چرا نباید رأی داد؟؟

خیلیا میگن رای نمیدهیم چون فایده ای نداره... مجلس دست این باشه یا اون. من اخرش باید برم تخم مرغ رو شونه ای صد و پنجاه تومن بخرم. واسه من چه فرقی میکنه؟

٠ خیلیای دیگه میگن من رای بدم یا ندم فرقی نمیکنه، الان چای دبش دلار رو گرفت برد، پس فردا اون یکی میگیره، واسه منِ مردم چه فرقی میکنه؟

تا اینجا یه گزاره ای مطرح میشه که مردم میگن "واسه ما چه فرقی میکنه؟"

ولی ما بعضی وقت ها مسائل رو ساده سازی میکنیم بعد به نتایج میرسیم. اما چندتا مثال نقض میخوایم بیاریم در مورد اثرگذاری رای دادن ها و اینکه اتفاقا واقعا چه فرقی میکنه؟ و این مجلسی که اتفاقا خیلیا فکر میکنن اثری نداره، باید بدونید که خیلی اثرات داره روی زندگی میلیون ها نفر آدم.

همین مجلسی که ما الان ازش صحبت میکنیم، حالا یکی ممکنه خوشش بیاد، یکی بدش میاد، یکی بگه انقلابیه یکی بگه ضدانقلابیه، کاری به ایناش نداریم.

در همین دوره یه قوانینی داشته که همه مون چه بخوایم چه نخوایم، رو هممون یه تاثیری داره. مثال های خوب و بدش رو با هم میگیم.

مثال خوبش چی بوده؟

بعد از سال های سال که حقوق سرباز تو این کشور تکونی نمیخورد، حقوقش ۱۵ برابر شد تو همین مجلس. یکی میگه آقا اصل سربازی مسئله س، اصل سربازی باید یه تکونی بخوره، منم موافقم این قانونه خیلی مشکل توش هست. ولی حالا همین حقوقم این مجلس میتونست بگه نه اقا ول کن به من ربطی نداره پول سربازم هیچ دستی بهش نمیزنیم، یا یه رویکرد دیگه ام این بود که بگه نه آقا سربازم بالاخره آدمه تو این مملکت اونم بالاخره خرج داره و فلان.

مثال منفی‌ش چی بود؟

تصویب قانون افزایش سن بازنشستگی...این تصمیم رو میلیون ها نفر آدم تاثیر میذاره...

تو معادلات دیگه ش... ما در دولت اقای روحانی یه روند اشتباهی رو تو بحث مذاکرات داشتیم، یه نگاهی ام داشت روحانی هی میگفت اقا من میخوام مذاکره کنم هی امتیاز بدم، معلوم نبود کجا دیگه میخواد جمعش کنه هی میخواست امتیاز بده!

هنوزم که هنوزه بعد دو ساله که روحانی رفته، هر سخنرانی ای میکنه یه فحش میده به قانونی که سال ۹۹ تو مجلس به درستی اعمال شد. که اسم قانون، قانون اقدام راهبردی بود...اینکه قرار نیست هی بی سر و ته بری امتیاز بدی و کشور رو ببری تو چاله. خب این اثر نداره؟

از این مثال ها خیلی میشه گفت...ممکنه این حرف های عوامانه رو بشنویم و بگیم اره راستی چه فرقی میکنه؟ البته درسته تو یه سری حوزه ها فرقی نمیکنه، اما تو خیلی حوزه ها فرق میکنه.

حتی وجود یه آدم هم فرق میکنه. بعضیاام میگن خب یه نفری دو نفری که نمیشه تو مجلس کاری کرد...این یه نفر دو نفر اصلا به چشم نمیاد...مجلس جای کار دسته جمعیه، اگر یه قانونی بخواد اونجا تصویب بشه، یه نفری که هیچی، ده نفری ام هیچی، صد نفری ام نمیتونی...مجلس قانون داره میگه اقا ۲۹٠ تا مثلا، ۱۴۶ نفر میشه رای اکثریت و اون میشه قانون و میره جلو. خب این حرف درسته کاملا.

