برسی بازی PUBG

پابجی یک بازی پر از کشتار است و تجربه بازی آن بسیار شبیه به داستان خلق انسان است؛ درست از بهشت به زمین سقوط می‌کنید و زمانی که به زمین رسیدید، خدایان لوت (غنائمی در بازی که شامل آیتم ها و پاداش و چیزهای ارزشمندی است) را برای دریافت مسلسل و یا شات‌گان دو لوله، فرا می‌خوانید. از این نسل کشی جان سالم به در ببرید و زنده بمانید، و امید داشته باشید از دست نیروهای زمینی (که تصمیم می گیرند چه کسی زنده بماند و چه کسی کشته شود) فرار کنید. بعد از این ماجراها بالای سرخود را نگاه کنید و منتظر هدایای ارزشمندی در جعبه (کِرِیت) ها وجود دارند و از آسمان می بارند، باشید. همچنین می توانید انواعی از وسایل نقلیه، دوربین‌های نشانه گیری دقیق، و زره‌هایی سخت و سنگین، استفاده کنید.

این بازی، بازی چالش برانگیزی است و مجهز به سیستمی نیمه رندومیزه کننده است که ممکن است در نگاه اول مناسب به نظر نیاید، اما پابچی عملکرد خوبی دارد چون بصورت متعدد، عناصر موجود در بازی متعادل سازی می شوند. با تجربه این بازی، شما خود را درمیان نابرابری‌ها، و میادینی که هر لحظه پرتر و پراجتماع‌تر می شوند، می‌اندازید. در این بازی شما در تلاش هستید که درمیان 100 رقابت کننده، نفر اول شوید و زنده بمانید و اگر هم حرفه‌ای باشید، 20 درصد از زمانتان باقی می‌ماند. مرگ شما در بازی ناگهانی است و هر لحظه و از هر جهتی ممکن است به شما شلیک شود.

و
لی با این‌حال، وقتی که پابجی ( PLAYERUNKNOWN’S BATTLEGROUND PUBG ) را بازی می‌کنیم، نتیجه ای جالب و شگفت انگیز در رابطه با آن رخ می دهد: با وجود قابلیت رندوم بودن تمامی آیتم‌ها، شما قبول می‌کنید که احتمال باخت هم وجود دارد. فرض شما بر باختتان است. مرگ اجتناب ناپذیر است (درست همانند زندگی واقعی). هنرهای عجیب، متقلب‌های مزاحم، اشکالات فنی، تب و تاب بازی را از بین می برد، اما با فشاری که برای بردن این بازی برروی شماست، پابجی یک بازی است که هرچقدر حرفه‌ای هم باشید، باز هم احتمال دارد که ببازید.

لذت عجیبی دارد وقتی تیمی را مورد هدف قرار می‌دهید و آن را نابود می‌کنید ولی آنها نمی‌توانند مکان شما را پیدا کنند. این علم و هنر، کسب شدنی است، اما بسیار دشوار به دست می‌آید و کمتر کسی قادر به عملی کردن آن است. شما حتما باید نقطه ای فوق العاده را برای قرارگیری انتخاب کنید: معمولا بهترین مکان، لابه لای خرابه هاست، و البته باید دوربین نشانه گیری سطح 4 ( 4X : قابلیت زوم 4 برابر دارد ) برروی اسلحه‌تان نصب شده باشد. باید زمان و لحظه مناسب را برای درگیری انتخاب کنید و برای این‌کار، باید دشمن خود را بفهمید و او را درک کنید (با فاصله زیادی که از آن دارید). کجا می روند؟ آیا آماده باشند یا  فقط درحال رد شدن هستند؟ . اگر خوش شانس باشید، می توانید آنها را زمانی که ابزار و اسلحه هایشان را تعویض می کنند، نابود کنید – فرصت مناسبی است که زمانی دشمنتان اسلحه خالی در دست دارد، با او درگیر شوید.

