تور فِیک (Fake Net)

دنیای توهم زای جدیدی که ما رو با امید های واهی به خودش امیدوار کرده، سرنوشت جمعی ما توی شبکه اینترنته!
توی دنیایی که داشتن صدها یا حتی هزاران دوست، کاملا میسر و ممکن شده، شبکه ی جهانی اینترنت با تعداد میلیاردی از کاربران، کاملا فریبنده تر از قبل توی دنیای واقعی ظاهر میشه!
بعد از ظهور شبکه های اجتماعی در این بستر، هیچ بعید نیست که یه روز بشه که از کنار کسی توی پیاده رو رد بشید که میلیون نفر دنبال کننده داشته باشه و باز واسه شما ناشناس بنظر بیاد! اصلا بزار بپرسم اینکه دلت خوش باشه میلیون ها نفر توی دنیا تو رو بشناسن اما توی خیابون های شهر خودت کاملا ناشناس باشی، چه ارزشی داره؟ واقعا چه ارزشی داره؟! من نوه ی بزرگ یک پهلوان محبوب زورخانه در یک محله ی قدیمی شهر بودن رو به صدتا شهرت مجازی(غیرواقعی) ترجیح میدم!

میشه خونه ای غیرواقعی به روی خونه ای واقعی ساخت اما هیچوقت نمیشه خونه ای واقعی بر روی خونه ای غیرواقعی بسازی!

جالبه که من بعد از دیدن عنکبوتی که روی تور پلاستیکی پنجره نشسته بود، همه ی این چیزهایی که گفتم، واسم تداعی شد! عنکبوتی که لذت زیادی رو با نشستن برروی توریِ شبکه ای منظم و بی نقص تجربه می‌کنه غافل از اینکه که واسه‌ش حشره ای نمیتونه صید کنه! درحالی‌که اگر تور کوچکی رو از خودش می‌ساخت، با خاصیت چسبندگی و شگفت آورش، میتونست لقمه ای هرچند ناچیز نسیبش کنه!
در آخر بگم من به این نتیجه رسیدم که امید یک دارایی باارزش هر انسانه، و من دیگه اون رو خرج هرچیزی توی زندگی نمی‌کنم! بیشترین امیدم رو تنها خرج خودم می‌کنم! خرج کسی که مطمئنم تنها دارائی هست که تا آخر عمرم دارمش.

⚜️سقوط‌در‌چرخه‌ای‌بی‌پایان⚜️