مفهوم قرارداد هوشمند و کاربرد آن در بیمه اتومبیل

در این مقاله، قصد داریم کمی آکادمیک‌تر به مفاهیم بلاک‌چین و یکی از کاربردهای اون نگاه کنیم. این متن توسط غزاله زهتاب و آرمان ریاسی از بچه‌های ورودی ۹۶ کارشناسی مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی اصفهان نوشته شده و چکیده‌ای از مقاله‌هایی هست که در این حوزه مطالعه کردند. اگر به این مباحث علاقه دارید حتماً نظراتتون رو برامون بنویسید تا مقالات بیشتری رو با شما به اشتراک بگذاریم.

چکیده:

در دنیای امروز بیمه به عنوان یکی از خدمات پراستفاده شهروندان محسوب می‌شود. این در حالی است که حوادث مکرر رانندگی منجر شده تا خدمات بیمهِ اتومبیل به بیمه‌ی ضروری در بسیاری از جوامع تبدیل شود. قراردادهای هوشمند با توجه به قابلیت‌های نرم‌افزاری ویژه‌ای که دارند با قرارگیری بر زنجیره‌های بلوکی می‌توانند روند بیمه، از جمله بیمه اتومبیل را تسهیل و مطمئن کنند. اما استفاده از این فناوری در بیمه اتومبیل چالش‌هایی دارد. این چالش‌ها عبارت‌اند از: تغییر ارزش دلاری سوخت اتریوم، غیرقابل‌تغییر بودن قرارداد هوشمند در حال اجرا و موارد دیگر. در این مقاله این چالش‌ها را بررسی خواهیم کرد و با استفاده از روش CAIPY که در سال ۲۰۱۸ توسط Lennart و همکارانش ارائه شد، راه‌حل‌هایی برای این چالش‌ها ارائه خواهیم کرد. روش CAIPY در واقع با استفاده از سنسورها و ارسال اطلاعات به قرارداد هوشمند سرعت و امنیت را افزایش می‌دهد و لزوم حضور واسطه را از بین می‌برد. علاوه بر آن با در نظر گرفتن شرایط، امکان بررسی مجدد با نظرات دادگاه و متخصصین را نیز فراهم می‌کند. در نهایت می‌توان گفت روش CAIPY با درهم آمیختن قراردادهای هوشمند و بیمه کنونی به دستاورد بیمه‌ای مطمئن‌تر، سریع و کم‌ریسک رسیده است.

مقدمه:

در دنیای دیجیتال امروز، بشر به دنبال ساده‌سازی فرایندهای پیچیده‌ی روزانه و کاستن هزینه‌های این فرایندها، در ضمن افزایش امنیت است. بستر زنجیره‌های بلوکی باعث شد تا استفاده از قراردادهای هوشمند، به روش نوینی برای رسیدن به این اهداف تبدیل شود. یکی از این فرآیندهای پیچیده و گاهاً زمان‌بر و پرهزینه، بیمه اتومبیل است. در فرآیند استفاده از بیمه اتومبیل ضمن نیاز به حضور دو طرف حادثه، حضور شخص واسط که همان متخصص بیمه است نیز ضروری است. در این فرآیند پس از گذر از چندین مرحله در نهایت مقصر مشخص می‌شود و هزینه به فرد متضرر پرداخت می‌گردد. از طرفی استفاده از قراردادهای هوشمند برای بیمه اتومبیل در عین این که مزایایی مانند حذف شخص ثالث، تسریع فرآیند پرداخت خسارت، حذف خطای انسانی و موارد دیگر را دارند؛ معایبی مانند: عدم امکان تغییر قرارداد هوشمند اجرا شده و عدم فراهم‌سازی بستری برای بررسی مجدد، امکان خطا در کد، ناتوانی در بررسی تقلب و دستکاری در سنسورهای موجود و موارد دیگر دارد.