با وجود اقتصاد رو به رشد پابجی ( PLAYERUNKNOWN’S BATTLEGROUND PUBG ) ، لوت باکس ها احتمالا آخرین چیزی هستند که به یادشان هستید. بیشتر بازیکن های پابجی، موفقیت خود را میزان خطراتی که با آنها مواجه می شوند، می سنجند؛ فرقی نمی کند که بازی، موقعیت و ابزارهای خوبی را برای شما به ارمغان آورده و انتقامتان را ازکسانی که شما را کشتند گرفتید، یا اینکه شما از فرصتتان استفاده کرده اید و بالای کوه‌ها، تنها با یک شلیک دشمن‌هایتان را می‌کشید، طرز فکری که بازی پابجی به بازیکنانش القا می‌کند، شاید بزرگترین دست آورد آن باشد.

همچنین بخوانید :

برسی بازی PUBG : New State

این دست آورد، پابجی را که به عنوان یک بازی شوتینگ حرفه ای که نشانه هایی از انواع فعالیت ها در آن رایج است –  مانند نقشه برداری، جمع آوری غنائم، رانندگی حرفه‌ای، چتربازی، گشت و گذار، محاصره کردن، جمع آوری اطلاعات، کمک‌های اولیه، جمع آوری بارریزهای هوایی، و بوکس و درگیری – زیر سوال نمی برد. وسعت متغیرها و مهارت‌های فرعی موجود و قابل یادگیری در بازی، پابجی را درطول زمان، با اعتبارتر جلوه می دهد؛ زیرا همیشه و هرروز حس می کنید که تکنیک جدیدی درمورد رانندگی، پرش، پرتاب نارنجک، و چیزهایی دیگر، یادگرفته اید. همچنین باید اشاره شود مسئولیت و وظایفی که درهنگام بازی با دوستانتان به عنوان هم تیمی دارید، تاثیر گذار است: مثلا اسلحه خود را به دوستتان دهید، و یا ماشینتان را دراختیار آنها بگذارید.

سبک شوتینگ،پتانسیل فوق العاده زیادی دارد. با وجود مپ های وسیع، پیروز شدن یک تیم در دوئل با تیمی دیگر در مپی کوچک مانند Dust 2، به همان میزان به واکنش‌های ناگهانی، خشونت، زیرکی، مهارتهای هدف‌گیری نیاز دارد. میزان آسیب پذیری میان اعضای مختلف بدن مثل تنه، دست و پاها، و سر، متفاوت است. اسلحه‌ها حساس‌اند و سرعت شلیک و گلوله مخصوص به خودشان را دارند.

خوشبختانه، دیگر تنها مسئله مهم، نشانه‌گیری خوب نیست. مورد جالب و خوشحال کننده درمورد درگیری‌ها در پابجی، میزان سرعت عمل و خلاقیت، درهنگام انواع مختلف درگیری هاست. مثلا فکر کنید که شما در ساختمانی در زیر رگبار دشمن هستید و دوستتان پشت درختی درحال خونریزی است، آیا با استفاده از نارنجک های دودزا، به سمت دوستتان می روید و اورا احیا می کنید، یا اینکه از جایی که قرار دارید شروع به مبارزه می‌کنید؟ همچنین ممکن است دوستی دیگر به کمک شما بیاید (البته شاید دشمن شما هم دوستانی داشته باشد)، و شاید اتومبیلی در پارکینگ وجود داشته باشد؛ آیا لاستیک هایش را ازبین می برید تا دشمنتان راه فراری نداشته باشد؟ و یا از آن ماشین برای حمل اعضای تیمتان استفاده می کنید.

