تلخ ترین شیرین من !

یکی از خطاهای لذت بخش انسان سیر و سفر در گنجینه گذشته است که باعث گذر عمر و غافل بودن از مروارید های ارزشمند زمان حال می‌شود.

چرا لذت بخش است؟!

زیرا ما خودمان آن گنجینه را با کلی خاطرات رضایت بخش خودمان چیده ایم و آراسته ایم.

ما بوده ایم که باعث آن همه اتفاق شده این.

ما بوده ایم که آنها را ساخته ایم.

و حال با یک روبان 🎀 آن را تزیین کرده و در مخفی ترین جای ذهنمان قرارش داده ایم.

زندگی هر لحظه دنبال پیدا کردن و نابود کردن آن است .

چون نمی‌گذارد با زندگی در لحظه زندگی کنیم .

نمی‌گذارد با او همراه شویم .

و این برای خود ما نیز زجر آورد است از آن طرف نمیخایم آن گنجینه را پیداش کند از آن طرف می‌خواهیم همسفر زندگی شویم .

این است تلخ ترین شیرین ما ...