همان‌طور که گفته شد، روش کنونی و استفاده از قرارداد هوشمند در روند خدمات بیمه اتومبیل مزایا و معایبی دارد. در این مقاله تلاش شده تا با ارائه روشCAIPY، مشکلات استفاده از قرارداد هوشمند برطرف شود و این اقدام به این صورت اتفاق می‌افتد که قراردادهای هوشمند به یکباره و کامل، جایگزین روش کنونی نمی‌شود، بلکه با روش کنونی ترکیب می‌شوند؛ یعنی امکان اعتراض، بررسی مجدد، توافق طرفین با این ترکیب‌کردن از بین نمی‌رود. به کار بردن کلیدها و سایر روش‌های رمزنگاری نیز مشکلات امنیتی که در توزیع‌شدگی اطلاعات وجود دارد را از بین می‌برد. در انتها راه‌حل پیشنهاد شده منجر می‌شود تا بیمه اتومبیل به روشی‌خودکار، سریع، امن و به‌صرفه تبدیل شود. در این مقاله پس از بیان پیش‌زمینه‌های مربوطه و مطرح کردن مقدماتی درباره‌ی زنجیره بلوکی، قرارداد هوشمند و سوخت اتریوم، به بررسی مسئله و بیان روند کنونی بیمه، بررسی قرارداد هوشمند در خدمات بیمه و چالش‌های آن می‌پردازیم. پس از بررسی دقیق چالش‌ها، روند پیشنهادی حل این مشکلات با روش CAIPY مطرح می‌شود و پس از ارزیابی آن روش، نتیجه نهایی مطرح می‌گردد.

پیش زمینه

آ. زنجیره بلوکی[1]

زنجیره بلوکی یک پایگاه داده توزیع شده است. از ویژگی‌های اصلی زنجیره‌ی بلوکی می‌توان به تغییرناپذیر بودن آن اشاره کرد. درواقع، در زنجیره‌ی بلوکی تراکنش‌ها در بلوک‌هایی‌ نگهداری می‌شوند که کاربران آن‌ها را ساخته و به زنجیره افزوده‌اند. انتخاب بلوک مناسب برای افزوده‌شدن به زنجیره‌ی بلوکی توسط الگوریتم consensus انجام می‌شود. این الگوریتم بر پایه توافق گره‌هایی که به صورت ناشناس با یکدیگر در ارتباط هستند، انجام می‌پذیرد.

ب. معرفی قرارداد هوشمند[2]

ایده‌ی قراردادهای هوشمند برای اولین بار در سال ۱۹۹۶میلادی مطرح شد. با به وجود آمدن و گسترش زنجیره‌های بلوکی به ویژه زنجیره‌های بلوکی مبتنی بر اتریوم، مفهوم قرارداد هوشمند تغییر کرد. اکنون می‌توان قرارداد هوشمند را یک قرارداد بر بستر زنجیره‌های بلوکی دانست. در واقع قرارداد هوشمند برنامه‌ای است که در بستر زنجیره بلوکی ایجاد و اجرا می‌شود و فرایند انجام یک قرارداد را مستقل از واسطه‌ها می‌کند. در قرارداد‌های سنتی معمولاً طرفین قرارداد با مراجعه به واسطه به توافق می‌رسند و نتیجه در دفتر یا مرکزی به ثبت می‌رسد. قراردادهای سنتی مشکلاتی مانند وجود واسطه‌ها و نیاز به اعتماد کردن طرفین به فرد سومی دارند. احتمال جعل و تقلب نیز در قراردادهای سنتی وجود دارد؛ همچنین هزینه نگهداری و حفظ قراردادهای سنتی زیاد است. از طرف دیگر قراردادهای هوشمند قابل اعتماد و قابل پیگیری هستند. قراردادهای هوشمند اتریوم بعد از اجرا غیرقابل‌تغییر هستند؛ هرچند که این غیرغیرقابل تغییر بودن، در عین فراهم کردن مزایایی مانند امنیت می‌تواند یک مانع در بعضی از پیاده‌سازی‌ها باشد که در بخش‌های بعدی توضیح داده خواهد شد. هنگامی که یک قرارداد هوشمند در بستر توزیع شده‌ی زنجیره‌های بلوکی قرار می‌گیرد، منجر می‌شود تا امکان انجام امن تراکنش‌های مختلف فراهم شود. قرارداد هوشمند با حذف واسطه، توزیع‌شدگی، استفاده از کلیدها و رمزنگاری موجب شده است تا اعتماد به آن‌ها افزایش یابد و در نهایت استفاده از آن‌ها در قسمت‌های مختلف از جمله خدمات بیمه مطرح شود. با توجه به ماهیت قرارداد هوشمند که یک برنامه قابل اجرا است، می‌توان این قراردادها را به گونه‌ای تنظیم کرد که چند قرارداد هوشمند با توجه به عملکرد خود به صورت متوالی فراخوانی شوند. علاوه بر امکان فراخوانی و اجرا متوالی، قرارداد هوشمند به ما این قابلیت را می‌دهد تا یک قرارداد را در ضمن قرارداد هوشمند دیگر فراخوانی و اجرا کنیم. به این ترتیب می‌توان گستره‌ی کاربرد این قراردادها را به صورت قابل توجهی افزایش داد.