تصمیم گیری یک مهارت است. و پابجی (PLAYERUNKNOWN’S BATTLEGROUND PUBG) میدانی برای شجاعت و دیوانگی است. بهترین مکان‌هایی در دو مپ قابل بازی در پابجی موجود هستند که مکان های مناسب برای این تصمیم گیری‌ها، دیوانگی ها و شجاعت هستند؛ مانند: School در  Erangel، و یا Pecado  و Hacienda  در Miramar. مکان هایی گسترده پر از کمین، راه‌های فرار، نقاط محاصره، و تعداد زیادی تله‌های دیگر که منتظر شما هستند. متاسفانه، در داخل ساختمان، بعضی از تکنیک‌ها و قابلیت‌های درگیری قابل استفاده نیستند، سلاح های سرد به کارتان نمی‌آیند و بدون استفاده می‌مانند. تمامی بخش‌های ساختمان غیرقابل نفوذ هستند و از میان بعضی از فنس‌ها هم گلوله‌ای رد نمی شود. صدای پاهم آن واضحی کامل را که باید، ندارد تا درهر موقعیتی بکار شما آید و همین باعث مشکل شدن بررسی منطقه می شود و نخواهید دانست که آیا دشمن، بالای سرشماست یا پایین تر از شما.

یکی دیگر از گلایه های بازیکن ها، تفاوت میزان جزئیات ظاهری، بین سلاح هاست. برای مثال وقتی که خشابی وارد اسلحه AKA می کنید، دست چپ آواتارها برای گرفتن خشاب درهنگام تیراندازی، به زیبایی عمل می کند؛ اما بعضی از بی دقتی ها مانند کمبود جزئیات و دشوار بودن تشخیص شات گانها هم می تواند ناخوشایند باشند. بدترین بی دقتی، افت فریم ناگهانی بازی به 20fps در موقعیت های حساس و نامناسب، می تواند باشد. اگرچه که عملکرد بازی نسبت به ماه های اولیه عرضه آن پیشرفت چندانی کرده است.

اما با وجود این مشکلات، باز هم پابجی در بهترین حالت خود است. لحظه مورد علاقه بسیاری از بازیکن‌ها در بازی، می تواند 10 دقیقه آخر بازی باشد، زمانی که افراد کمی زنده مانده اند و محدوده به قدری بزرگ است که همه بازیکن ها از دوربین‌های نشانه گیری 4X و 8X برای اسلحه‌هایشان استفاده می کنند. هر تیری که با شلیکی از دره و یا دشتی عبور می کند به سختی می تواند به دشمنی برخورد کند، زیرا زمانی که گلوله برای طی کردن این مسافت صرف کرده، ممکن است برای جابجایی و استتار دشمن کافی باشد. اگر شما دشمن درحال حرکت خود را که با شما فاصله زیادی دارد شکار کنید، احتمال دارد که پدر شما رابین هود باشد! هیچ لذتی بالاتر از این شکار نیست.

خارج از محدوده

ساده‌ترین سیستم پابجی، شاید مهم‌ترین آن باشد. هر چند دقیقه یکبار، منطقه امن ( safezone ) کوچکتر جدیدی اعلام خواهد شد که با منطقه قبلی فاصله دارد. اگر خوش شانس باشید، مناطق امن موقعیتتان را لو نمی دهند و دیگر قابل تشخیص نخواهید بود. هرکسی که خارج ازاین مناطق باشد، دَمِیج دریافت می‌کند و گشت و گذار برایش سخت می‌شود. این یکی دیگر از قابلیت‌های پابجی است که باعث شده موتورها و سرورهای این بازی همیشه درحالت فعالیت باشند. قطعا سیستم پابجی عملکرد خوبی در این زمینه دارد: مجاب کردن افراد به اشتباهات و تصمیمات نامناسب، محدود کردن میزان لوت و تیراندازی، و پشیمان کردن بازیکن ها نسبت به ترک یک موقعیت و یا یک نقطه.

بدون وجود این سطح از فوریت، پابجی بی رنگ و روح خواهد بود!

