نقد و بررسی بازی Resident Evil 2 Remake برای PS5

چون این بازی ریمیک شد و حتی برای نسل 9 آپدیت شد این موقعیتو دیدم که بیام سراغ این بررسی وگرنه از تاریخ انتشار نسخه اصلی ریمیکش حدودا چند سالی میگذره و ماجرا اینطوری شروع شد که من خاطرات زیادی از بازی کردن نسخه اصلی Resident Evil 2 در سال ۱۹۹۸ دارم، زمانی که در خوابگاه دانشگاه کانزاس بودم و فکر می‌کردم صحنه‌های سینمایی CGI آن فوق‌العاده واقعی به نظر می‌رسند. (اوه، منِ سال ۱۹۹۸، هنوز چیزهای زیادی برای یاد گرفتن داشتی!) یکی دیگر از خاطرات به‌یادماندنی من از دنیای بازی‌ها، تجربه نسخه بازسازی شده Resident Evil 1 در سال ۲۰۰۲ روی GameCube بود که نه‌تنها از نظر بصری به‌طرز شگفت‌انگیزی بهبود یافته بود، بلکه محیط‌های کاملاً جدید و دشمنان ترسناک‌تری را نیز به بازی اضافه کرده بود. حالا، در سال ۲۰۱۹، کپکام تجربه‌ای کاملاً جدید به من ارائه داده که قطعاً آن را فراموش نخواهم کرد: بازسازی کامل Resident Evil 2 که با گرافیک مدرن، کنترل‌های بهینه و تغییرات هوشمندانه‌ای در گیم‌پلی، به یک ماجراجویی هیجان‌انگیز و ترسناک تبدیل شده است. البته داستان‌های دو شخصیت اصلی بازی، یعنی لئون کندی و کلر ردفیلد، تفاوت زیادی با یکدیگر ندارند، اما با این حال، تقریباً از هر لحظه خونین و دلهره‌آور آن لذت بردم.

از زمان انتشار نسخه اصلی Resident Evil 2، دیگر به سراغ آن نرفته بودم و تنها نکات کلی آن را به یاد داشتم: بخش عمده‌ای از بازی در یک ایستگاه پلیس اتفاق می‌افتاد، لیکرها برای اولین بار معرفی شدند، و عنکبوت‌های غول‌پیکر در فاضلاب‌ها کابوسی واقعی بودند. اگر شما هم مدت‌هاست این بازی را تجربه نکرده‌اید یا اصلاً نسخه اصلی را بازی نکرده‌اید، شاید متوجه نشوید که این بازسازی تا چه حد پیشرفت کرده است، مگر اینکه آن را در کنار نسخه قدیمی مقایسه کنید. برخلاف بازسازی‌های معمول که فقط رزولوشن و بافت‌ها بهبود می‌یابند، کپکام این بار از پایه بازی را بازسازی کرده و همه چیز را با موتور گرافیکی RE Engine – همان تکنولوژی که در Resident Evil 7 به کار رفت – طراحی کرده است.

حالا دیگر خبری از شخصیت‌های پیکسلی که بین پس‌زمینه‌های از پیش رندر شده جابه‌جا می‌شوند نیست. Resident Evil 2 به یک بازی کاملاً سه‌بعدی با زاویه دید روی شانه تبدیل شده که با افکت‌های نوری فوق‌العاده، انیمیشن‌های چهره چشمگیر و واقع‌گرایانه‌ترین زامبی‌هایی که تا به حال در یک بازی دیده‌ام، همراه است. زامبی‌ها نسبت به قبل وحشتناک‌تر و خون‌آلودتر شده‌اند (فکر می‌کنم طراحان بازی به‌شدت از شخصیت تارمن در فیلم Return of the Living Dead الهام گرفته‌اند) و نحوه حرکتشان، همراه با واکنش‌هایی که هنگام هدف‌گیری و متلاشی کردن دقیق بخش‌های خاصی از سر یا دستانشان نشان می‌دهند، واقعاً جذاب است. این ویژگی به لطف سیستم قطع عضو دقیق و رضایت‌بخش بازی امکان‌پذیر شده است. البته، کپکام از مدل‌های محدودی برای زامبی‌ها استفاده کرده و این موضوع کاملاً مشهود است؛ به‌خصوص در بخش‌های پایانی بازی، احتمالاً چهره‌های تکراری از زامبی‌هایی که پیش‌تر در ایستگاه پلیس از بین برده‌اید، دوباره ظاهر خواهند شد.