ج. سوخت اتریوم[3]

برنامه‌هایی که به عنوان قرارداد هوشمند در بستر اتریوم اجرا می‌شوند، هزینه دارند. اجرای یک قرارداد هوشمند توان پردازشی مصرف می‌کند، این یعنی این اجرا هزینه‌ای دارد که سوخت اتریوم در نظر گرفته می‌شود. مقدار سوخت[4] برای همه‌ی قراردادهای هوشمند یکسان نیست و به کدهای دستوری پیاده‌شده در هر قرارداد وابستگی دارد؛ اما هر کد دستوری مقدار سوخت ثابتی استفاده می‌کند. هنگامی که یک کاربر تصمیم به اجرای یک قرارداد هوشمند می‌گیرد، مقداری که تمایل دارد برای اجرای این قرارداد پرداخت کند را تعیین می‌کند، این مقدار قیمت سوخت است و اعلام می‌کند مقداری که یک کاربر تمایل دارد برای هر واحد سوخت پرداخت کند چقدر است. در انتها این ماینر‌های اتریوم هستند که تصمیم می‌گیرند با توجه به قیمت‌های اعلام شده کدام قرارداد را انجام دهند. هزینه‌ی سوخت با اتر در شبکه اتریوم پرداخت می‌شود.

سناریو خدمات بیمه

آ. روند کنونی

به طور کلی انجام فرایند بیمه و دریافت خسارت توسط شخص بیمه‌شده از بیمه‌گر فرایندی زمان‌بر و دشوار است؛ بیمه‌گر و شرکت بیمه با استفاده از قرارداد بر سر موارد بیمه‌شده با یکدیگر توافق می‌کنند. همانطور که در شکل ۱ مشاهده می‌کنید، در صورت بروز حادثه، شخص بیمه‌شده برای دریافت مطالبات خود، آن حادثه را گزارش می‌دهد. در مرحله بعد شرکت بیمه از کارشناس خود برای بررسی حادثه و تخمین میزان خسارت استفاده می‌کند. حال دو امکان وجود دارد:

(۱) کارشناس طبق قرارداد از‌ پیش‌ تهیه‌ شده، ادعا شخص بیمه‌شده را رد کرده و هزینه‌ای را به او پرداخت نمی‌کند. در این حالت شخص بیمه‌شده اگر مدعی شود که کارشناس بیمه تصمیم نادرستی گرفته است، دو طرف قرارداد می‌توانند برای حل اختلافات به قاضی مراجعه کنند.

(۲) کارشناس ادعا شخص بیمه‌شده را پذیرفته و میزان خسارات را ارزیابی می‌کند و آن را به شرکت بیمه اطلاع می‌دهد. سپس سایر کارهای اداری برای پرداخت خسارت به شخص بیمه‌شده انجام می‌شود.

در روش کنونی انجام ارزیابی‌ها برای تخمین میزان خسارات توسط کارشناس بیمه، فرایندی زمان‌بر و هزینه‌بر است و همچنین امکان تقلب توسط شخص بیمه‌شده و یا کارشناس بیمه وجود دارد که در این صورت فرایند حل این اختلافات توسط دادگاه نیز می‌تواند انجام این ارزیابی میزان خسارات را طولانی‌تر کند.