همچنین این سطح از ناهماهنگی‌ها و ناهنجاری، مصنوعی به نظر می رسد! هیچ اقدامی برای توضیح درباره منطقه آبی رنگ برقی، تنظیمات موجود، و برای چه می جنگید و چرا برای بقا تلاش می‌کنید، صورت نگرفته است. وجود نداشتن صداگذاری و داستان و توضیحات اولیه در بازی (البته که اینجور بازی‌های نسبتا آخرالزمانی نیازی به داستان و توضیحات ندارند)، باعث شده تا پابجی با کمبود روح – مخصوصا وقتی که همه شخصیت‌های پیش فرض همین مسیر و کشتارها را تکرار می‌کنند –  در بازی مواجه شود. همچنین می توان تعبیر وارونه‌ای از این سیستم داشت: شما خودتان می‌توانید جاهای خالی را با جنون و شجاعتتان پر کنید.

پابجی (PLAYERUNKNOWN’S BATTLEGROUND PUBG) به شما ضمانت جنون و دیوانگی هر چه بهتر را هدیه می‌دهد که یکی از برترین مشخصه های این بازی است (کمی کند البته). زمانی که 100 بازیکن به تیم های چهار نفره تقسیم می شوند دیگر دلهره‌ای وجود ندارد و هنگام کاوش و بدست آوردن ابزار پیچیده‌تر (همینطور هم تیمی هایتان)، ترکیبی از انواع سلاح ها را همراهتان خواهید داشت و به این دلیل حس آرامش درونتان شکوفا می شود. اگر بعد از طوفانی از بازیکن‌ها و هجوم آنها به سرورها، تعداد بازیکن‌های آنلاین پایین بیاید، تمام 15 دقیقه بازی را صرف گشت و گذار، جمع آوری لوت، و تیراندازی بی هدف با دوستانتان می‌کنید. در این زمان نه کسی را میبینید و نه چیزی از کسی می‌شنوید.

فضای این بازی، بطور شگفت انگیزی اجتماع محور است و همین قابلیت باعث شده تا پابجی به بازی چند نفره کمیابی تبدیل شود. بارریزهای هوایی اولین نشانه از هیجان درون بازی، بعد از کاوش و گشت و گذار در مپ بازی هستند، جمع آوری لوت و درگیری‌های متعدد و باشکوه، پایان یک راند بازی را به اوج خود می‌رسانند. بهترین و جالب ترین زمان در بازی، هنگامی است که بصورت 3 به 3 و یا 2 به 2 بازی می‌کنید؛ جاییکه اگر درتیراندازی افتضاح باشید، تاثیرش را کم و بیش حس خواهید کرد. اما زمانی که با چهار هم تیمی خود بازی می‌کنید، درگیری بیش از حد شلوغ و پیچیده می‌شود و پایان بازی هم تناسبی ندارد. جوخه‌هایی ام که زنده مانده‌اند، شاید چهار نفر حرفه ای (که هشت نفر حسابشان کنیم) و یا چهار نفری که تیراندازی هایشان بیشتر برروی شانس بوده، باشند.

در هرحالت در بازی پابجی، شما قادر خواهید بود هرچقدر که بخواهید خطر کنید، حتی از همان ابتدای بازی که با سقوطی آزاد آغاز می‌شود. نقاط مهم در مپ را سریعا یاد خواهید گرفت: اردوگاه انظامی، Georgopol، و مدرسه، کدام بازیکن های حرفه ای و خشن هستند. حمله به مزارع پراکنده هم شاید برای شما امن‌تر باشد، ولی غنائم خوبی بدست نخواهید آورد. این یک قانون ثابت است: انتخاب نقطه برای حمله، انتخاب نوع درگیری است که می خواهید به آن اقدام کنید.