کسایی که میگن یه نفری دو نفری نمیشه کاری کرد، تصور غلطی دارن، فکر میکنن ما اونجا ۲۹٠ تا نماینده فعال داریم که اینا صبح تا شب نشستن دارن رو کاراشون فکر میکنن و پر انگیزه هستن و دونه دونه باید بری راضی شون کنی بیان پای یه طرح. نه اقا مجلس رو ۲٠_۲۵ نفر میچرخونن، اونم حداکثر تازه. یهو مثلا کل تصمیمات اقتصادی مجلس دست ۵ نفره! اون پنج نفری که مثلا طرف میگه من قبلا وزیر اقتصاد بودم فلان جا و فلان جا بودم و تجربه دارم، بعد دیکه عموما بقیه به اون اعتماد میکنن، قبولشم نداشته باشن میگن اقا فلانی این طرح رو میگه فهمیده چیه، میرن دنبال همون.

تو سیاست خارجیش همینطور، تو سیاست داخلی هم همینطور. یعنی در واقع از ۲۹٠ تا ادم، ۲۶٠ الی ۲۷٠ تاشون پیرو هستن و بیست الی سی تاشون پیشرو هستن و اونا میگردونن مجلس رو.

همین الان میشه مثال های مختلفی زد از اینکه یک نفر، کجا مانع یه تصمیم بزرگی شده یا باعث یه تصمیم بزرگ شده تو کل کشور، فقطط یک نفر.

یه سخنرانی خیلی معروف هم امام داره، در مورد شهید مدرس. شهید مدرس یه نماینده بوده در زمان رضاشاه. امام میگه: مدرس یک نفر بود تو مجلس اون دوره، اما مثلا چه کارها که کرد، مانع چه چیزها که شد.

تو همین مجلس هم الان داریم که یک نفر باعث چه کارهای بدی شده و یک نفر باعث چه اتفاقات خوبی شده.

حالا هر مجلسی، میگیم اقا اصلا مجلس خیلی بدی از آب در اومده، ولی پنج نفر ده نفر میرن یه جریان درست میکنن اونجا، خیلی چیز مهمیه. که بعضیا میکن اقا چه فرقی میکنه؟ حالا این ده نفرم برن تو یا نرن تو، اما اون ده نفر برن خیلییی کارا میتونن بکنن. حالا سلبی یا ایجابی.

ماهیت مجلس هم یه طوره که تو قسمت سلبی، یعنی ترمزکشی‌ش بیشتره. یعنی اگر مثلا پنج تا یا ده تا نماینده اراده کنن یه چیزی رو جلوش رو بگیرن، حالا یا کار خوب یا کار بد، واقعا میتونن کارهای بزرگ انجام بدن. ترمز کش خوبی هست مجلس و میتونه مانع درست کنه جلوی یه سری کارها که حالا یا میتونه خوب باشه یا بد. پس این از اینکه اقا یک نفرم اثر داره.

نکته دوم

خیلیا میگن آقا ما میخوایم اعتراض کنیم که رای نمیدیم. میگه مثلا من مغازه اجاره کرده بودم سال ۱۴٠٠ مثلا ۱٠٠ میلیون تومن، الان شده ۲٠٠ میلیون، برای چی رای بدم؟ برم رای بدم که چی بشه؟ که سال بعد بشه ۴٠٠ میلیون تومن؟

اینجا دو سه تا مسئله باهمدیگه مطرح میشه که میخوایم در موردش با مثال صحبت کنیم.

یه بخش زیادی از کسایی که فکر میکنن اگر رای ندن، یه اعتراض خیلی سفت و سختی انجام دادن و یه بخشی از مسئولین همین الان ما تو مجلس یهو خیلیی به خودشون میان و ناراحت میشن و یه دونه میزنن تو سرشون میگن وای دیدی چی شد؟ مردم نیومدن رای بدن، مشارکت شد چهل درصد...نه اقا این خبرا نیستش، اینا نقشه میکشن و لذت میبرن که هرچقدر مشارکت بیاد پایین تر. علتش چیه؟

برای اینکه وقتی میرید باهاشون حرف میزنید، میگه هرچی مشارکت بیاد پایین تر من راحت تر رای میارم. میگه اصن نون من تو مشارکت پایینه. حتی از همین اقایونی که جا مهر دارن و بعضیاشون یقه ها رو سفت میبندن و کلمه اقا اقای مقام معظم از دهن شون نمیفته میبینی اینطوری میگن.

