نگاهی به تاثیر کثیف استعمار اروپا بر نابودی مردم بومی اروگوئه و بررسی صنعت آی تی اروگوئه و مقایسه ونزو و اروگوئه

تاثیر استعمار کثیف اروپا بر اروگوئه

استعمار اسپانیا و پس از آن تأسیس کشور مستقل اروگوئه، ساختار اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی این کشور را برای همیشه تغییر داد. مهم‌ترین تأثیرات عبارت بودند از:

1. نابودی جمعیت بومی: این مهم‌ترین و فوری‌ترین تأثیر بود (که در بخش بعدی به تفصیل شرح داده می‌شود).

2. تغییر اقتصاد به سمت دامداری: زمین‌های حاصلخیز که قبلاً محل زندگی و کشت بومیان بود، به vast estates (estancias) برای پرورش گاو و گوسفند تبدیل شد. این اقتصاد جدید بر پایه صادرات گوشت، پوست و پشم بنا شد و پایه‌های ثروت اولیه اروگوئه را تشکیل داد، اما این ثروت عمدتاً در دست مهاجران اروپایی و فرزندان آنان متمرکز شد.

3. ایجاد یک هویت جدید: جمعیت بومی تقریباً به طور کامل محو شد و جای خود را به جمعیتی عمدتاً اروپایی‌تبار (اسپانیایی، ایتالیایی) داد. به همین دلیل، اروگوئه امروزه یکی از "اروپایی‌ترین" کشورهای آمریکای لاتین از نظر فرهنگی و قومی محسوب می‌شود. این هویت جدید بر فرهنگ گاچو (دامداران چادرنشین) و میراث اروپایی استوار است، نه میراث بومی.

4. ترسیم مرزها و ایجاد دولت-ملت: پیش از استعمار، قلمرویی که امروزه اروگوئه نامیده می‌شود، یک منطقه مرزی بین امپراتوری‌های اسپانیا و پرتغال بود. جنگ‌ها و مبارزات استعماری برای کنترل این منطقه، در نهایت به شکل‌گیری کشور مستقل اروگوئه در قرن نوزدهم منجر شد.

چرا مردم بومی اروگوئه کم هستند؟ آیا کشته شدند؟

پاسخ کوتاه: بله. جمعیت بومی اروگوئه عمدتاً به دلیل قتل‌عام سیستماتیک، بیماری‌ها، برده‌گیری و جذب اجباری در جامعه استعماری تا حد انقراض کامل کاهش یافت.

این فرآیند چند مرحله داشت و توسط اسپانیایی‌ها و بعدها توسط دولت مستقل اروگوئه انجام شد:

1. بیماری‌های همه‌گیر (Epidemics): مانند تمام قاره آمریکا، بیماری‌های مسری که اروپایی‌ها با خود آوردند (مانند آبله، سرخک، typhus) جوامع بومی را که در برابر آن‌ها مصونیت نداشتند، نابود کرد. این بیماری‌ها اغلب پیش از حتی رسیدن مهاجمان به یک منطقه، جمعیت را به شدت کاهش می‌داد.

2. جنگ و قتل‌عام سیستماتیک (Genocide): مهم‌ترین گروه‌های بومی اروگوئه، Charrúas بودند. همچنین گروه‌های کوچکتری مانند Chaná, Guenoa و Minuán نیز وجود داشتند.

   · در قرن هجدهم و نوزدهم، اسپانیایی‌ها و سپس "ارتش" دولت جدید اروگوئه، کمپین‌های نظامی سازمان‌یافته‌ای را برای پاکسازی زمین‌ها از بومیان به راه انداختند. آن‌ها بومیان را به عنوان "مزاحم" و "وحشی" برای پیشرفت اقتصادی و امنیت ساکنان جدید می‌دیدند.

   · نقطه اوج این نسل‌کشی، کشتار Salsipuedes در ۱۱ آوریل ۱۸۳۱ بود. اولین رئیس جمهور اروگوئه، فروکتوئوسو ریورا، رهبران چارروا را به بهانه مذاکره برای یک پیمان صلح به یک جشن دعوت کرد. هنگامی که آن‌ها به خواب رفتند، سربازان به اردوگاه حمله کرده و اکثر مردان را قتل‌عام کردند. زنان و کودکان به اسارت گرفته شدند تا به عنوان خدمتکار در خانه‌های ثروتمندان یا برای جذب اجباری به کار گرفته شوند.

