بررسی آلبوم Cannibal از Bury Tomorrow

یه محصول دیگه از کارخونه ی ملودیک متالکور سازی ای که فرمول یکنواخت و تکراریش هنوز داره جواب میده و خب تا وقتی که تقاضا هست دلیلی برای ایجاد تغییرات هم وجود نداره. فرمولی ساده که آن‌چنان جایی برای خلاقیت بیشتر نداره و حتی تغییرات جزئی در سطح این ژانر هم باعث میشه که به راحتی ازش خارج بشیم. این موضوع باعث شده که ساب ژانر ملودیک متالکور شباهت هایی به موسیقی پاپ پیدا کنه.
ولی! ارتباط احساسی‌ و درونی ای که مخاطب جوان با این موزیک برقرار می کنه ضخیم ترین ریسمانیه که بین این موسیقی و مخاطبش وجود داره و دلیل اصلی ادامه‌ی موفقیت های این ژانر.
از بخش های هوی و پرخاشگرانه تا فضاهای احساسی و غمگین همه این موزیک رو تبديل به سوپ بی نظیری کرده که رد کردنش خیلی سخته.
البته با پا گذاشتن به عمق این موزیک، مخاطب می تونه شاهد تفاوتهایی بین استایل بندهای مختلف باشه.

بند انگلیسی Bury Tomorrow هم موفق شده استایل مخصوص به خودش رو به این موزیک اضافه بکنه. ضمن اینکه اونها با آلبوم Cannibal صدای خودشون رو هم کاملتر کردن. موزیک اونا توی این آلبوم بافت بیشتری نسبت به قبل پیدا کرده و با لایه های بیشتر در لاین های ملودیک شاهد موزیک ناب تری هستیم.

روند کلی آلبوم خیلی بالا و پایین محسوسی نداره و بیشتر مثل یک مسابقه‌ی سرعت توی مسیرهای متنوع هست تا یک ترن هوایی با پیچ وخم هایی محسوس توی مکانی ثابت.
در طی این مسیر البته تلاش کردن که با سویچ کردن بین قسمت های اگرسیوتر با قسمت‌های اتمسفریک مخاطب رو درگیر و مشتاق نگه دارن و البته که تو این کار موفق بودن. اینکه چقدر میتونن اجرایی هوی و پرخاشگرانه داشته باشن و در عین حال وارد فضاهای زیبا و افسونگر بشن رو خیلی دوست داشتم و این من رو یاد آلبوم امسال Loathe انداخت که اونها هم کنتراستی شدید رو ارائه کرده بودن.

بزرگترین نقطه‌ی قوت این آلبوم ملودی های گیرای کلین وکال و ریفهای گیتار خیلی دقیق و زیباست که هر نتش ارزش خودش رو داره. گیتار سولوهای آلبوم خیلی خوب و بجا و هماهنگ با انرژی و مود آهنگ نوشته شدن و کیفیت خوبی رو به موزیک اضافه می کنن. برخوردی هم که با نوشتن ملودی های کلین وکال شده کاملاً همون برخوردی هست که برای ملودی های گیتارها استفاده شده. با درک کامل از حرکت و انرژی آهنگ و مناسب با فضای احساسی لیریکس و با افکت مناسبی که روش انداخته شده کلین وکال فوق‌العاده افسونگر و اتمسفریک نمود می کنه و هر بار که وارد میشه، نوری تازه به موزیک تابیده میشه.

هرچند برای من تعادل مناسبی بین دو دنیای هوی و اتمسفریک برقرار نشد چرا که این دو فضا در طول آلبوم بیش از اندازه یکسان ارائه شدن و موزیک تمایل مشخصی به سمت یکی از این دو نشون نمیده. اگر تاکید بیشتر روی بخش های هارش و هوی بود، کلین وکال حتما تأثیر بیشتری داشت و چیزی هم از فضای اتمسفریک آلبوم کم نمی شد. ولی نسبت تقریبا مساوی این دو برای من تا حدی موزیک رو بازاری و تجاری کرده که باب میلم نبود.

ترک Choke پیش نمایشی برای کل آلبوم هست. ترکی که می تونه یکی از گیرا ترین ترکهای متالکور امسال باشه و بارها و بارها پلی بشه. ترک Cannibal خیلی سینماتیک و پر انرژیه. صدای گیتار با ریورب توی بکگراند اتمسفر سینماتیک ترک رو حفظ می کنه تا با کورس زیبای کلین وکال به اوج خودش برسه. درام به اندازه‌ی عناصر دیگه خوب نیست و با حفظ حداقل استانداردها، برای من نقطه ضعف این بنده.

ترک Imposter اوج کنتراست بین دو فضای مختلف موزیک بود. کورس گیراش روی ریتم ۲/۴ که شبیه آهنگهای EDM شده بود و قسمت‌های هارش که گروو متالی ترین قسمت آلبوم بود ( تعجبی نداره) قبل از اینکه به برکداون وحشی آهنگ برسیم گیتار سولو این دو فضا رو به هم میدوزه. در Better Bellow اما کنتراست کمتری بین این دو فاز وجود داره.

میرسیم به یکی از بهترین ترک های آلبوم یعنی The Agonist که پاندولش بیشتر به سمت هوی بودن متمایل شده و همچنان اون فاز افسونگر و اتمسفریک رو ارائه میکنه و نمونه‌ای از یک تعادل خوب توی این زمینه‌س و ترک Quake که با فاصله گرفتن از کلیشه‌ها، بین ترک های این آلبوم ساختار منحصر به فردتری داره و با ریتمی کندتر ولی گیرا تا حدی وارد محدوده‌ی آلترناتیو متال میشه.

آلبوم با ترک Dark, Infinite به رسم همیشگی Bury Tomorrow هوی و کوبنده تموم میشه. ولی با Fade Out ؟ من از این کار متنفرم! و فکر میکنم همیشه راه بهتری برای تموم کردن یه ترک هست.

در مجموع این ملودیک ترین و جذاب ترین متالکوری بود که امسال شنیدم. Bury Tomorrow موفق شد کاری رو انجام بده که تریویوم از پسش برنیومد. آلبومی یکدست و گیرا که با استفاده از ملودی های اوریجینال و به روز، یکی از مدرن ترین آلبوم های متالکور رو ارائه می کنه.

Rate:7.6

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

اگر این نقد رو دوست داشتید حتماً من رو در شبکه های اجتماعی دنبال کنید و پیشنهاد کنید که چه آلبوم هایی رو در آینده نقد کنم.

نوشتن این نقد تماماً نظر شخصی خودم هست و انتشار اون هم با ذکر نام یا تگ کردن مجاز.

Instagram: @heavy.rate.champion

Telegram: https://t.me/HeavyRate