یه خاطره بگیم شاید حتی تعجب بکنید...

چهار سال پیش تقریبا تو همین ایام، یعنی قبل از انتخابات مجلس یازدهم، یه جلسه ای بود، یکی از چهره های اصول گرایان بود و دو سه نفر دیگه. تو جلسه برگشت گفت فلانی، چرا انقدر یه کاری میکنی مشارکت بیاد بالا؟ میگه اصن موندم که آقا این چی میگه؟ اقای خامنه ای خودش همیشه میگه اقا یه کاری کنید مشارکت بیاد بالا...فارغ از اینکه کی رای میاره کی نمیاره، مشارکت مسئله س، بیاد بالا فقط...تو دیگه چرا این حرف رو میزنی اقای فلانی؟

گفتش که خب برای اینکه مشارکت اگر از این عدد بیاد بالاتر، این اقا با این لیستش اصلا دیگه رای نمیاره، آقا گفته که گفته، مشارکت رو یه کاری کنید بیاد پایین تر، از عدد فلان نره بالاتر. بعد عدد و رقم دقیق میداد که ببین اگر از چهل بگذره، لیست اونوری ها کااامل میره تو، اگه از چهل بیاد رو چهل و دو، پنج تاشون میرن تو. یعنی دقیق نشستن حساب و کتاب کردن و نقشه میکشیدن چطور مشارکت رو بیارن پایین. میگفت هرکاری که باعث میشه همه مردم بیان رای بدن رو نکنید، فقط همین حزب اللهی ها بیان رای بدن کافیه!

بهشون مزه کرده، میگن اقا اون مجلس، اون مجلس اینارو همه رو گرفتیم ما این مدلی دیگه، اینم بگیریم. یعنی بی ارزگی خودشون رو میخوان اینطوری با دلسرد کردن مردم جبران کنن.

پس یه عده اگر فکر میکنن که نیان پای صندوق تو دهنی زدن به مسئولین، نمیدونن که اون مسئولین پشت پرده، لذت میبرن. طرف میگه چقدر عالی، بعد استدلال هم میکنن براش، فقط روشون نمیشه بکن اقای خامنه ای نمیفهمه ما میفهمیم! اینو جرات نمیکنن بگن، کلمه آقا هم نمیفته از دهنشون تازه.

میگه فقط ما بریم تو، مشارکت بیست درصد اصلا به درک، فقط حزب من بره تو. ااگر قراره مشارکت بره بالا و ما نباشیم، نه باید جلوی این اتفاق رو بگیریم.

برای همین تعجب نکنید اگر دم انتخابات یه اتفاقات عجیب غریب میفته یهو میگیم عه اقا فلانی چرا میاد این حرف رو میزنه؟ این معلومه نتیجه ش عصبانی کردن مردمه، اینا با برنامه ریزی هست خیلیاش. اون با محاسبه داره این کارو میکنه.

یهو میبینی یه تایم قبل از انقلاب یه خبری در میاد که این حزب اللهی هاش هم حتی به شک میندازه برن رای بدن، چه برسه به مردم عادی ترش.

اینا کاملا محاسبه شده س، میگه اقا این الان وقتشع مشارکت داره میره بالا بیاریمش پایین با این خبر.

حالا یه مسئله مهم تر...که

چرا انقدر رهبر مملکت تاکید داره رو مشارکت و میگه مشارکت بالا باشه، ولو اینکه هرکسی رای بیاره؟

چه کسی که موافق منه چه کسی که مخالف منه. رهبر بارها گفته اقا من هیچی، نظام هیچی، اسلام هم هیچی، کسی اگر فقط ایران واسش مهمه بیاد پای صندوق های رای. اصلا مهم نیست به کی رای میده، اصلا سفید بده باطل بده، ااما مشارکت کنه. چون حضور در انتخابات یک مفهومی داره. علت تاکید ایشون چیه؟

بعضی از این مجلسی ها یه استدلال های به ظاهر قشنگ و موجه هم میارن. میگن اقا تو فرانسه که مثلا مهد ازادی هست، مشارکت سی درصد چهل درصده، با اینکه بالا نیست، چیشد مثلا فرانسه از بین رفت؟

اینجا این دو نگاه (نگاه رهبر و نگاه چهره های سیاسی که خیلی موقع ها نقشع میکشن به نفع خودشون) خیلی مهمه که چرا انقدر باهم تفاوت دارن؟ چرا رهبر رو مشارکت مردم تاکید دارن؟ اونم نه واسه دیروز و امروز، تو هررر انتخاباتی رهبر تاکید دارن به این موضوع.