3. اسارت و جذب اجباری: بازماندگان جنگ‌ها و کشتارها (عمدتاً زنان و کودکان) به عنوان برده یا خدمتکار فروخته شدند. آن‌ها مجبور به ترک زبان، فرهنگ و شیوه زندگی خود شدند و در جامعه مهاجمان جذب شدند که این امر هویت مجزای آن‌ها را از بین برد.

4. از دست دادن زمین و معیشت: زمین‌های شکار و زندگی چارروا به مرتع برای گاوها تبدیل شد. منبع غذایی و شیوه زندگی آن‌ها نابود شد و قحطی و فقر به مشکلات موجود افزود.

نتیجه امروزی

امروزه، هیچ جامعه بومی با هویت قومی و زبانی مجزا در اروگوئه وجود ندارد. بسیاری از اروگوئه‌ای‌ها خود را از تبار چارروا می‌دانند و این میراث بخشی از هویت ملی است (مثلاً نام تیم ملی راگبی اروگوئه "Los Teros" است، اما نام مستعار آن‌ها "Los Charrúas" است)، اما هیچ قبیله یا جامعه سازمان‌یافته‌ای باقی نمانده است.

در سال های اخیر، جنبش‌هایی برای به رسمیت شناختن این تاریخ و احیای میراث چارروا شکل گرفته است، اما واقعیت تلخ این است که استعمار و اقدامات دولت اولیه اروگوئه، جمعیت بومی این کشور را به طور کامل محو کرد.

کتاب‌ها و منابع تحقیقی درباره استعمار کثیف اروپا بر اروگوئه

کتاب‌ها و منابع تحقیقی زیادی درباره تاریخ اروگوئه، تأثیر استعمار و سرنوشت مردم بومی آن، به ویژه چارروا، نوشته شده است. بیشتر این آثار به زبان اسپانیایی هستند، اما منابع ارزشمندی به زبان انگلیسی نیز وجود دارند. متأسفانه منبعی که مستقیماً به زبان فارسی درباره این موضوع خاص نوشته یا ترجمه شده باشد، بسیار نادر است. تاریخ آمریکای لاتین به طور کلی و تاریخ اروگوئه به طور خاص، در حوزه نشر ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

در ادامه، کتاب‌ها و منابعی را به دو دسته انگلیسی و فارسی (که بسیار محدود هستند) برای شما معرفی می‌کنم:

کتاب‌ها و منابع به زبان انگلیسی

کتاب‌های انگلیسی معمولاً به صورت کلی‌تر به تاریخ اروگوئه می‌پردازند و فصلی را به دوران استعمار و مردم بومی اختصاص می‌دهند.

1. "Genocide and the Indians of Uruguay: The Charrua Syndrome" - این احتمالاً مستقیم‌ترین منبع به زبان انگلیسی در مورد سرنوشت چارروا است. معمولاً به صورت یک مقاله یا فصل کتاب در مجموعه‌articles درباره بومیان آمریکا یافت می‌شود. جستجوی این عنوان در پایگاه‌های داده دانشگاهی مانند JSTOR یا Google Scholar می‌تواند مفید باشد.

2. "Uruguay: A Global Studies Handbook" by David W. Dent

   · این کتاب یک مرجع کلی و قابل دسترس درباره اروگوئه است که قطعاً بخشی تاریخی دارد و به دوره استعمار و تأثیر آن بر جمعیت بومی می‌پردازد.

3. "The Cambridge History of Latin America" (Volumes I & II)

   · این مجموعه عظیم و معتبر تاریخی، فصل‌های مفصلی درباره دوره استعمار در کل آمریکای لاتین دارد. با مراجعه به فهرست مطالب جلدهای مربوط به دوره استعمار (عمدتاً قرن ۱۶ تا ۱۸) می‌توانید بخش‌های مربوط به منطقه ریو د لا پلاتا (شامل اروگوئه) و برخورد با جمعیت بومی را پیدا کنید.

4. "A History of Uruguay" by Milton I. Vanger

   · این یک تاریخ جامع کلاسیک از اروگوئه است که رویدادهای منجر به استقلال و تشکیل دولت را به تفصیل شرح می‌دهد و مطمئناً به کشتار Salsipuedes و سیاست‌های against the Charrúa اشاره دارد.