شناخته شده و معروف

تنها چند ماه پس از عرضه پابجی، این بازی رکورد میزان بازیکن آنلاین در Steam را شکست، و همچنان هم به عنوان یکی از پرفروش‌ترین بازی‌های رایانه شخصی (PC) به شمار می رود. تنها تهدید پابجی برای صنعت گیم، میزان موفقیت بالای آن است. تنها بعد از 9 ماه، چند بازی در سرورهای استیم، از حالت پیش تولید درآمدند و وارد بازار شدند؛ پابجی تنها اعجوبه و نخبه بین این بازی‌ها بود که جشنواره و مسابقات زیادی سرتاسر جهان برای این بازی برگزار، برروی کنسول های مختلف اجرا، و باعث معرفی سیستم میکرو ترنزکشن به جهان شده است.

از اکثر جنبه ها، پابجی رشد فوق العاده‌ای داشته، اما از نقاطی هم نسبتا به خوبی بقیه، عملکرد چندان مطلوبی نداشته است. مهم ترین این نقاط ضعف، آسیب پذیر بودن در مقابل هک و چیت های متقلبان است. از هرکسی که بپرسید به شما می گویند که پابجی پرشده است از متقلب‌ها و این امری عجیب برای بازی‌هایی از این قبیل که قابلیت بازی چند نفره دارند، نیست. ظرفیت 100 نفری هر دست بازی، مکان خوبی به هکرها برای پنهان شدن از دید سرورها را می دهد. در 28 دسامبر، سرویس آنتی چیت توسط شرکت سازنده پابجی برروی سرورها اجرا شد (نام این آنتی چیت battlEye بود) که بن شدن 1.5 میلیون حساب کاربری در بازی را به همراه داشت.

بعد از این اتفاق هکر و متقلب ها دیگر بطور محسوس، قابل شناسایی نبودند؛ جز به ندرت، و یا برخی افراد که از سیستم‌های مختلفی برای ارتقا برخی از قابلیت های جزئی، مانند دقت در هدشات‌ها و یا گرفتن رد دشمنان از پشت دیوارها استفاده می‌کنند. برای رسیدگی به این افراد سیستم گزارش وجود دارد که بازیکنان می‌توانند استفاده کنند، ولی گزارش دادن کسی که از او باخته اید، تنها به عنوان یک روش برای تخلیه عصبانیتتان از سوی سیستم‌ها تلقی می شود. همچنین تیم توسعه دهنده پابجی (PUBG Corp) از بن شدن 100 هزار بازیکن در موج جدیدی از اقدامات خبر داد، که هم می تواند نشانی برای تسکین خشم ما، و توجه تیم توسعه دهنده به دغدغه‌های بازیکنان باشد.

متقلب‌ها تنها مشکل موجود در پابجی نیستند. پابجی باگ‌هایی دارد که بسیاری از آنها نام ویژگی های بازی را بردوش خود می کشند. هردو مپ موجود در بازی،  مشکلاتی دررابطه با تصادف وسایل نقلیه دارند. مثلا شما درحال رانندگی از روی تپه‌ای سر می‌خورید و مانند چرخ فلک، غلتان و چرخان به پایین می‌آیید؛ این شاید درظاهر مشکلی نداشته باشد، ولی زمانی مشکل ساز می‌شود که با همان وسیله نقلیه که تا مرز پودر شدن رفته، دوباره می توانید خیلی آسان ازهمین تپه بالاروید. بدون هیچ مشکلی! مطمئن باشید که مقصود ما این نیست که تظاهر کنیم راضی به این هستیم که تنها با ضربه ای کوچک، اتومبیل و کل هم تیمی هایمان منفجر شوند، ما فقط مشکلات را بیان می‌کنیم.

