[نقد و بررسی] City Burials by Katatonia

سودازدگی، افسردگی و شیدایی !
کاتاتونیا همچنان موفق در ایجادِ اتمسفری تاریک با تاکید بر احساساتی‌ که همهٔ انسانها قادر به درک آنها هستن.
از بین اینهمه بند متعدد و خوبِ سوئدی کاتاتونیا همچنان تاثیر گذار و مهم جلو می‌کنه، مخصوصاً توی ایران.
نه فقط معنا بلکه تجربه شنیداری که کاتاتونیا ایجاد می‌کنه رو همه میتونن درک کنن.اونا موفق شدن موسیقی ای شدیدا احساسی‌ و لطیف رو ارائه بدن که اتفاقا آدمهای زیادی از همین دریچه با این موسیقی ارتباط برقرار می‌کنن.

ولی‌ خوب موسیقیِ کاتاتونیا همیشه در یک سطح قابل قبولی برای من بوده و خلاقیت در آهنگسازی و نوازندگی اونها از سال 2006 به بعد دیگه اونقدر من رو تحت تاثیر قرار نمیده جوری که باید تمرکزم رو بذارم روی اشعار و فضای محزونِ آهنگها و بیشتر از این فضا و کانسپت لذت ببرم. آهنگسازی این بند بیشتر وکال محور هست، یعنی‌ آهنگها با الویت لیریکس و ارنجِ وکال نوشته میشن.

کلا کاتاتونیا همونطور که تقریباً از سال 2006 به بعد بین آلبومهاش کنتراستِ عجیب و غریبی از لحاظه بافت و کیفیت دیده نمی‌شه، توی این آلبوم هم تنوع زیادی نداریم و همه‌چیز خیلی‌ هم سطح و شبیه به هم هست.

ازنظر سبک تو این آلبوم اونا بیشتر به هوی متال نزدیک شدن و با پرگرسیو متال که بعضا بهشون نسبت داده میشد هم حالا دیگه خیلی‌ فاصله گرفتن چه برسه به دث-دوم! آهنگها ساده هستن ولی‌ پشت این سادگی‌ بعضاً قدرت خوبی دیده می‌شه مثل Behind The Blood و Untrodden
البته بازی با ریتم هم داریم تو بعضی ترک ها ولی اونقدری نیست که شنونده رو مجبور به خاروندن سرش بکنه. مثلا ترک Heart Set To Divide که اول با ریتم 6/8 شروع و بعد تبدیل به 7/8 می شه. شخصاً دوست داشتم بیشتر ازین کارها توی آلبوم ببینم.

گیتار نوازی Roger Öjersson که گیتاریستِ Tiamat هم هست به عنوانه یک تغییرِ بزرگ توی بافتِ موزیکِ کاتاتونیا، مشخصه مخصوصاً سولوِی ترکِ Behind The Blood که معرکه بود.

و Jonas Renkse هم تو این آلبوم خیلی‌ بیشتر سعی‌ کرده که ضمن حفظ سیگنچر خودش که یه جورایی سیگنچر صدای کاتاتونیای امروزی هم هست، از محدودهٔ خودش خارج بشه و پیشرفت جالبی توی اجراش دیده می‌شه مثلا توی ترکِ Lacquer .

صداهای الکترونیکی‌ خیلی‌ خوب با موسیقی میکس شده و بافت موسیقی رو حتا بیشتر از قبل نرم و لطیف کرده.

در مجموع فکر میکنم که این آلبوم طرفدارای کاتاتونیا رو راضی کنه ولی من آلبوم های قبلی اونها رو بیشتر می پسندم.توی این آلبوم که نرمترین و احساسی‌‌ترین آلبومِ کاتاتونیا تا امروز بود، خلاقیت، شدیدا زیر سایه ی تلاش بیش از حد برای ارایه ی آلبومی احساسی‌ و لطیف قرار گرفته. این آلبوم به نظرم با ریتم های بعضاً زیادی ساده ی هوی متالی و عامه پسند، خیلی کم ریسک، ریتمیک و ساده بود.

Performance: 9
Songwriting: 6
Originality: 7
Production: 8
Personal Feel: 5
Lyrics and Concept: 6

Overall: 6.8

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

اگر این نقد رو دوست داشتید حتماً من رو در شبکه های اجتماعی دنبال کنید و پیشنهاد کنید که چه آلبوم هایی رو در آینده نقد کنم.

نوشتن این نقد تماماً نظر شخصی خودم هست و انتشار اون هم با ذکر نام یا تگ کردن مجاز.

Instagram: @heavy.rate.champion

Telegram: https://t.me/HeavyRate