5. مقالات آکادمیک:

   · جستجوی کلیدواژه‌های زیر در موتورهای جستجوی آکادمیک بهترین راه برای یافتن مقالات تخصصی است:

     · Charrúa genocide Uruguay

     · Salsipuedes massacre 1831

     · Indigenous people Uruguay colonial period

     · Extermination of Charrúa

منابع به زبان فارسی (بسیار محدود)

همانطور که گفتم، منابع اختصاصی فارسی درباره این موضوع تقریباً وجود ندارد. اما می‌توانید به صورت غیرمستقیم و با مطالعه منابع کلی‌تر، اطلاعات زمینه‌ای کسب کنید:

1. کتاب‌های عمومی تاریخ آمریکای لاتین: ممکن است در کتاب‌هایی که به صورت کلی به تاریخ قاره آمریکای لاتین می‌پردازند، اشاره‌ای کوچک به اروگوئه شده باشد. برای مثال:

   · "تاریخ آمریکای لاتین: سرزمین و مردم" نوشته بنجامین کین (Benjamin Keen) - اگر ترجمه فارسی داشته باشد، احتمال دارد بخشی درباره دوره استعمار داشته باشد.

   · کتاب‌های درسی یا عمومی تاریخ معاصر که فصل‌هایی درباره آمریکای لاتین دارند.

2. پایگاه‌های اطلاعاتی فارسی: شما می‌توانید در پایگاه‌های مجلات و مقالات فارسی مانند پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID)، مگیران یا پایگاه مجلات تخصصی نور با کلیدواژه‌های زیر جستجو کنید:

   · ارورگوئه

   · تاریخ آمریکای لاتین

   · استعمار اسپانیا

   · مردم بومی آمریکا

   اما انتظار پیدا کردن منبعی که مستقیماً به چارروا پرداخته باشد را نداشته باشید.

راهکار پیشنهادی برای تحقیق:

1. جستجوی آنلاین آکادمیک: بهترین نقطه شروع، جستجوی عنوان "Genocide and the Indians of Uruguay: The Charrua Syndrome" و کلیدواژه‌های ذکر شده در Google Scholar است. بسیاری از این مقالات به صورت PDF در دسترس هستند.

2. استفاده از ویکی‌پدیا به عنوان نقطه آغاز: صفحه ویکی‌پدیا درباره Charrúa people یا Salsipuedes massacre می‌تواند نقطه شروع خوبی باشد. در انتهای این صفحات، بخش "References" و "Further reading" وجود دارد که منابع معتبر انگلیسی و اسپانیایی را فهرست می‌کند. شما می‌توانید آن منابع اصلی را سپس پیدا کنید.

3. کتابخانه‌های دانشگاهی: اگر به کتابخانه‌های دانشگاهی دسترسی دارید، جستجو در کاتالوگ آن‌ها با کلیدواژه Uruguay History می‌تواند کتاب‌های معرفی شده above را در اختیار شما بگذارد.

متأسفانه باید اعتراف کرد که تراژدی مردم چارروا یکی از نمونه‌های فراموش‌شده تاریخ در سطح جهانی است و منابع به زبان‌های غیر از اسپانیایی درباره آن محدود هستند، و در زبان فارسی عملاً وجود ندارند.

صنعت نرم‌افزار و فناوری اطلاعات در اروگوئه: یک قطب در حال رشد در آمریکای لاتین

اروگوئه به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین و باثبات‌ترین کشورهای آمریکای لاتین، توانسته است یک صنعت نرم‌افزاری پویا و صادرات‌محور برای خود ایجاد کند. این کشور اغلب به عنوان "استارتاپ نیشن" (Startup Nation) یا "سیلیکون ولی آمریکای لاتین" شناخته می‌شود.

ویژگی‌های کلیدی صنعت نرم‌افزار اروگوئه:

1. رشد قوی و صادرات‌محور: بخش فناوری اطلاعات و خدمات (ITS) یکی از اصلی‌ترین موتورهای رشد اقتصادی اروگوئه است. این بخش سالانه به طور متوسط دو رقمی رشد می‌کند.

2. درآمد و حجم بازار: بر اساس گزارشات مختلف، صنعت ITS اروگوئه سالانه بیش از ۱.۵ میلیارد دلار درآمد ایجاد می‌کند که بخش عمده آن (حدود ۸۰-۷۰%) از طریق صادرات به دست می‌آید.

3. تعداد شرکت‌ها و نیروی کار: این کشور میزبان بیش از ۱۵۰۰ شرکت در حوزه فناوری است که اکثر آنها SMEs (شرکت‌های کوچک و متوسط) و استارتاپ‌ها هستند. این بخش به بیش از ۲۰,۰۰۰ نفر (معادل حدود ۱% از کل جمعیت کشور) اشتغال زایی کرده است که عدد بسیار قابل توجهی است.

