بررسی بازی مدیوم ؛ یک داستان بی نظیر

اوایل سال ۲۰۲۱ میلادی بازی The Medium برای کنسول های xbox series x/s منتشر شد. استودیو سازنده ی بازی یعنی بلوبر لقب خاص ترین ساخته خودشون رو تا امروز به این بازی دادند و اون رو تجربه ای متفاوت از ژانر ترس میدونند.

مدیوم در دید کُلی شباهت زیادی به سری بازی های سایلنت هیل داره و در واقع ترسی که به شما ارائه میده نوعی ترس روانشناختیه! اما به شخصه بعد از تجربه و تموم کردن بازی کاملا نظر متفاوتی نسبت به این دید دارم.

شما در نقش دختری به اسم مریَن بازی رو شروع میکنید که در سوگ از دست دادن پدرخوانده خودش اون رو راهی سفری ابدی میکنه اما این پایان ماجرا نیست ، تماس تلفنی عجیب اون رو وارد منطقه ای میکنه که تمامی اتفاقات بازی تازه اینجا شروع میشه.

منطقه ای که در اونجا مجموعه تفریحی به اسم نیوا وجود داره. با نگاهی به ساختمان بزرگ نیوا و گشت زنی در اطراف اون متوجه میشین که سالهاست تخلیه شده و انگار اتفاقات تلخی رخ داده. تماس تلفنی که مریَن رو به اینجا کشونده از طرف شخصی به اسم توماس بوده و باید دنبال اون بگردین.

جزئیات بیشتری از بازی رو براتون نمیگم چون به شخصه دوست دارم تجربه اش کنید. نقطه مثبت مدیوم بدون شک فقط و فقط داستانشه ؛ داستانی پر از جزئیات و پیچش که شما رو با تمام کم و کاستی های فنی پای کنسولتون نگه میداره تا متوجه همه چیز بشید. پیچیدگی بازی زیاد و گاهی وقتام اینقدر زیاد میشه که ممکنه گُم بشین اما نگران نباشین چون مدیوم واسه همه اونا جوابی داره ، در قالب فلش بک یا گذر در زمان شما کاملا داستان بازی رو میفهمید و لذت میبرید.

مریَن از کودکی توانایی ارتباط با دنیای بعد از مرگ رو داره و به همین علت که بخش عمده ای از گیم پلی بازی همزمان در دو دنیا دنبال میشه ، دنیای حال و دنیای پس از مرگ. با این ویژگی که مریَن در اختیار داره شما باید پازل های نه چندان سخت بازی رو پیش ببرید تا از عمق داستان گیرا و بی نظیر مدیوم مطلع بشید.

بازی از لحاظ بصری بخاطر دوربین ثابتی که داره چشم نواز اما نسل نهمی نیست. محیط های بازی جذاب و پرجزئیات طراحی شدند اما ای کاش انیمیشن شخصیت ها با دقت بیشتری طراحی میشدند ، نه اینکه با گرافیک بدی مواجه باشیم بلکه به این خاطر که با یه عنوان نسل نهمی رو به رو هستیم که از دید من خیلی خیلی کار برای انجام دادن داشته و عجله تیم سازنده باعث این نکته منفی در مورد مدیوم شده‌.

موسیقی بعد از داستان نکته مثبت دیگه مدیوم به حساب میاد ، جایی که خالقان موسیقی بازی سایلت هیل به معنای واقعی برای مدیوم سنگ تمام گذاشتند و من توی تمام لحظات بازی فقط از این هارمونی درست لذت بردم.

اگر بخوایم با کنار هم گذاشتن همه نکات مثبت و منفی به مدیوم یه نمره منصفانه بدیم از نظر من ۷۵ از ۱۰۰ رو میگیره. اگر مثل من داستان مهم ترین بخش بازی براتون به حساب میاد شک نکنید کا از تجربه این بازی لذت میبرید اما اگر مکانیک های بعضا اذیت کننده ، دوربین ثابت ، مشکلات فنی گرافیکی و اُفت فریم براتون عذاب آورِ بهتره سمت مدیوم نرید.

در آخر هم امیدوارم از این مقاله لذت برده باشید و براتون مفید بوده باشه.