ب. استفاده از قرارداد هوشمند در خدمات بیمه اتومبیل

انجام خدمات بیمه از جمله خدمات بیمه اتومبیل با استفاده از قرارداد هوشمند بر بستر زنجیره‌های بلوکی امری امکان‌پذیر است. در این روش، طرفین قرارداد بیمه، مواردی که بر سر آن توافق دارند را به صورت کد و به صورت یک قرارداد هوشمند تنظیم می‌کنند و نیاز به واسطه‌ها را در سیستم کنونی از بین می‌برد. پس از تنظیم و انجام برنامه‌نویسی آن، این قرارداد هوشمند به شکل یک تراکنش بر روی بستر زنجیره بلوکی ثبت می‌شود. این قرارداد هوشمند به کمک همه‌ی مواردی که در آن کدنویسی شده‌است، در صورت رخ دادن هر کدام از شرایطی که در آن تنظیم شده است، به شکل خودکار عملیات مربوطه را اجرا می‌کند. در فرایند بیمه اتومبیل برای اینکه قرارداد هوشمند اطلاعات کافی جهت تصمیم‌گیری و اجرا عملیات مربوطه داشته باشد، باید داده‌های قابل اطمینانی را به شکل متغییر ورودی دریافت کند. دریافت این اطلاعات می‌تواند به کمک سنسور‌های مقاوم در برابر تغییر انجام گیرد. در این فرایند با فرض اینکه سنسورها اطلاعات درستی را از یک حادثه ذخیره می‌کنند، آن‌ها را برای قرارداد هوشمند ارسال می‌کنند. در نهایت قرارداد هوشمند با استفاده از اطلاعات دریافتی توسط سنسورها، عملیات صحیح که می‌تواند محاسبه میزان خسارات و پرداخت یا عدم پرداخت هزینه خسارت به مشتری باشد را بدون نیاز به حضور شخص ثالث یعنی کارشناس بیمه، انجام دهد. استفاده از قرارداد هوشمند در خدمات بیمه علاوه بر اینکه نیاز به حضور کارشناس بیمه در محل رخداد حادثه برای ارزیابی خسارات را از بین می‌برد، همچنین این فرایند زمان‌بر و هزینه‌بر برای انجام کارشناسی و بررسی صحنه حادثه و حتی زمان طولانی مورد نیاز برای تأیید یا رد یک ادعا توسط قاضی را نیز از بین می‌برد. از آنجایی که قرارداد‌های هوشمند بر روی بستر زنجیره‌های بلوکی اجرا می‌شوند، تغییرناپذیر بوده و توسط هیچ‌یک از طرفین قرارداد قابل نقض کردن نیست که در نتیجه باعث می‌شود این روش برای طرفین قرارداد، یک روش جایگزین قابل اعتماد باشد. در بخش بعدی مشاهده می‌کنیم که این روش قابل جایگزین چه چالش‌هایی می‌تواند داشته باشد.

ج. چالش‌های استفاده از قرارداد هوشمند در خدمات بیمه اتومبیل

هر روش خوب و قابل جایگزین بدون اشکال نیست. در فرایند استفاده از قرارداد هوشمند نیز با آنکه می‌توان نیاز به حضور شخص ثالث را در بررسی یک حادثه و ارزیابی خسارات از بین برد و هزینه‌ها را کاهش داد اما چالش‌هایی نیز وجود دارد. اولین چالش این است که استفاده از قرارداد هوشمند برای فرایند بیمه را با این فرض انجام می‌دهیم که همه‌ی اطلاعات دریافتی توسط سنسورها قابل اعتماد هستند و امکان تغییر در نتایج آن توسط یک شخص وجود ندارد. با توجه به اینکه قرارداد هوشمند بعد از اجرای آن قابل تغییر توسط هیچ یک از طرفین نیست، در نتیجه هر تغییر کوچک در نتیجه سنسور‌ها می‌تواند زیان‌های مالی برای هر یک از دو طرف قرارداد داشته باشد. با توجه به این موضوع باز هم باید نگران جمع‌آوری مقادیر نادرست توسط سنسورها و یا قطع و اتصال موقتی سنسورها باشیم. برای حل این مشکل باید هر یک از طرفین قرارداد باز هم بتوانند در نتیجه تصمیم‌گیری‌شده توسط قرارداد هوشمند مداخله و یا اجرای عملیات را در صورت نیاز متوقف کنند.

