمدان‌های آن‌ها چندین تخمک بالغ تولید کنند. این تخمک ها با سوزن جمع آوری می شوند و یا با اسپرم همسر یا اهدا کننده بارور می شوند یا برای استفاده بعدی منجمد می شوند. هر تخمک بارور شده برای تشکیل جنین تقسیم می شود. سپس یک یا چند جنین به رحم زن منتقل می شود یا جنین ها منجمد می شود.

همانطور که IVF ایمن تر و متداول تر شده است، کار با جنین ها نیز موثرتر پیش می رود.

در بریتانیا، 25 تا 30 درصد از جنین های منتقل شده به رحم زنان در اواسط دهه 30 زندگی در حال حاضر منجر به تولد زنده می شود. این تقریباً چهار برابر بهتر از اوایل دهه 1990 است (نمودار را ببینید).

این که تلاش مجدد برای IVF به سادگی شانس بچه دار شدن را افزایش دهد حرف پذیرفته ای نیست. زوج هایی که بیولوژی و شرایط هورمونی شخصی آنها این اجازه را می دهد که به لطف IVF باردار شوند شانس تشکیل خانواده را خواهند داشت. آن هایی که شکست می خورند مجبورند تا این مسیر را مجدد امتحان کنند.

با پیشرفت فناوری و پذیرشIVF، امروزه روش های مختلفی برای باروری وجود دارد.

لوئیز براون در سال 1978 اولین نوزادی بود که از IVF متولد شد. در سال 1985، دو زن با استفاده از اسپرم و تخمک های اهدایی ، نوزادان IVF را به دنیا آوردند. این امر راه را برای زنانی که قادر به باردار شدن با تخمک های خود نبودند باز کرد. همچنین این امکان را فراهم کرد که یک زن بچه دار شود.

اولین "جایگزینی حاملگی" یا "اهدای رحم جایگزین" نیز در سال 1986 اتفاق افتاد.

سپس اولین بارداری موفقیت آمیز با تخمک های منجمد شروع شد.

توسعه انجماد شیشه‌ای ، «کرایوبانک‌هایی» را ممکن کرد که نوزادان آینده در نی‌هایی ذخیره می شوند. این نی ها می توانند حاوی تخمک، اسپرم و جنین باشند که در نیتروژن مایع ذخیره می شوند.

زوج های دگرجنسگرای نابارور تنها ذینفع در توسعه این فناوری نیستند. زوج‌های همجنس و زنان مجرد نیز می‌توانند از IVF برای داشتن فرزندانی استفاده کنند که آرزوی آن را دارند. این فناوری همچنین برای افرادی که در معرض خطر بالای انتقال یک بیماری ژنتیکی هستند، یک موهبت است.

از دهه 1990 با توسعه ژنتیک ناباروری می‌توان سلول‌های جنینی را که حامل بیماری های خطرناک هستند حذف کرد و DNA آن‌ها را برای یافتن ژن خطرناکی که یکی یا هر دو والدین حامل آن هستند، بررسی کرد.

پس از نگرانی های اولیه در مورد غیر طبیعی بودن این روش، که اغلب با پوششی از دین بیان می شود، امروزه IVF به طور گسترده پذیرفته شده است. حتی این روش در برخی از کشورها به عنوان ابزاری در برابر تغییرات جمعیتی استفاده می شود.

در چین بیش از 1 میلیون سیکل IVF هر سال اتفاق می افتد که بالاترین تعداد برای هر کشوری است.

با این حال، جنبه‌ای از داستان که " شکست" در فرایند است عموما مطرح نمی شود و کمتر در انظار عمومی مورد بحث قرار می‌گیرد و در عوض در خلوت ادامه می‌یابد. بیشتر جنین‌هایی که به بیماران منتقل می‌شوند در رحم لانه گزینی نمی‌کنند، یا در صورت انجام، توسط عوامل مختلف منجر به "شکست می شوند".

تنها یک کلمه برای از دست دادن یک بارداری تایید شده جود دارد، "سقط جنین" اما هیچ معادلی برای از دست دادن جنینی وجود ندارد که هرگز لانه گزینی نکرده است.

زن و شوهری که پس از انتقال جنین از کلینیک خارج می شوند، می دانند که با زندگی بالقوه ای درگیر می باشند. می گیرند. شادی تولدهایی که IVF امکان پذیر می کند بسیار شبیه شادی باستانی هر تولدی است که با غلبه بر ناملایمات شیرین می شده است. تولید فرزندی که همه انتظار آن را داشتند. غم هایی که همراه با این فناوری امید بخش وجود دارد بسیار عجیب می باشد.

رویاهای جوانی

نرخ شکست این فناوری نشان می‌دهد که واقعاً چقدر اطلاعات کمی در مورد چگونگی ساختن یک انسان وجود دارد، و شانس بچه‌دار شدن به‌طور تصادفی توزیع می‌شود. موفقیت ها این عدم درک را پنهان می کنند.

به نظر می رسد ارائه یک نرخ معقول موفقیت IVF نیاز به درک بهتر را برطرف کند. اما محققان باروری که برای این گزارش مصاحبه کردند، به طور مداوم اشاره کرده اند که سؤالات اساسی در مورد تولید مثل انسان به طور شگفت‌انگیزی یک اولویت تحقیقاتی پایین است.

