نقد و بررسی آلبوم Alphaville از Imperial Triumphant

متال آوانت گارد کاری نیست که هر کس بتواند درست انجام دهد یا به آن نزدیک شود ولی گروه نیویویرکی Imperial Triumphant از آن معدود دسته هایی است که سلیقه و مزاج خاصش باعث شده همیشه چشم و گوش دوستداران متال به سوی آنها جلب شده باشد و این نمونه ای از آن است و از زمان آلبوم های Abyssal Gods و Vile Luxury در دو دهه گذشته نشان داده می تواند بدون آنکه نقلبی یا پرمدعا باشد از ژانر هایی بسیار مختلف مثل Jazz ، بلک متال و Death Metal الهام بگیرد.

در Alphaville که الهام‌گرفته از فیلم بنیانی ، نوآور و علمی تخیلی ژان لوک گدار به همین اسم است گروه تمام ویژگی های پیشین را گرفته و درجه خلوص آنها بالا برده تا دنیانی Dystopiaایی برای شنونده بسازد همانگونه که کاور آلیوم نشان می دهد و این خلوص از کیفیت بالاتر موسیقی و تکنیک های قوی ترش برآمده شده و همچنین در نظر داشته باشید که هنوز هم به آوانت گارد بودن خود پایبند هستند مثل استفاده از موسیقی محلی و طبل های آفریقایی در City Swine ، اصوات عجیب پس زمینه در Atomic Age ، موسیقی های Jazz در انتقال های موسیقیایی Transmission To Mercury یا اصوات بیگانه ساخته شده از ترومپت ها و گروه های کر مانند با پرش ها و خشونت های مختلف در نحوه آواز خواندنن در جای جای آلبوم که همیشه در طی یک ساعت موسیقی سنگین ، خروشنده ، جهش یافته ، توهم زا و علمی تخیلی خود شما را شگفت زده می کند بدون آنکه جنبه ی آتشین و روان پریش خود را از دست بدهند

آهنگ آغازین هم‌ شروعی بی نظیر برای آلبوم است است که با گیتار های سنگین و دروانی خود شما را در گردابی که هر لحظه خشن تر می شود گیر می اندازد و آواز های گروه کر گویا صدای ارواحی هستند که با شما در این گرداب گیر افتاده اند که مو به تنتان سیخ می‌کند. در Excelsior یکی از بهترین ترکیب های Jazz و بلک متال را نشان می دهد که با ظرافت تمام جنبه هایی از موسیقی اینداستریال با آن مخلوط شده. تک آهنگ Atomic Age موجی از ملودی و اصوات انتقال های موسیقیایی است که با زیبایی تمام بدون آنکه به هرج و مرجی تمام تبدیل شود به شنونده منتقل می شود و موسیقی را به جهنمی داغ و ملتهب تمام که گویا پر از آواز های فرقه ای و رنگارنگ است تبدیل شده و درام های کوبنده در کنار گیتار های آتشین این جهنم را به لرزه در می آورد. در نیمه ی دوم این تک آهنگ اما موسیقی به هرج و مرجی عظیم و تئاتری تبدیل می شود گه برآمده از گیتار ها و درام های تنش زا تر ولی استفاده از سینف های بسیار Vaporwave و علمی_تخیلی است.

تنها مشکل البوم این است که بعضی تک آهنگ ها مثل City Swine کمی بیش از حد آرام است و گویا اسکلت موسیقی گروه است بدون آنکه روی آن گوشتی باشد ؛ هچنین دو تک آهنگ پایانی در‌مقابل بقیه آهنگ خجالتی و تکراری به نظر می رسد هر چند جنبه های اکسپریمنتالی و روان پریش دارد که تا حدی مضحک و نامنسجم می شود.

در کل آلبوم Alphaville حرکتی رو به جلو برای Imperial Triumphant بوده. اثری خشن ، منسجم ، متراکم و آوانت گارد با پیام هایی ضد حکومت سرمایه داری که لحظه ای از یورش های پولادین خود نمی ایستد تا موسیقی متال را از هسته بلرزاند

نمره: ۸.۵/۱۰

نویسنده: DISTRIO X

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

اگر این نقد رو دوست داشتید حتماً ما رو در شبکه های اجتماعی دنبال کنید.

انتشار این مطلب فقط با ذکر منبع و نام مجاز است.

Instagram:
DISTRIO X
Heavy Rate Magazine
Heavy Rate Champion

Telegram:
Heavy Rate Champion
Heavy Rate Magazine