شرکت‌های شاخص نرم‌افزاری اروگوئه:

· Globant: اگرچه امروزه یک شرکت چندملیتی آرژانتینی است، اما یکی از دفاتر اصلی و مهم خود را در مونته‌ویدئو، پایتخت اروگوئه، دارد و نقش بسیار بزرگی در شکل‌گیری اکوسیستم ایفا کرده است.

· dLocal: یک یونی‌کورن (شرکت استارتاپی با ارزش بیش از ۱ میلیارد دلار) که در حوزه پردازش پرداخت‌های بین‌المللی فعالیت می‌کند. dLocal یکی از موفق‌ترین داستان‌های موفقیت اروگوئه است.

· Mercado Libre: بزرگترین پلتفرم تجارت الکترونیک در آمریکای لاتین که بخشی از تیم‌های توسعه و فناوری خود را در اروگوئه مستقر کرده است.

· Countless Startups: اروگوئه میزبان صدها استارتاپ نوپا در حوزه‌های فین‌تک، ادتک، سلامت دیجیتال (HealthTech) و کشاورزی دیجیتال (AgTech) است.

دلایل موفقیت اروگوئه:

· زیرساخت دیجیتال قوی: اروگوئه دارای یکی از بالاترین نرخ‌های نفوذ اینترنت با سرعت بالا در جهان است. طرح "Plan Ceibal" که لپ‌تاپ رایگان به همه دانش‌آموزان مدرسه می‌دهد، نقش کلیدی در سواد دیجیتال ایفا کرده است.

· ثبات اقتصادی و سیاسی: این ثبات، محیطی امن برای سرمایه‌گذاری خارجی و رشد کسب‌وکارها فراهم می‌کند.

· حمایت دولت: دولت با معافیت‌های مالیاتی برای شرکت‌های نرم‌افزاری صادرات‌محور و ایجاد پارک‌های فناوری (مثل Zonamerica, Parque de las Ciencias) از این صنعت حمایت می‌کند.

·  نیروی کار ماهر و انگلیسی‌دان: کیفیت سیستم آموزشی و تسلط نسبی خوب بر زبان انگلیسی، جذب شرکت‌های بین‌المللی و انجام پروژه‌های خارجی را آسان کرده است.

وابستگی‌های حوزه نرم‌افزار به خارج

اگرچه اروگوئه یک بازیگر موفق در حوزه نرم‌افزار است، اما همچنان وابستگی‌هایی به خارج دارد:

1. بازارها: عمده درآمد این صنعت از صادرات به کشورهای دیگر (ایالات متحده، آمریکای لاتین، اروپا) تامین می‌شود. بنابراین اقتصاد این بخش به سلامت اقتصاد جهانی وابسته است.

2. سخت‌افزار و زیرساخت ابری: اروگوئه مانند بسیاری از کشورها، برای سرورها، قطعات کامپیوتری و زیرساخت‌های ابری پیشرفته (مانند سرویس‌های Amazon AWS، Microsoft Azure، Google Cloud) به واردات وابسته است.

3. پلتفرم‌ها و ابزارهای نرم‌افزاری: بسیاری از شرکت‌های اروگوئه‌ای از پلتفرم‌ها، کتابخانه‌ها و ابزارهای توسعه جهانی (مثل GitHub، GitLab، فریمورک‌های مختلف، نرم‌افزارهای Adobe و ...) استفاده می‌کنند که عمدتاً توسط شرکت‌های آمریکایی و اروپایی ساخته شده‌اند.

4. سرمایه‌گذاری: بخشی از رشد استارتاپ‌های اروگوئه‌ای (مثل dLocal) از طریق سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC) بین‌المللی تامین می‌شود.

جمع‌بندی : اروگوئه یک نمونه موفق از کشوری است که با سرمایه‌گذاری رویدانش، نوآوری و زیرساخت دیجیتال، یک صنعت نرم‌افزاری صادرات‌محور و بسیار موفق برای خود ایجاد کرده است. اگرچه برای سخت‌افزار و پلتفرم‌ها به خارج وابسته است، اما ارزش افزوده اصلی را از طریق نیروی کار خلاق و ماهر خود ایجاد می‌کند.

