انسانیت دروغین

انسانیت، کلمه‌ای که این روزا ها بی آبرو‌ترین، در میان سیل واژگانی است که می‌شنوم.

کودکانی که با خون و اشک به جنگ بهترین جنگ‌افزارهای عالم رفته‌اند، بلکه حقوق پایمال شده خود و پدرانشان را باز پس بگیرند، صدایشان، نه گریه ها و ناله های جان سوزشان، گوش جهان را کر کرده‌است، و خب همه می‌دانند آنکه کر است دیگر صدایی نمی‌شنود.

شنیده بودم مردمانی که خود را انسان می‌پنداشتند هزار و اندی سال پیش آب و غذا بر کودکان بسته تا والدین آن ها را مجبور به پذیرش حکم کدخدا کنند، والدین نپذیرفتند و کشته شدند، کودکان ماندند و همان انسان نما ها تا بر ایشان بتازند و پیروزی خود را جشن بگیرند.

فکر نمی‌کردم باز هم چنین اتفاقی را به چشم ببینم، با خود میگفتم همان یکبار برای نسل های بشر کافیست تا چنین وحشی‌گری را دوباره تکرار نکند، اما انسان، همان مخلوق به گفته برتر خداوند، توان آن را دارد تا ملکوت را شگفت زده کند.

میتواند از جان گذشتگی و بخشش به حد خدایش برسد و هم می‌تواند در وحشی‌گری و خونریزی گوی سبقت از هر حیوانی برباید.

نویسنده نیستم، نه آنقدری که باید تا آتشی که در جان زبانه می‌کشد را آرام کند، پس به اندازه‌ای که می‌توانم، از میان اشک هایم، کلماتی را به نام فلسطین و ایستادگی‌اش، مظلومیت کودکان، صبر مادران و شجاعت انسان هایش با شما به اشتراک می‌گذارم.

فلسطین آزاد خواهد شد، این یک رویا نیست، وعده پیروزی نور بر تاریکی از آغاز زمان داده‌شده است، از همان روز هایی که ایرانیان با نوروز دمیدن روح زندگی بر پیکر مرده زمین را جشن می‌گرفتند.

ایرانیان به بلندای تاریخ فریاد الحق سر داده‌اند، امروز هم چنین است، تاریک ترین شب ها هم به سر می‌آیند و نور، پیروز این نبرد باستانی خواهد بود.

کوته نظران و آنان که به تاریکی عادت کرده‌اند، در صبح پیروزی شرمسار خواهند بود و امیدواران سپیدرو همچون خورشید تابانی که انتظارش را میکشند، سربلند و سرافراز از این امتحان جان‌سوز بیرون خواهند آمد.

هم‌اکنون نزدیک ترین زمان به طلوع است و باید انتخاب کنید که کجا ایستاده‌اید، در میان نا امیدان ؟ و یا آنان که نور خورشید را در قلب هایشان با آتش خشمی که از ظلم تاریکی ها زبانه می‌کشد شعله‌ور نگاه داشته‌اند.

خبری در راه است...