اجازه نده دانشگاه جلوی تحصیلتو بگیره

امروز که دارم این پست رو مینویسم رتبه های کنکور اومده و دیگه کنکوریا باید درگیر انتخاب رشته بشن.

درمورد اینکه رشته پزشکی چجوری هست و چه چیزهایی رو باید بهشون توجه کنیم، تو آینده مینویسم. اینجا میخوام باهاتون درباره چیزهایی صحبت کنم که بنظرم اگه کنار درس خوندن تو دانشگاه انجام بدین ، کیفیت زندگیتون رو میتونه بهتر کنه.

درس خوندن افراطی ممنوع!

با اینکه من رشته پزشکی قبول شدم ولی از رتبه و دانشگاهی که قبول شدم رضایت نداشتم(اینم یه موضوع دیگه اس که درباره اش تو آینده مینویسم براتون).برای همین بخش زیادی از زمانم رو تو دو ترم اول درس خوندم یا به قول همکلاسیام خر زدم:)))

به نتیجه همین درس خوندن، معدلم خیلی خوب شد و تو کلاسم و رتبه یک شدم. استادا و همکلاسیا دیگه منو به عنوان یه آدم درسخون که فقط کارش درس خوندنه میشناختن.

البته من یک سری کارای مخالف هم میکردم که به نظر همکلاسیام همیشه عجیب به نظر میومد!!! مثلا بعضی وقتا شبای امتحان که همه مشغول درس خوندن میشدن من به سرم میزد میرفتم بیرون کافه گردی یا فیلم میدیدم!!! البته اینکه طول ترم من اون درسا رو خونده بودم بی تاثیر نبود :))

پس کلا یه دانشجو دو جور میتونه باشه:

طول ترم بخونه

شب امتحان بخونه

اگه درست انتخاب رشته کرده باشین و به اون رشته علاقه داشته باشین، باید گزینه طول ترم رو انتخاب کنین. پس شب امتحان چی؟ شب امتحان برای یه همچین شخصی باید برای مرور کردن باشه.

سوال: چجوری طول ترم درس بخونیم؟ اصلا این درس خوندن باعث نمیشه تک بعدی بشیم؟ واقعا بعد از اون همه فشار و استرس کنکور باید بشینیم بازم درس بخونیم؟

اشتباهی که من خودم انجام دادم این بود که دو ترم اول رو بدون توجه به سایر ابعاد زندگی و با درصد زیاد نشستم درس خوندم. البته چیزای دیگه ای رو هم تجربه کردم ولی مقدارش خیلی کم بود.

الان که به اون دوران نگاه میکنم، میبینم خیلی از نتایج رو میتونستم با برنامه ریزی خوب با فشار کمتری بدست بیارم.

اما برنامه ریزی ما باید چجوری باشه؟ این برنامه ریزی باید شامل چیا باشه؟

درمورد اینکه چجوری برنامه بریزیم نمیخوام تو این پست درباره اش صحبت کنم ولی چیزایی که بنظرم تو برنامتون بجز درس خوندن باید باشه ایناس:

• کتاب غیردرسی که میتونه رمان،روانشناسی و فلسفه باشه
• ورزش
• رشد و توسعه فردی
• وقت گذروندن با آدم هایی که کنارشون میتونیم رشد کنیم
• کسب مهارت های دیگه مثل سخنوری،برقراری ارتباط موثر

درباره آدم های دانشگاه:

ببینید حتی اگه شما بهترین رشته و بهترین دانشگاه هم قبول بشین، بازم آدم هایی هستن که اگه با اون ها بگردین هیچ وقت پیشرفت نمیکنین.

اینجور آدم ها برای من کسایی بودن که بعد از قبولی تو این رشته، دیگه هیچ تلاشی برای بهتر شدن خودشون و زندگیشون نمیکردن.

تمام وقتشون رو صرف وارد شدن به رابطه ها و آدم های سمی میکردن.

خیلی مراقب کسایی که باهاشون میگردیم باشیم.

‏اگه سطحتون در حد 10 هستش و با یکی که 20 هستش بپرید ممکنه 20 نشید اما ازش 18 بودن رو یاد میگیرید.

اما اگه 20 باشید و با 5 جماعت بپرید شک نکنید یا خودتون 5 میشید یا اصلا 5 هستید که با اینا می پرید.

اها یه چیز دیگه..... تو دانشگاه رفیق پیدا نمیکنید :)))))))))

چه رفاقت هایی که سر رسیدن به دختر/پسر موردعلاقه بهم خورد....

درباره استادها:

حقیقتش تو این مقطع یعنی علوم پایه، اکثر اساتید تو یه دنیای دیگه ای سیر میکنن و من چیز مفیدی ازشون نشنیدم.

حتی یادمه یکیشون میگفت:

دانشجو پزشکی رو چه به ورزش. دانشجوی پزشکی فقط باید درس بخونه و سرش تو کتاب باشه.

اساتید مقطع علوم پایه اصلا پزشک نیستن(دکترای اون رشته رو دارن. مثلا باکتریولوژیست ها یا آناتومیست ها). بخاطر همین فشار هایی که یه دانشجوی پزشکی در این مسیر روش وارد میشه رو درک نمیکنن.شاید دانشگاه های دیگه اینطور نباشه.

دانشگاهی که من توش تحصیل میکنم سطح خیلی متوسطی داره برای همین نمیشه توقع خاصی از اساتید داشت. استادی که واقعا دلسوز و به فکر دانشجو باشه کم هست.

درباره کتاب خوندن:

معمولا اکثر کسایی که پزشکی قبول میشن(حدود 90 درصد!) طول دوران تحصیلشون کتاب غیردرسی مطالعه نکردن!

این باعث میشه دیدگاه ها و نگرششون نسبت به زندگی زیاد پخته نباشه.

بخش نگرش به زندگی خیلی مهمه.چون مسیر خیلی طولانیه و مشکلاتی که قراره باهاش مواجه بشین رو شاید نتونین با ذهنیت و دیدگاه هایی که قبلا به زندگی داشتین حل کنین.

پس حتما کنار درس خوندن، مطالعه کتاب هایی که فلسفه و خودشناسی رو بهتون یاد میده رو فراموش نکنین.حتی بعضی از رمان ها میتونن کلی ایده و نگرش های جدید رو نشونتون بدن.خیلیامون بخاطر کنکور و این رقابتا، سلامت روانمون نابود شده :(((