یه موقع هست شما میگید که مشارکت در کشور سوئیس پنجاه درصد بود، در فنلاند مثلا پنجاه و پنج درصد بود. کشورهایی که سال تا سال اصلا اسم شون رو تو اخبار نمیشنوی، نه جنگی میشه نه صلحی میشه نه اتفاقات اون کشور تو اروپا مثلا تاثیری داره چه برسه به دنیا.

یه موقع شما میای میگی مشارکت در ایران چهل درصده، پنجاه درصده یا شصت درصده مثلا. اینجا خیلی معادله فرق میکنه. فرق ما با این کشورا چیه؟ تو خیلی چیزاس.

ما به لحاظ جغرافیایی تو یه منطقه خاصی از دنیا قرار گرفتیم که اونا اسمش رو گذاشتن خاورمیانه. خود اونا میگن اینجا (یعنی ایران ویه سری کشورهای اطرافش) اگر هر قدرت و جریانی در دنیا بتونه سفت نگهش داره و کنترلش کنه، انگار بخش مهمی از دنیا رو مدیریت کرده.

مختصات جغرافیای ما چیه و چرا مهمه و چرا مشارکت توش مهمه؟

✓شمال ایران آذربایجانه، پایگاه رسمی اسرائیل.

✓یه ذره دست چپ میشه ترکیه، یه رقیب منطقه ای که اتحاد استراتژیک با غرب و اسرائیل داره. اولین کمک های بشردوستانه ش رو تو جنگ غزه، فرستاد واسه اسرائیل.

✓غرب ما عراقی هستش که سال ها در اشغال آمریکا بوده و این وضعیتشه. کشور بهم ریخته ای که همچنان سال ها پس از صدام نه زیرساخت داره، نه امنیت درست حسابی داره، یه کشوری که هنوزم داره غارت میشه. همین امروز عراق هر میزان نفتی که میفروشه سی درصدش رو آمریکا برمیداره، با چه بهانه ای؟ غرامت اینکه ما اومدیم صدام رو از بین بردیم تو کشور شما. یه همچین کشوریه عراق، دولت ضعیف ائتلافی متکسر. پایگاه های اسرائیل و امریکا هم توش هستن، همون اربیل و عین الاسد که ما چندبارم موشک زدیم.

✓جنوب ایران، بحرین، عربستان، پایگاه های نظامی آمریکا.

✓شرق ایران، پاکستان، متحد درجه یک اسرائیل در مباحث امنیتی، سرویس اطلاعاتیش ISI درجه یک ترین متحد منطقه ای ما تو این قسمت با اسرائیل.

✓شمال شرق، افغانستان، بیست سال امریکا بوده، وضعیتش همه ما میدونیم چجوریه.

اصلا این منطقه رو که شما نگاه میکنی، میبینی همیشه توش جنگ و ناآرامی بوده. حالا ما دیگه دورتر نرفتیم سمت سوریه و اردن و فلسطین و.... .

تو این فضا، به ما میگن امن ترین کشور این منطقه. امن ترینی که سالگرد حاج قاسم بمب منفجر میکنن بعد ما یه موشک میزنیم تو اربیل برای موساد، یه دونه به پاکستان میزنیم پاکستان به ما میزنه...این تازه امن ترین کشور منطقه س!

بعد تو این شمایلی که الان براتون ترسیم کردم، اونا واسشون مهم نیست مشارکت تو ایران سی درصد باشه یا هفتاد درصد باشه؟

اولین پیام مشارکت چیه واسه خارج از مرزها؟

اینکه چه میزان مردم وایسادن پای اون کشور و اون سیستم؟ اون میزان که اومدن پای صندوق های رای وایسادن پای اون کشور و سیستم. این خیلییی مهمه.