گفته می شود، یکی از دلایل رایج شکست IVF سن است.

ماده‌های تقریباً همه پستانداران دیگر می‌توانند کم و بیش تا زمانی که بمیرند به جوانی ادامه دهند. انسان و پنج گونه نهنگ استثناهای شناخته شده هستند. باروری آنها با گذشت سالها کاهش می یابد و به اصطلاح ماده ها یائسه می شوند.

در اکثر کشورهای توسعه یافته و بسیاری از کشورهای در حال توسعه، زنان باروری را به تعویق می اندازند. در انگلستان و ولز میانگین سنی یک زن برای داشتن اولین فرزند 29 سال است که پنج سال بزرگتر از 50 سال پیش است.

در شانگهای میانگین سنی برای بچه دار شدن 30 سال بیشتر است.

در آمریکا از هر پنج زن یک زن در حال حاضر اولین فرزند بالای 35 سال خود را دارد که از نظر پزشکی او را به عنوان "سالمند" طبقه بندی می کنند.

در اسپانیا، جایی که سن مادر پس از بحران مالی سال 2008 افزایش یافت، 10 درصد از تولدها مربوط به مادران بالای 40 سال است.

هر چه افراد دیرتر برای باردار شدن تلاش کنند، احتمال دارد که برای این کار با مشکل مواجه شوند. اگر این امر باعث افزایش تقاضا برای IVF می شود، همچنین مسئول بخش نامتناسبی از شکست آن نیز است.

در بریتانیا، افراد 40 تا 42 ساله می بینند که انتقال جنین به طور متوسط تنها یک سوم به اندازه افراد زیر 35 سال منجر به تولد نوزاد می شود. این سن تخمدانی است که تخمک از آن گرفته می شود، نه رحمی که جنین را پرورش می دهد. به همین دلیل است که تعداد فزاینده ای از زنان در اواخر دهه 20 و اوایل 30 سالگی برخی از تخمک های خود را فریز می کنند. اگر آنها در آینده به IVF نیاز داشته باشند، شاید به این دلیل که تلاش برای کودکان را به تاخیر انداخته اند، تخمک های جوانتر شانس بیشتری برای موفقیت به آنها می دهد.

این نوع انجماد "انتخابی" به نظر می رسد که می تواند اندازه بازار IVF را افزایش دهد. در حال حاضر کمتر از 1٪ از تولدها با تخمک های منجمد می باشد اما این موضوع می تواند تا 10٪ در مکان هایی که می توان آن را تامین کرد، افزایش یابد.

برخی محققان امروزه به دنبال تولید تخمک در آزمایشگاه هستند. آنها زمانی را تصور می کنند که نه تنها بارور کردن تخمک ها در آزمایشگاه، بلکه ساختن آنها در آنجا نیز امکان پذیر خواهد بود. علم سلول های بنیادی این امکان را فراهم می کند که یک نوع سلول به نوع دیگری تبدیل شود. در موش ها، چنین تکنیک هایی برای استخراج سلول های تخمک از سلول های پوست استفاده شده است.

این تحقیقات هنوز برای انسان ها محقق نشده است. اگر چنین بود، فرصت های جدیدی باز می شد. زنان مسن‌تر که قبلاً تخمک‌های خود را منجمد نکرده بودند، ممکن است بتوانند تخمک های جدیدی تولید کنند. مردان همجنس‌گرا می‌توانند اسپرم یکی را با تخمکی که از سلول‌های دیگری رشد می‌کند ترکیب کنند تا فرزندانی داشته باشند که از نظر بیولوژیکی با هر دو مرتبط باشند.

تخمکی که در آزمایشگاه رشد می‌کند، در اصل می‌تواند تخمکی باشد که در آزمایشگاه مهندسی شده است. در حال حاضر درمان‌های ویرایش ژنی در آزمایش‌های بالینی وجود دارد که در آن سلول‌ها از مغز استخوان یک کودک بیمار برداشت می‌شوند، برای حذف یک جهش مضر، مانند جهش سلول داسی شکل، ویرایش می‌شوند و دوباره به بدن وارد می‌شوند.

ویرایش ژنوم قبل از لقاح می تواند ساده تر و ارزان تر باشد. اگر تخمک‌ها به راحتی به‌صورت انبوه تولید می‌شدند، در اصل، می‌توان آنها را به تعداد زیاد بارور کرد و به زوج‌ها اجازه داد جنین‌هایی با ویژگی‌های ژنتیکی خاص را انتخاب کنند.

تلاش برای به دست آوردن کنترل بر زیست شناسی انسان از این طریق زنگ خطر اخلاقی را نیز می تواند به صدا در بیاورد. موانع فنی بسیار زیاد هستند، البته موانعی که در قلمرو اخلاق و ایمنی هستند نیز بزرگ هستند.

به هر حال، IVF معمولاً به عنوان راهی برای کنترل زیست شناسی شناخته می شود، و فروخته می شود.

مطالعات به طور مداوم نشان داده اند که اکثر بیماران IVF قبل از تکمیل تمام چرخه هایی که بیمه گذاران یا دولت آنها را پوشش می دهند ترک تحصیل می کنند. دلیل اصلی آنها فشار روانی است.