[بررسی متال ایرانی] The Storm Inside by Calibre

Artist: Calibre
Album: The Storm Inside
Downfall Records

خوب این اولین بار هست که یه بند ایرانی رو ریویو می کنم.
کاملاً رندوم و شانسی این بند رو انتخاب کردم. الان که دارم اینو مینویسم، هنوز هیچ تحقیقاتی راجب این بند نکردم و میخوام اولین عکس العملی که از گوش دادن به این موزیک می گیرم رو بنویسم. اینجوری می تونم یه نظرِ بدون پیش داوری و خالص تری بدم.
قطعاً بعد از این در موردشون بیشتر تحقیق می کنم و توی پیج میزارم. چیزی که میدونم اینه که این یه بند متالکور با اشعار انگلیسی هست. همین انگلیسی بودنش باعث میشه که توقع بالا بره. و این بحث کهنه ی بی معنی رو بوجود میاره که: ما کلی بند متالکور خارجی داریم که به اندازه کافی خوب هستن و می تونیم هممون اونها رو گوش بدیم و...

ولی اگر بندهای ایرانی کار نکنن، ما کی می تونیم به روزی برسیم که واقعاً یه صحنه ی موزیک متال داشته باشیم؟ چجوری راه رو باز کنیم برای این اتفاق؟ که 100% یه روزی بالاخره اتفاق می افته. تمام این شعر و ور هایی که میگیم در باره ی اینکه متال موزیک ایرانی نیست و نمیشه که اجرا بشه یه روزی اینقدر کهنه و قدیمی میشه که همه فراموش می کنن. متال به کار زیاد احتیاج داره. پاپ یا رپ نیست، طبیعی هست که بیشتر زمان ببره، بیشتر زحمت داشته باشه و بیشتر عذاب آور باشه. اگر بند های ایرانی این راه رو باز نکنن، همه ی استعداد ها حدر میره و شانس ایجاد یه فرهنگ متال ایرانی از بین میره!
پس دم همه ی بندهای ایرانی که تو این شرایط کار می کنن گرم. اونا همه ی شعر و ور ها رو تحمل می کنن. شعر و ورهایی که پشت موزیک متال هست که هممون میدونیم و اصلاً نمی خوام حتی راجبشون حرف بزنم.

اکی قبل از اینکه خودم به شعر و ور بیافتم بریم سراغ بررسی این موزیک!

خوب اول در مورد کیفیت ضبط و میکس و مستر این آلبوم بگم. ترک ها خوب ضبط شدن ولی خوب میکس نشدن، ساز ها توی هم نشتی دارن، صدای وکال خیلی بلنده وقتی چندتا وکال روی هم میکس می شن مخصوصاً کلین وکال و مخصوصاً توی ترک اول. در عوض درام خیلی صداش ضعیفه نسبتاً. وکال بروتال هم بعضی جاها زیادی دیستورت شده مخصوصاً اسکریم های ترک Blind Spot. ولی از اینها بگذریم.

موزیک خیلی هوی و خیلی استادانه اجرا شده. درام خوش سلیقه و خوب اجرا شده و از نظر تکنیکی برای متالکور کافی و به اندازه هست و فیل ها به موقع و گاهی خلاقانه اجرا شده و مشخص هست که نمی خواسته این کار رو آسون بگیره و با وسواس انجامش داده.
ریف های گیتار خیلی ملودیک و خیلی متنوع و اینجا هم خلاقانه اجرا شدن و من ریف ها رو دوست داشتم.
وکال هم خوبه و یه لایه ی جذاب به موزیک اضافه کرده. اصلاً از موزیک جدا نیست و اصلاً هم بی احساس خونده نشده. یه جاهایی مشخصه که اجرای نت های بالا براش چالشه ولی درست اون هارو اجرا کرده و اتفاقاً این لحظات طبیعی رو من توی موزیک متال دوست دارم. بیش از اندازه پرودیوس کردن یه موزیک اون رو غیر طبیعی و بی احساس می کنه.
نکته‌ی دیگه در مورد وکال یا شاید بیشتر ارنج وکال اینکه کلاً توی آلبوم و بعضی ترک ها مثل Last But Not Least کلین وکالِ ملودیک رو بیش از اندازه داریم. جوری که یکم خسته کننده می شه. حذف کردن یک کورس از آهنگ و شکستن الگوی ورس-کورس-ورس-کورس صدمه ای به موزیک نمی زنه که هیچ اون رو جذاب تر می‌کنه. گاهی وقتا کم گوی و گزیده گوی :)) شاید آدم دوست داشته باشه به خاطر اون یک کورس جذاب بارها یه ترک رو گوش بده ولی وقتی زیاد تکرار بشه اون حس و حال خودش رو از دست میده. البته این فقط سلیقه و نظر من هست و تو همه‌ی ترک ها هم اینطور نیست.

موزیک گاهی خیلی به موقع استایل جنت به خودش می گیره مثلاً ترک Number 13 و Faith In Me که از لحظات خوب آلبوم بود برای من.
یه جا یه افکت فلنجر نه چندان جالب توی ترک Number 13 استفاده میشه، نمی دونم برای چیه اون. اصلاً درکش نکردم و اصلاً هم باحال نیست. فلنجر یه پنجاه سالی میشه که دیگه باحال نیست. ?
یه جا هم یه میکسِ الکترونیکی سایلنس داریم(فلش می گن یا چی نمی دونم) اون هم خیلی من باهاش حال نمی کنم مخصوصاً که فقط یکبار اتفاق می افته و هیچ ارتباطی با بقیه آلبوم نداره. این کار رو چطوری توی لایو اجرا می کنن؟ به هر حال نکنید! دیگه نکنید… لطفاً
بک وکال ها رو دوست داشتم مخصوصاً توی Last But Not Least نمی دونم خود وکالیست هست یا وکال زن هست.

The Agony خیلی ترک جذاب و کوتاهی بود، همه چیز به اندازه بود.همچنین Hold The Dark! آهنگسازی و ارنج خیلی خوب! ترکهایی که دوست داری وقتی تموم می شه دوباره پلی کنی!
Blind Spot هویترین ترک آلبوم بود. و Truth Is The Blade هم آخرین ترک آلبوم از ترکهای مورد علاقه ی من بود.
نکته ی خوب اینکه من قشنگ این رو حس کردم که موقع نوشتن این این آلبوم چقدر تایم خوبی رو داشتن و بهشون خوش گذشته. ریف های مختلفی رو اجرا کردن. کارهایی که دوست داشتن رو توش انجام دادن. مثلاً ترک Break Out ریف های متفاوتی داره و کلاً فضاش متفاوت بود تا حدی. تاثیر Slipknot رو میشه دید تو این ترک و تاثیر In Flames و حتی Metallica که برای بندهای ایرانی کاملاً طبیعیه.
شاید اگر بخوام ایراد بدبینانه ای به این بند بگیرم این باشه که استایل منحصر به فرد خودشون رو ندارن. ولی خوب، شاید بهتره بگم که اگر همینطور با علاقه و انرژی (که کاملاً توی موزیکشون مشهود بود) ادامه بدن حتماً اون اتفاق مهم براشون می افته.

اگر ما توی ایران صحنه ی فعال موسیقی متال داشتیم. جایی که حداقل هر هفته اجراهای کوچیک و قانونی داشته باشیم، بندهایی مثل Calibre می تونستن بقیه رو تحت تاثیر قرار بدن و به دیگران انگیزه بدن. من خودم با کمال میل می رفتم و می دیدمشون.