اروگوئه: قطب فراموش‌شده فناوری در آمریکای لاتین و فرصت‌ها و چالش‌ها برای ایران

اروگوئه با جمعیتی تنها ۳.۵ میلیون نفری، به یکی از پیشروترین اکوسیستم‌های دیجیتال و نوآوری در آمریکای لاتین تبدیل شده است. این مقاله به تحلیل عمیق‌تر صنعت آی‌تی این کشور، بررسی پتانسیل‌های پنهان، مستندسازی ادعاها، و در نهایت، تحلیل امکان‌های همکاری با ایران با توجه به موانع ژئوپلیتیک می‌پردازد.

بخش ۱: تحلیل عمیق‌تر صنعت آی‌تی و نرم‌افزار اروگوئه (فراتر از اعداد و ارقام)

علاوه بر موارد کلی که پیشتر ذکر شد، چند عامل کلیدی و کمتر شنیده شده، موفقیت اروگوئه را رقم زده است:

1. سیاست‌گذاری داده‌های باز (Open Data) و دولت دیجیتال: دولت اروگوئه یکی از پیشگامان منطقه در شفافیت داده است. پلتفرم ملی داده‌های باز (catalogodatos.gub.uy) به توسعه‌دهندگان و کسب‌وکارها اجازه می‌دهد تا بر اساس داده‌های واقعی دولتی، برنامه‌های کاربردی نوآورانه (مانند برنامه‌های حمل‌ونقل، سلامت، کشاورزی) توسعه دهند. این امر به شدت به رشد صنعت نرم‌افزار کمک کرده است.

2. تمرکز بر نیچ‌مارکت‌ها (بازارهای تخصصی): شرکت‌های اروگوئه‌ای به جای رقابت در بازارهای اشباع شده، بر روی حوزه‌های تخصصی که مزیت رقابتی دارند، متمرکز شده‌اند. از جمله:

   · فین‌تک (FinTech): به دلیل ثبات بانکی اروگوئه، بسیاری از استارتاپ‌های پرداخت و فناوری مالی، این کشور را به عنوان پایگاه خود انتخاب می‌کنند.

   · اَگ‌تک (AgTech): اروگوئه یک قدرت کشاورزی است. استارتاپ‌های بسیاری در زمینه مدیریت مزرعه، ردیابی دام، و بهینه‌سازی کشاورزی با استفاده از IoT و داده فعالیت می‌کنند.

   · سلامت دیجیتال (HealthTech): سیستم بهداشت و درمان عمومی قوی اروگوئه، بستری برای آزمایش و توسعه راه‌حل‌های دیجیتال سلامت فراهم کرده است.

3. فرهنگ کار تعاونی و شبکه‌ای (Cooperative Culture): برخلاف فرهنگ رقابتی شدید در برخی اکوسیستم‌ها، جامعه فناوری اروگوئه بسیار همکارانه و شبکه‌ای است. رویدادها، meetupها و برنامه‌های شتابدهی به طور مداوم در حال برگزاری هستند که تبادل دانش و همکاری بین استارتاپ‌ها را تشویق می‌کند.

بخش ۲: مستندسازی و منابع معتبر

کلیه آمار و ارقام ارائه شده در پاسخ قبلی و این مقاله، بر اساس گزارش‌های سازمان‌های معتبر بین‌المللی و داخلی اروگوئه است:

· منبع درآمد ۱.۵ میلیارد دلاری و آمار اشتغال: این آمار از انجمن شرکت‌های فناوری اطلاعات اروگوئه (CUTI) گرفته شده که نهاد اصلی رسمی این صنعت است. گزارشات سالانه آنها معتبرترین منبع محسوب می‌شود.

  · منبع: CUTI - Cámara Uruguaya de Tecnologías de la Información

· رتبه‌بندی‌های بین‌المللی: گزارش‌های بانک جهانی (در زمینه سهولت انجام کسب‌وکار و شاخص‌های توسعه دیجیتال) و موسسه Fraser (در زمینه آزادی اقتصادی) consistently اروگوئه را در رده‌های بالای منطقه و جهان قرار می‌دهند.

· تحلیل اکوسیستم استارتاپی: وبسایت‌های تخصصی مانند Contxto و StartupBlink به طور مرتب اکوسیستم استارتاپی اروگوئه و موفقیت‌هایی مانند dLocal را رصد و تحلیل می‌کنند.

بخش ۳: تحلیل امکان همکاری با ایران: فرصت‌ها و موانع بسیار بزرگ

این بخش به طور خاص به سوال شما درباره حضور شرکت‌های ایرانی می‌پردازد.