برخی رویدادها در این نسخه بازچینی یا گسترش داده شده‌اند و پیچش‌های غیرمنتظره‌ای در داستان وجود دارد که از نسخه اصلی به یاد نداشتم، اما در مجموع، این بازسازی به داستان تاریک و پیچیده Resident Evil 2 وفادار باقی مانده است. وقایع دو ماه پس از شیوع زامبی‌ها در نسخه اول رخ می‌دهد، جایی که اتفاقات عمدتاً در یک عمارت مرموز جریان داشت. اما حالا، وحشت تمام شهر راکون را در بر گرفته است و بازی در سه منطقه بزرگ روایت می‌شود که هرکدام بخشی از داستان را پیش می‌برند. کاوش در راهروهای تاریک، حل معماها و دعا کردن که پشت هر پیچ ناگهان یک زامبی ظاهر نشود، هنوز هم تجربه‌ای هیجان‌انگیز است. کشف مسیرها، شناخت نقشه هر منطقه و غلبه بر چالش‌های موجود، حس ماجراجویی را زنده نگه می‌دارد. مجسمه‌هایی با محفظه‌های مخفی در جای‌جای بازی وجود دارند، خزندگان جهش‌یافته در فاضلاب کمین کرده‌اند و یک آزمایشگاه عظیم علمی در اعماق زمین پنهان شده است. شاید اگر از نظر منطقی به این جزئیات نگاه کنیم، همه چیز چندان منطقی به نظر نرسد، اما بدون شک، این محیط‌ها همچنان جذاب و هیجان‌انگیز برای کاوش هستند.

لئون و کلر، قهرمانان ما، در بدترین زمان ممکن پا به شهر می‌گذارند و تقریباً بلافاصله از یکدیگر جدا می‌شوند. هرچند که هر دو شخصیت دوست‌داشتنی هستند، اما از نظر شخصیت‌پردازی کمی سطحی به نظر می‌رسند، چرا که قاطعیت بی‌چون‌وچرای آن‌ها در قهرمان بودن، جای چندانی برای تردید یا ناامیدی باقی نمی‌گذارد. همین موضوع باعث می‌شود که گاهی کمی یکنواخت به نظر برسند. در مقابل، برخی از شخصیت‌های فرعی جذابیت و پیچیدگی بیشتری دارند. برای مثال، حضور مرموز آدا وانگ در مسیر داستانی لئون، دائماً این سؤال را در ذهن ایجاد می‌کند که اهداف واقعی او چیست و او واقعاً در کدام سمت قرار دارد.

یکی از نکات کلیدی گیم‌پلی Resident Evil 2 همچنان مدیریت منابع و مهمات است. این بازی یک تجربه واقعی از سبک ترس و بقا ارائه می‌دهد، جایی که همیشه احساس می‌کنید مقدار محدودی مهمات و آیتم‌های درمانی در اختیار دارید و برای زنده ماندن باید به درستی از آن‌ها استفاده کنید. از آنجایی که نمی‌توانید همه آیتم‌هایی که پیدا می‌کنید را با خود حمل کنید، همیشه باید تصمیم بگیرید که چه چیزی را نگه دارید و چه چیزی را در محفظه ذخیره‌سازی بگذارید؛ یک چالش همیشگی که به تنش و استراتژی بازی اضافه می‌کند.

بهبودهایی که قبلاً به آن‌ها اشاره کردم، شامل ویژگی‌هایی مثل به‌روزرسانی خودکار نقشه برای مشخص کردن اتاق‌هایی که از آیتم‌ها پاکسازی شده‌اند یا جاهایی که هنوز چیزی را از دست داده‌اید، ذخیره‌سازی نامحدود و مکرر، و حذف صفحه‌های بارگذاری طولانی است. این تغییرات هنگام کاوش در شهر راکون بسیار ارزشمند و خوشایند هستند.

یکی دیگر از عوامل مهمی که به ایجاد تنش در بازی کمک می‌کند، طراحی فوق‌العاده صدا است. موسیقی در طول گیم‌پلی تقریباً غایب است و این فضا را برای صداهای محیطی مانند درهای جیرجیرکنان، رعد و باران، ناله‌های نامفهوم زامبی‌ها در دوردست، و صدای قدم‌های سنگین موجودی ناشناخته در اتاق کناری باز می‌گذارد. Resident Evil 2 در ایجاد فضای دلهره‌آور و ترسناک، بی‌نقص عمل می‌کند.