از آنجایی که اجرای یک قرارداد هوشمند بر روی یک بستر زنجیره بلوکی امکان‌پذیر است و همانطور که ذکر شد، اجرای هر بخش از کد قرارداد هوشمند نیاز به پرداخت مقدار سوخت مشخصی دارد، در نتیجه قرارداد هوشمند در صورت دریافت اطلاعات از سنسورها برای اجرای عملیات مورد نظر آن باید مقداری سوخت پرداخت کند. چالش اصلی این است که قیمت ارزهای دیجیتال از جمله اتریوم بسیار ناپایدار است و در لحظات مختلف خرید این مقدار سوخت مشخص می‌تواند هزینه دلاری متفاوتی داشته باشد، در نتیجه ممکن است استفاده از قرارداد هوشمند به جای روش کنونی نه تنها هزینه‌ها را کاهش ندهد بلکه باعث افزوده شدن هزینه‌ها نیز بشود.

سومین چالشی که استفاده از قرارداد هوشمند می‌تواند ایجاد کند، این است که به دلیل ذخیره اطلاعات شخصی فرد بیمه‌شده در زنجیره بلوکی عمومی، می‌تواند حریم شخصی او را نقض می‌کند.

روش پیشنهادی

در سال Lennart Bader ۲۰۱۸ و همکارانش روشی به اسم CAIPY را ارائه کردند که یک بیمه‌نامه اتومبیل مبتنی بر قرارداد هوشمند است. در این بخش به بررسی نحوه برطرف کردن چالش‌های مطرح شده در بخش قبل به کمک روش CAIPY می‌پردازیم.

آ. بررسی اجمالی روش CAIPY

در روش پیشنهاد شده CAIPY قرار نیست یک قرارداد هوشمند به طور کامل با فرایند بیمه کنونی جایگزین شود و شخص ثالث مانند کارشناس به طور کلی حذف شود، بلکه قرار است در این روش شخص ثالث و کارشناس در کنار اجرای قرارداد هوشمند باز هم امکان مداخله داشته باشد تا در زمان اتصال سنسورها و یا مشکلات دیگر از قبیل دستکاری داده‌های سنسورها، بتواند نظر نهایی حاصل از عملیات قرارداد هوشمند را تغییر دهد. بنابراین در این روش با اینکه فرایند بیمه کنونی را به کمک قرارداد هوشمند انجام می‌دهیم اما امکان خطا در داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط سنسورها را نیز در نظر می‌گیریم. در ادامه در این روش یک insurance token اختصاصی را پیشنهاد می‌دهیم تا بتوانیم اثر نوسانات قیمت رمز ارزهای دیجیتال مختلف از جمله اتریوم را به حداقل برسانیم.

ب. قراردادهای هوشمند طراحی شده در CAIPY

درCAIPY سه قرارداد هوشمند متفاوت توسعه‌داده‌شده است که عبارت‌اند از: قرارداد هوشمند بیمه‌نامه[5]، قرارداد هوشمند نقشه‌برداری و قرارداد هوشمند توکن بیمه. همانطور که در شکل ۲ مشاهده می‌کنید، قرارداد هوشمند بیمه‌نامه به این شیوه کار می‌کند که پس از دریافت اطلاعات یک حادثه به کمک سنسورها، هزینه‌ها را محاسبه کرده و ارزیابی را به صورت کلی انجام می‌دهد، سپس قبل از اجرای آن روی بستر زنجیره بلوکی دو کار انجام می‌دهد:

(۱) به شخص بیمه‌شده اطلاع می‌دهد که آیا این فرد می‌خواهد این ارزیابی و تخمین هزینه را به بیمه‌گر ارسال کند و هزینه خود را دریافت کند یا خیر. در این حالت ممکن است شخص بیمه‌شده از ارسال این فرم به دلایلی صرفه نظر کند و یا آن را به بیمه‌گر ارسال کند.