واسه همینه که رهبر میگه من هیچی اسلام هیچی اگر فقط ایران و این مرز برات مهمه مشارکت کن.

اینجا امار مشارکت مهمه، اینجا سوئیس و فنلاند نیست. اینجا کشوریه که یه جنگ بشه، نظم منطقه رو برای ده ها سال بالا پایین میکنه، یه صلح هم بشه باز همین اتفاق میفته.

شما ببینید پارسال که گفتن ایران و عربستان یه تعهد صلح آمیزی انجام دادن، خبرش که اومد بیرون، دنیا داشت تا ماه ها روش حرف میزد که چه اتفاقی میخواد بیفته.

برعکسش هم هست، یه اتفاقی تو ایران میفته همه دنیا میگن اقا، چرا چیشدع؟

اصلا ایران چرا انقدر مهمه؟

این خودش سوال مهمیه. چرا ما مثل کویت نیستیم؟ چرا انتخابات ریاست جمهوری امریکا میشه، شما میبینی که پرتکرارترین کلمه توی کلام کاندیدای ریاست جمهوری امریکا کدوم کشوره؟ ایران.

خب امریکا تو که همسایه ت میشه مکزیک و کوبا، چرا در رابطه با اونا انقدر حرف نمیزنید؟ ااگر راجع به منطقه ما حرف میزنید چرا راجع به پاکستان و افغانستان حرف نمیزنید؟ چرا ایران؟؟

چرا ایران انقدر مسئله س واسه اون ها؟

آمریکایی ها هر دو سال یه بار یه سند منتشر میکنن که اسمش اینه: سند استراتژی امنیت ملی. آشکارا کاخ سفید منتشرش میکنه و ترجمه هم میشه. تو این سند چندتا مسئله رو میگن، یکیش اینه که ما برای اینکه بتونیم رهبر دنیا باقی بمونیم در صد سال آینده، چه موانعی داریم تو دنیا؟ مسائل مختلف رو بررسی میکنن. بعد میگن چیکار باید بکنیم؟ ااگر لارمه تحریم کنیم یه سری کشورهارو، اگر لازمه کودتا کنیم جنگ کنیم و.... .

توی ده سال اخیر رو شما ببینید، یه چیز عجیب میبینید توش نوشته. تقریبا بلااستثنا توی این ده دوازده سال اخیر اسم سه تا کشور رو به عنوان رغیب اصلی و دشمن اصلی خودشون هی تکرار میکنن که ما اگر میخوایم قدرت باقی بمونیم سه تا کشور رو باید مهار کنیم. حالا از هر طریقی... این سه کشور مسئله ایالات متحده امریکا هستن.

۱_چین؛ علت: چون اقتصاد دنیا رو رسما گرفته

۲_روسیه؛ علت: چون تو تجهیزات نظامی یه جاهایی از منم (آآمریکا یعنی) جلوتره. ببمب اتم داره، همونی که من دارم. یه کشور پهناور بزرگ که وقتی با اوکراین جنگ میکنه اثراتش تا اونور دنیا هم میره.

۳_ایران؛ از چیه ما میترسن؟ از پراید ۳۵٠ میلیونی ما؟ از تورم سالی چهل درصد ما؟ از اقتصاد ما؟ اتفاقا نقطه ضعف ما همین اقتصاده. اون میگه اگر یه جا خوب نتیجه گرفتم از فشاری که بهش اوردم همین اقتصادشه.

از توان نظامی ما میترسه؟(البته ما تو بحث نظامی مثل اقتصاد نیستیم و به همین روسیه یه پهبادهایی دادیم که اونا توش موندن ما چطور اینارو ساختیم) ببمب اتم هم که نداریم. خخیلی از تجهیزات نظامی که الان آمریکا داره رو شبیهش هم نداریم.

ما از لحاظ نظامی بازدارندگی داریم و آمریکا هم اینو میدونه، ااما بازم تجهیزات نظامی اون یه چیز دیگه س و بهش ایمان داره.

پس چرا بعد از چین و روسیه ایران مسئله اوناس؟

علتش چندتا مسئله هست.

برای طولانی نشدن این پست، ادامه اش رو تو پست بعدی میگم.

*امیرحسین ثابتی*