چرا حسین علیزاده از عجایب موسیقی ایرانی‌ست؟

حسین علیزاده شهریور ۱۳۳۰ در تهران به دنیا آمده است. این استاد بزرگ در طول فعالیت‌های هنری خود مرزهای موسیقی ایرانی را تا اندازه زیادی گسترش داده است.

قصه از کجا شروع شد

علیزاده از پدری اهل ارومیه و مادری اراکی در محله سیدنصرالدین بازار تهران به دنیا آمد. در نوجوانی به هنرستان ملی موسیقی رفت و سپس به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران وارد شد. فعالیت در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی و همچنین عضویت در کانون چاوش از دیگر فعالیت‌های تاثیرگذار او به شمار می‌رود.

نابغه‌ای آهسته و پیوسته

علیزاده خیلی زود نبوغ موسیقایی خود را نمایان کرد و از ابتدا مورد تحسین استادان خود قرار گرفت. علیزاده تا کنون سه بار کاندید جایزه‌ی موسیقی گرمی شده‌است. این هنرمند ارزشمند چهار بار نیز سیمرغ بهترین موسیقی متن را از جشنواره‌ی فیلم فجر دریافت کرده‌است و به همراه مجید انتظامی و علیقلی در این زمینه رکورددار محسوب می‌شود. موسیقی متن آثاری همچون دلشدگان، گبه، زشت و زیبا، زمانی برای مستی اسب‌ها، لاک‌پشت‌ها پرواز می‌کنند، آواز گنجشک‌ها و ملکه از آثار اوست. علیزاده چندی پیش برنده نشان شوالیه هنر فرانسه شد و به دلایلی از دریافت آن امتناع کرد.

 قطعه مشهور نینوا ساخته او در سال ۱۳۶۲ نیز یکی از شاهکارهای موسیقی ایرانی است و بخشی از خاطرات شنیداری نسل حاضر محسوب می‌شود. آلبوم‌های پرشمار تکنوازی، همکاری با هنرمندان بزرگ دنیا و تولید آلبوم‌هایی با آنسامبل ایرانی از دیگر فعالیت‌های این هنرمند است. علیزاده با همکاری شجریان پدر و پسر و کلهر تعدادی از ماندگارترین آثار موسیقی ایرانی را تولید کردند. برخی از دیگر فعالیت‌های ایشان عبارتند از: آثار شنیداری و مکتوب در زمینه آموزش موسیقی، فعالیت‌های مستقیم آموزشی و هنرجویانی که امروز از وزنه‌هایی در موسیقی ایرانی به شمار می‌روند. در ادامه می‌توان ساخت موسیقی برای دکلمه با صدای شاعر و پروژه‌هایی نمایشی مانند غمنومه فریدون را نیز به این لیست افزود.

به نمایش گذاشتن نقطه عطف در تالار وحدت

اجرای قطعه ترکمن در تالار وحدت نقطه عطفی در نوازندگی و شیوه نوین او به شمار می‌رود. علیزاده همیشه به موسیقی ایرانی اتصال عمیق و ریشه‌ای داشته‌است ولی بیان و نگاهی فراتر از موسیقی ایرانی داشته‌است. علیزاده ریتم‌هایی که تا قبل از آن در موسیقی ایرانی متداول نبودند را به کار برد. بیان موسیقایی او نیز از ارکان اصلی شناسایی شیوه و مکتب اوست. یکی از دلایل تفاوت آن با شیوه‌های پیشین تراکم متفاوت جملات است. تغییرات دینامیکی نامعمول و آکسان‌های شدید نیز سبب به‌هم‌ریختن منطق طبیعی دینامیسم دستگاه می‌شود و شخصیت نوازندگی او را بارزتر می‌کند.

علیزاده موسیقی ایرانی را در حد کمال می‌داند و از نظریه‌پردازان آن به شمار می‌رود، با موسیقی روز دنیا آشناست و با قدرت و شجاعت در عرصه‌های تازه گام می‌نهد. علیزاده هنرمندی نوگرا و صاحب تفکر است و بی‌شک او از نام‌های ماندگار موسیقی ایران. موسیقی علیزاده بسیار متاثر از تفکر و اندیشه و احساس شخصی اوست و بی‌گمان نوع تلقی و برداشت هنرمند از موسیقی ایران در آنچه او خلق می‌کند، تاثیر فراوانی دارد. موسیقی علیزاده بسیار نوگرا، متفکر و عمیق گاه فضای کهن‌ترین دالان‌های تاریخی را مانند است؛ گاه از بی‌زمانی سر از آینده در می‌آورد، اصالت دارد و ستودنی‌ست.