اقیانوس آرام با سینا رازانی

اقیانوس آرام از معدود برنامه های صدا وسیما است که سرش به تنش می ارزد.

برنامه ای که تلاش می‌کند در همکلامی با نوجوان‌های مختلف، آسیب‌ها و چالش‌های این رده سنی حساس را مورد بررسی قرار دهد.

مهمانان این بخش کسانی هستند که بچه‌ها پذیرفته‌اند قصه نوجوانی‌‌شان می‌تواند الگوی خوبی برای‌شان باشد؛ کسانی از میان فوتبالیست‌ها، هنرمندان، دانشمندان، نویسندگان و… که با بررسی جوانب مختلف انتخاب شده‌اند.

سینا رازانی یک بازمانده از دوران جنگ است. از آن دهه پنجاهی هایی که دورران پرتحولی را گذرانده است.

او در 17 سالگی پدر خود را از دست میدهد.

همزمان در کنار تحصیلش در رشته حقوق کار میکند.

به گفته خودش پس از یک سال از تحصیلش در این رشته پشیمان میشود.

به مادرش میگوید که به این رشته علاقه ای ندارد. مادرش نیز از او حمایت کرده و او را تشویق به دنبال کردن علاقه اش میکند.

انصراف از یک رشته و ورود به رشته ای دیگر کار پر هزینه است. که سینا رازانی بهایش را پرداخت کرده.

او همه چیز را تجربه کرده. بی پولی را،بی کاری را،تحقیر را و....

سه جمله کلیدی در گفته های سینا رازانی به دلم نشست.(نقل به مضمون میکنم)

در راستا اهدافت گام بردار بدون اینکه از دنیا طلبکار باشی.فارغ از اینکه ببری یا ببازی. به شرطی که 100 درصد توانت رو براش به کار ببری.

قرار نیست اگر هدفی در زندگی داری،لذت زندگی رو نبری.

شما کار خودت رو بکن بدون اینکه فکر کنی قراره چی بشه.(به اینکه چی قراربشه اینکه آیا من پولدار میشم یا نه؟ آیا من معروف میشم یا نه؟ فکر نکن. کار درست رو فارغ از هرنتیجه ای انجام بده وبه نتیجه اش فکر نکن) به عبارت بهتر اگر به چیزی علاقه داری محکم پی اش رو بگیر انجام بده به این فکر نکن که بعدش چی میشه.