من داستان را از دیدگاه لئون در حدود هشت ساعت به پایان رساندم، که کمی کوتاه به نظر می‌رسید، اما مشتاق بودم تا کمپین کلر را آغاز کنم و شاهد روایت اتفاقات همان شب سرنوشت‌ساز از زاویه‌ای کاملاً متفاوت باشم. متأسفانه، صرف‌نظر از اینکه در ابتدا چه کسی را انتخاب کنید، پس از اتمام داستان، بازی در حالت دوم شخصیت دیگر، تغییرات چشمگیری نخواهد داشت. اگرچه چند محیط جدید اضافه شده‌اند و محل برخی آیتم‌های کلیدی جابه‌جا شده تا دوباره مجبور به جست‌وجوی آن‌ها شوید، همچنین دشمنان بیشتری در اوایل بازی ظاهر می‌شوند، اما بیشتر وقایع مشابه قبل تکرار می‌شوند. مسیرهای کلر و لئون به‌طرز قابل‌توجهی شبیه هم هستند؛ آن‌ها اغلب با همان شخصیت‌ها روبه‌رو می‌شوند، معماهای یکسانی را حل می‌کنند و تقریباً همان باس‌فایت‌هایی را تجربه می‌کنند که در اولین دور بازی با شخصیت دیگر دیده بودید.

(در نسخه اولیه این بررسی، من اشتباهاً داستان‌های اول لئون و کلر را پشت سر هم بازی کردم، که حتی بیشتر از آنچه تصور می‌کردم به هم شبیه بودند. حالا که حالت دوم لئون را بازی کرده‌ام، همچنان از این که تغییرات زیادی در تجربه دوم وجود ندارد، ناامید هستم.)

البته، سبک بازی آن‌ها کاملاً یکسان نیست: اگر ابتدا لئون را انتخاب کنید، احتمالاً به استفاده از شاتگان و شعله‌افکن عادت می‌کنید، اما وقتی دوباره به سراغ کلر بروید، باید سبک مبارزه خود را تغییر داده و به مسلسل و نارنجک‌انداز تکیه کنید. علاوه بر این، هر شخصیت در طول مسیر خود با فردی خاص و تأثیرگذار روبه‌رو می‌شود که برای مدت کوتاهی مسیر او را از دیگری جدا می‌کند. همچنین، باس‌فایت پایانی هر کدام متفاوت است. من از تمام این تغییرات لذت بردم، اما تکرار بخش زیادی از محتوا در دور دوم باعث شد که تجربه آن چندان هیجان‌انگیز نباشد. این تفاوت‌های جزئی به‌اندازه‌ای نیستند که یک بار دیگر بازی را با همان شور و اشتیاق تجربه کنید.

با تمام چیزهایی که کپکام به Resident Evil 2 اضافه کرده، چند مورد مهم هم به طرز محسوسی حذف شده‌اند. آن عنکبوت‌های غول‌پیکری که از کودکی کابوسشان را می‌دیدم؟ دیگر خبری از آن‌ها نیست. من واقعاً مشتاق بودم که این بار با هیولاهای عنکبوتی واقع‌گرایانه‌تر روبه‌رو شوم و دوباره همان حس ترس را تجربه کنم. (البته این حذف احتمالاً خبر خوبی برای کسانی است که از عنکبوت‌ها وحشت دارند و به همین دلیل تا حالا Resident Evil 2 را بازی نکرده بودند!) علاوه بر این، وقتی در صفحه عنوان، دکمه Start را می‌زنید، دیگر آن صدای ترسناک و اغراق‌آمیز که می‌گفت: "Resident Evil!" پخش نمی‌شود—یک کمبود بزرگ برای طرفداران قدیمی.

با این حال، کپکام در بازآفرینی بهترین بخش‌های Resident Evil 2 کلاسیک و تبدیل آن به یک بازی مدرن در حد استانداردهای ۲۰۱۹، عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته است. اگر فکر می‌کنید این سری در مقطعی مسیر خود را گم کرده بود، این بازی یک بازگشت باشکوه به ریشه‌های ژانر وحشت و بقا است. مبارزه با زامبی‌ها فوق‌العاده رضایت‌بخش است و کاوش در ویرانه‌های متروکه شهر راکون همچنان هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد. تنها ناامیدی بزرگ این است که داستان‌های دو شخصیت به‌اندازه‌ای متفاوت نیستند که تجربه دور دوم را به‌اندازه بار اول لذت‌بخش کنند، حتی با وجود حالت 2nd Game. اما صرف‌نظر از اینکه چه شخصیتی را برای بازی انتخاب کنید، تجربه اولین بار بازی کردن Resident Evil 2 بازسازی‌شده، یک استاندارد جدید برای ریمیک‌های موفق از بازی‌های کلاسیک تعیین می‌کند.