(۲) اگر شخص بیمه‌شده تصمیم به ارسال فرم به بیمه‌گر بگیرد، آنگاه قرارداد هوشمند فرم را برای بیمه‌گر ارسال می‌کند، در این حالت بیمه‌گر با مطالعه آن می‌تواند تصمیم بگیرد که ادعا را قبول کند یا خیر. در صورت قبول ادعا، قرارداد هوشمند، مبلغ ارزیابی‌شده را برای شخص بیمه‌شده ارسال می‌کند. در صورت رد ادعا توسط بیمه‌گر می‌تواند شخص ثالث یعنی کارشناس به بررسی ادعا بپردازد و با شخص بیمه‌شده در دادگاه یا خارج از دادگاه به توافق برسد.

همانطور که در شکل ۳ مشاهده می‌کنید، قرارداد هوشمند نقشه‌برداری، اطلاعات جمع‌آوری شده توسط سنسورهای یک خودرو را که در زنجیره بلوکی ذخیره شده‌اند، به بیمه‌گر اطلاع می‌دهد. کارشناس در این حالت با بررسی این اطلاعات می‌تواند در صورت نیاز اطلاعاتی به زنجیره بلوکی اضافه کند و با این کار از جمع‌آوری اطلاعات نادرست جلوگیری کند. همچنین این قرارداد هوشمند نقشه‌برداری، تا زمانی که افراد مجاز در مداخله اجازه ندهند تا اطلاعات آن‌ها در دسترس عموم قرار بگیرد، این اطلاعات مخفی و رمزشده باقی خواهد ماند. همانطور که گفتیم قیمت رمز ارزهای دیجیتال مختلف از جمله اتریوم، بسیار پر نوسان است. برای کاهش تأثیر این نوسانات، قرارداد هوشمند توکن بیمه، یک ارز اختصاصی را ارائه می‌دهد تا دیگر نوسانات قیمت رمز ارزهای دیجیتال برای شخص بیمه‌شده و بیمه‌گر تأثیر‌گذار نباشد. برای اینکه استفاده از ارز جدید

مشکلاتی از جمله عدم اعتبار را ایجاد نکند، پیش از امضای قرارداد بین بیمه‌گر و شخص بیمه‌شده، شرکت بیمه با شرکای تجاری خود مانند نمایندگی‌های خودرو که قرار است خودرو‌های حادثه‌دیده را تعمیر کنند، بر سر مورد پذیرش بودن این ارز به توافق می‌رسد.

ج. حفظ حریم شخصی داده‌ها در CAIPY

سنسورها پس از جمع‌آوری اطلاعات از یک حادثه، برای حفظ حریم شخصی فرد بیمه‌شده، فقط بخشی از اطلاعات را بارگذاری می‌کنند. اما سایر اطلاعات باقی‌مانده نیز بسیار مهم هستند. در این حالت سایر اطلاعات باقی‌مانده که می‌توانند در ادعاها مورد استناد قرار گیرند برای حفظ حریم شخصی، رمزنگاری شده و روی زنجیره بلوکی قرار می‌گیرند و تنها افرادی که کلید متقارن را دارند می‌توانند به آن اطلاعات دسترسی داشته باشند.

ارزیابی

آ. تضمین صحت و امنیت اطلاعات

هیچ یک از طرفین قرارداد هوشمند نمی‌توانند داده‌های جمع‌آوری شده را تغییر دهند زیرا بخش اصلی داده‌ها بلافاصله پس از جمع‌آوری، رمزنگاری شده و در زنجیره بلوکی قرار می‌گیرد، در نتیجه اگر هر یک از طرفین قرارداد ادعاهای دروغین داشته باشند، طرف دیگر قرارداد می‌تواند به کمک کلید متقارن مربوط به خود، به داده‌های صحیح دسترسی داشته باشد.

اگر هر یک از طرفین قرارداد، اطلاعات شخصی طرف مقابل را در اختیار شخص ثالثی قرار دهند، شخص آسیب دیده این اجازه را دارد تا این مسئله را به دادگاه بکشاند.

در صورت ایراد در جمع‌آوری اطلاعات توسط سنسور، هر یک از طرفین قرارداد می‌توانند در انجام فرایند قرارداد هوشمند مداخله داشته باشند.

