چرا بازی های مستقل؟

بازی های مستقل روح ویدیو گیم هستند.
بازی های مستقل روح ویدیو گیم هستند.

در ادامه مطلب (من بازیساز نیستم ولی بازی سازی را دوست دارم) شاید در ذهن دوستانی که به بازی های ویدیویی علاقه دارند این سوال پیش بیاد که چرا بازی های ویدیویی مستقل؟ اصلا بازی های ویدیویی مستقل چه نوع بازی هایی هستند؟

بهتره اول از سوال دوم شروع کنیم.

بازی های ویدیویی مستقل چه بازی هایی هستند؟

بهتره که با نقل به مضمون سخنی از استاد فصیحی درباره ی بازی های مستقل ، جواب این سوال را بدم.

بازی مستقل نتیجه ی یک روحیه ی ریسک پذیری است که شرکت های بزرگ حاضر به انجام آن نیستند.

حالا می رسیم به این سوال که بازی های ویدیویی مستقل چه چیزهایی دارن که بازی های ویدیویی بزرگ ندارند؟

اصولاً من به چند دلیل اعتقاد دارم که بازی های مستقل روح و عصاره ی اصلی بازی های ویدیویی هستند.

1- دلیل اول این است که ایده ها و حتی مفهوم های خاصی را در بازی های مستقل می تونیم ببینیم که در هیچ بازی دیگه نیست. به زبان دیگه می شه گفت که بازی های مستقل از یک دنیای دیگه برای ما حرف می زنند و ما را به فضاهایی می برن که به دلیل تعاملی بودن نه تنها در هیچ بازی دیگه ای پیدا نمی شن بلکه در هیچ رسانه ای دیگه هم نمی شه آن را تجربه کرد.

2- دلیل دیگه خلاقیت موجود در این بازی ها هست که باعث می شه کمتر بازی های مستقلِ موفق شبیه هم باشن و جهان منحصر به فرد خودششون را خلق کنند.

3- دلیل دیگه ی من برای روجوع به بازی های مستقل حذف جزئیات اضافه و پرداختن به اصل موضوعه. این اتفاق باعث می شه که خیلی خالص ما با اصل ماهیت بازی های ویدیویی در بازی های مستقل روبه رو بشیم. مثلا بازی ای مثل لیمبو یا اینساید را فرض کنید با حذف گرافیک واقع گرایانه و گیم پلی های اکشن که در بازی های بزرگ بسته به سبک رواج دارد، کاری می کنند که در مواقعه ای حتی انسان را می توانند به فکر فرو ببرند و یا در بازی ای مانند Shovel Knight با وجود سبک پیکسل آرت قدیمی بازی از گیم پلی بسیار سرگرم کننده ای برخورداره.

در آخر می شه گفت که بازیسازی مستقل بیشتر مرتبط به یک دیدگاه مستقل از جریان اصلی بازی های ویدیویی بزرگ مربوط می ‌شه تا تعداد نفرات و بودجه ی کم. بنابراین یک بازیساز مستقل اول از همه باید از فکر ساختن بازی های بزرگی مثل کال اف دیوتی یا اسسین کرید بدور باشد و بعد از آن فقط به تنها چیزی که فکر کنه خلاقیت سازمان یافته و نوآوری در ایده باشد که متاسفانه این تفکر در بین بازیسازهای ما وجود ندارد و همه تیم های مستقل را با یک تیم کوچک و با تعداد کم اشتباه می گیرند و قافل از این هستند که بازی سازی مستقل یک مفهوم است نه یک تعریف.