الف) پتانسیل‌های نظری برای همکاری: از نظر تئوری،حوزه‌های زیر می‌توانستند زمینه همکاری باشند:

· ارائه خدمات برون‌سپاری (Outsourcing): شرکت‌های ایرانی با سابقه قوی در توسعه نرم‌افزار می‌توانستند برای شرکت‌های اروگوئه‌ای که به دنبال کاهش هزینه‌ها هستند، تیم‌های توسعه فراهم کنند.

· فناوری‌های های‌تک (Deep Tech): ایران در حوزه‌هایی مانند نانو، بیو، و پهپادها پیشرفت‌هایی داشته که می‌توانست در بخش کشاورزی و صنعتی اروگوئه مورد بررسی قرار گیرد.

· بازار پل (Bridge Market): اروگوئه می‌توانست به عنوان دروازه ای برای ورود شرکت‌های ایرانی به بازارهای بزرگتر مرکوسور ( Mercosur ، شامل برزیل و آرژانتین) عمل کند.

ب) موانع بسیار بزرگ و تعیین‌کننده (چرا این همکاری عملاً بسیار دشوار است):

1. تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران: این بزرگترین و غیرقابل عبورترین مانع است.

   · دسترسی به سیستم بانکی بین‌المللی: تقریباً هیچ بانک یا مؤسسه مالی در اروگوئه حاضر به پذیرش ریسک انجام تراکنش‌های مالی با ایران نیست. دریافت پول و پرداخت‌ها غیرممکن خواهد بود.

   · محدودیت در استفاده از پلتفرم‌ها: شرکت‌های اروگوئه‌ای برای مدیریت پروژه، ارتباط، میزبانی نرم‌افزار (Hosting) و بازاریابی به پلتفرم‌های آمریکایی مانند Google، Microsoft، Amazon، Slack، Figma و... وابسته هستند. این پلتفرم‌ها به دلیل تحریم‌ها، حساب‌های کاربری مرتبط با ایران را مسدود می‌کنند. همکاری فنی را بسیار پیچیده می‌سازد.

2. موقعیت ژئوپلیتیک کاملاً متفاوت اروگوئه با ونزوئلا:

   · اروگوئه: یک دموکراسی باثبات با روابط بسیار قوی و نزدیک با غرب (ایالات متحده و اتحادیه اروپا) است. اقتصاد آن کاملاً در سیستم جهانی ادغام شده است. اروگوئه به دنبال جذب سرمایه‌گذاری و فناوری از این بلوک است و هیچ انگیزه سیاسی یا اقتصادی برای به خطر انداختن این روابط به منظور تقویت همکاری با ایران (تحت تحریم) ندارد.

   · ونزوئلا: یک کشور تحت تحریم‌های شدید خود است که روابطش با غرب کاملاً قطع شده. بنابراین، همکاری با ایران که آن هم تحت تحریم است، برایش یک استراتژی survival محسوب می‌شود. اروگوئه در موقعیت کاملاً متفاوتی قرار دارد.

3. فقدان روابط تجاری و دیپلماتیک قوی: برخلاف ونزوئلا، ایران و اروگوئه هیچ رابطه تجاری یا سیاسی مشخصی با یکدیگر ندارند. هیچ چارچوب قانونی یا توافقنامه‌ای برای تسهیل تجارت بین دو کشور وجود ندارد.

نتیجه‌گیری

اروگوئه یک نمونه کلاسیک از کشوری است که با حکمرانی خوب، سرمایه‌گذاری روی آموزش و زیرساخت، و ادغام در اقتصاد جهانی، به یک قطب فناوری موفق تبدیل شده است. پتانسیل‌های این کشور در حوزه‌های تخصصی نرم‌افزار بسیار قابل توجه است.

با این حال، به دلیل موانع ساختاری و ژئوپلیتیک بسیار بزرگ—به ویژه تحریم‌های همه‌جانبه علیه ایران و وابستگی اروگوئه به سیستم مالی و فناوری غرب— امکان توسعه همکاری‌های تجاری معنادار در حوزه آی‌تی بین ایران و اروگوئه در شرایط فعلی عملاً وجود ندارد. هرگونه تلاش در این راستا موانع غیرقابل عبور در انتقال مالیات و دسترسی به فناوری روبرو خواهد شد. برخلاف ونزوئلا، اروگوئه نه تمایل دارد و نه نیاز می‌بیند که خود را درگیر چنین ریسک‌های ژئوپولیتیکی بزرگی کند.