یکی از مشکلات جالب و طنز در بازی این است که وقتی از پرتگاهی به پایین سقوط می‌کنید، سیستم بازی آسیبی که به شما رسیده را دوبرابر محاسبه می کند (در بعضی مواقع کمیاب این مشکلات پیش آمده است). چتربازی در پابجی هم کمی عجیب است! سیستم بازی سعی دارد وقتی که به پرتگاه یا سقفی قلابی وصل می‌کنید، پرتاب قلاب شما کمی عجیب و کشش آن عجیب‌تر اتفاق می افتد. در بعضی نقاط، ابزار و تسلیحاتی که برروی زمین می‌اندازید، ناپدید می‌شوند. بعضی مواقع هم ممکن است بازیکنی را درفاصله بسیار دور رصد کنید اما قادر به شلیک به سمت او نخواهید بود. بعضی مواقع هم اگر صخره یا تپه‌ای نتواند بصورت عادی در بازی جلوه گر شود، شبیه به دیوار و سد هایی شفاف و شیشه ای به نمایش درمی آید.

اما مشکل واقعی ما دردسرهای مربوط به عملکرد شبکه و سرورهاست که شاید برای بازی چون پابجی عجیب به نظر برسد. همانطور که سیستم شبکه و سرورهای پابجی توسط متخصصان در این زمینه بررسی شده، مقدار tickrate های ارائه شده از سوی سرور (قدرت فرکانسی که سرورها، وضعیت بازی را بروز می کند) معمولا برروی 20Hz بوده‌اند که نه تنها کافی نیست، بلکه هنگام بازی باعث تناقض در شلیک ها و تیرهایی که به هدف می‌خورند می‌شوند. شاید شما خیلی اتفاقی بعد از اینکه در جایی پناه گرفته‌اید، ناگهان تیری با شما برخورد کند و آسیب ببینید. و یا ممکن است چند ثانیه بعد از اینکه کسی را مجروح کرده‌اید، خون او به بیرون بپاشد! و مشکلی دیگری نیز وجود دارد وقتی انیمیشن و حرکات بازی با هم هماهنگ نباشند، ممکن است ببینید که دشمن شما پشت سرش را نگاه می کند و قبل ازاینکه بخواهید او را از بین ببرید، ناگهان بدون اینکه سرش را بچرخاند به شما شلیک می‌کند.

اگر بخواهیم از لحاظ سخت افزاری بررسی کنیم، اکثر بازیکنان از عملکرد گرافیکی بازی پابجی راضی هستند. اگرچه که افت فریم برای همه عادی شده است اما حتی با یک کارت گرافیک GTX 980Ti  بالاترین تنظیمات کیفیت و رزولوشن 1440p و فرکانس فریمی بیش از 70 را تجربه کنید. در کارت گرافیک های معمولی تر، تنظیمات گرافیک بازی به پایین تر حد رایج و جهانی خود یعنی p1080 تغییرکرده و شاهد نرخ فریمی تقریبا با مقدار 60fps خواهید بود (GTX 1050  و GTX 680 تا AMD R9 380 یا  RX 560). تنظیمات گرافیکی پابچی قابل تغییر است اما نه درحدی که ما انتظار داریم. درحال حاضر مشتاق هستیم که سیستم بازی برروی نرخ فریم مشخصی قفل شود.  سه مود گرافیکی که منتشر شده اند نسبتا عملکرد خوبی را به اجرا می گذارند و حالت  اول شخص  FOV نیز نرخ فریمی با عنوان 103 دارد.

به طور خلاصه، پابجی دست آوردی نایاب به همراه خشونت و مبارزه و درگیری است. پابجی بازی فوق‌العاده ای درسبک شوتر است که حتی از 500 متری هم احتمال دارد کشته شوید. همچنین گزینه دویدن خودکار هم برای اینکه بخواهید هرچه بهتر ساندویچتان را میل کنید، وجود دارد. قبل ازاینکه بخواهیم آن را یک بازی همه چیز تمام بنامیم، مشکلات قابل توجهی هم دارد، اما پابجی، ترکیبی عمیق از نامتعادلی، و مبارزه نظامی خشن است؛ ارزش اینکه وقت برایش صرف کنید دارد و هرجنگی را می تواند برای شما شبیه سازی کند.