ب. در دسترس نبودن اطلاعات در زمان مورد نیاز

قرار گرفتن یک بلوک در زنجره بلوکی فرایندی زمان‌بر است و رابطه مستقیمی با میزان سختی زنجیره بلوکی و ازدحام شبکه در آن زمان دارد. در نتیجه اگر فرایند یک حادثه خیلی زود برای بررسی ادعا‌های طرفین نیاز به دادگاه داشته باشد، به این دلیل که اطلاعات موجود در بلوک هنوز در زنجیره بلوکی قرار نگرفته است، قابل دسترسی در دادگاه نمی‌باشد. در این حالت می‌توان از همان روشی استفاده کرد که تا کنون استفاده می‌شده و دادگاه بر اساس شواهد دیگر، ادعاهای هر یک از طرفین را بررسی می‌کند.

ج. هزینه سوخت مصرفی برای انجام عملیات‌های مختلف توسط قرارداد هوشمند

هزینه سوخت مربوط به انجام عملیات در قرارداد هوشمند وابسته به حجم عملیات اجرایی آن متفاوت می‌باشد. در جدول ۱ مشاهده می‌کنید که عملیات مربوط به ذخیره‌کردن کلید‌های رمزنگاری‌شده بیشترین سوخت را مصرف می‌کند ولی این عملیات فقط یکبار در هنگام ایجاد قرارداد اجرا می‌شود و بنابراین در طولانی مدت نسبت به سایر هزینه‌ها ناچیز است.غیر از عملیات addDecrKey سایر عملیات در هر بار که حادثه‌ای رخ می‌دهد می‌توانند اجرا شوند و در بین این عملیات‌ها، عملیات addEvent بیشترین هزینه سوخت را دارد. با توجه به جدول ۱ مشاهده می‌کنیم که ارزیابی و تخمین خسارات یک حادثه با هزینه‌ای کمتر از پنج دلار امکان‌پذیر شده است.

منابع:

1. L. Bader, J. C. Bürger, R. Matzutt and K. Wehrle, "Smart Contract-Based Car Insurance Policies," 2018 IEEE Globecom Workshops (GC Wkshps), Abu Dhabi, United Arab Emirates, 2018, pp. 1-7, doi: 10.1109/GLOCOMW.2018.8644136.
2. V. Aleksieva, H. Valchanov and A. Huliyan, "Application of Smart Contracts based on Ethereum Blockchain for the Purpose of Insurance Services," 2019 International Conference on Biomedical Innovations and Applications (BIA), Varna, Bulgaria, 2019, pp. 1-4, doi:10.1109/BIA48344.2019.8967468.
3. Etherisc, https://etherisc.com/(last visited 29.01.2021)
4. Beenest, https://www.crunchbase.com/organization/the-bee-token/(last visited 28.01.2021)
5. eTrust, https://www.wetrust.io/(last visited 28.01.2021)
6. uardtime, https://guardtime.com/(last visited 28.01.2021)
7. MAERSK, https://www.maersk.com/(last visited 28.01.2021)
8. McKinsey Company, "Blockchain in insurance-opportunity or threat?" last accessed: 07/14/2018. [Online]. Available: https://www.mckinsey.com/industries/financial services/ourinsights/blockchain-in-insurance-opportunity-or-threat
9. IBM, "Three areas in the insurance industry to use blockchain," last accessed: 09/14/2018. [Online]. Available: https://www.ibm.com/blogs/blockchain/2018/03/three-areas inthe-insurance-industry-to-use-blockchain
10. B3i - The Blockchain Insurance Industry Initiative, https://b3i.tech/home.html/(last visited 29.01.2021)
11. V. Y. Kemmoe, W. Stone, J. Kim, D. Kim and J. Son, "Recent Advances in Smart Contracts: A Technical Overview and State of the Art," in IEEE Access, vol. 8, pp. 117782-117801, 2020, doi:10.1109/ACCESS.2020.3005020.
12. Ashraf, I., Ma, X., Jiang, B. and Chan, W., 2020. GasFuzzer: Fuzzing Ethereum Smart Contract Binaries to Expose Gas-Oriented Exception Security Vulnerabilities. IEEE Access, 8, pp.99552-99564.
13. McKinseyCompany, "Successfully reducing insurance operating costs."

پانویس‌ها:

[1] Blockchain
[2] Smart Contract
[3] Ethereum Gas
[4] Gas Price
[5] Policy Smart Contract