نقد و بررسی آلبوم Phanerozoic II: Mesozoic/ Cenozoic از The Ocean

خب بلاخره به دوره ای رسیدیم که انتظارش میرفت. بعد از اینکه با آلبوم سال 2018 یعنی Phanerozoic I: Palaeozoic دوره ی Palaeozoic یا دیرینه‌زیستی زمین، با انقراض بزرگِ دوره ی Permian به پایان رسید، حالا به دوره ی بعدی از ابر-دوران Phanerozoic یعنی Mesozoic و بعد از اون Cenozoic می رسیم.

من بیشتر از این اطلاعات نِردی دوره های زمین شناسی رو میسپرم به عهده ی خودتون تا اگر علاقه داشتید مطالعه کنید (البته دلیلی برای انجام ندادنش وجود نداره چون حالا با این دیسکوگرافی ارزشمندی که The Ocean به این موضوع اختصاص داده همه چیز خیلی جذاب تر هم شده.) پس بیشتر به موزیک بپردازیم.

آلبوم قبلی یعنی Phanerozoic I: Palaeozoic قطعا یکی از بهترین آلبوم های The Ocean بود. با اون آلبوم من فکر میکنم که بعد از سال ها تغییرات در اعضا و سبک و استایل موزیک بلاخره موفق شدن به استایل نهایی و مناسبی برای موزیکشون دست پیدا کنن. ولی خب ظاهراً تغییرات ادامه داره! بندی که در ابتدا پست-متالی اسلاجی رو ارائه می کرد با هر آلبوم بیشتر و بیشتر به سمت پست-متال با گرایش پراگرسیو پیش رفت و هرچی گذشت از المان های پست-متالی هم کاسته شد و اونها بیشتر به سمت تبدیل شدن به یه بند پراگ-متال پیشرفتند. تا جایی که حالا با این آلبوم میشه اونها رو کاملاً یه بند پراگرسیو متال نامید که حتی المان های پست-متال به سختی درش به گوش می خوره. به شخصه طرفدار موزیک پراگرسیو هستم ولی باید بگم که تعادلی که توی آلبوم قبلی بود رو بیشتر میپسندم و اون المان های پست-متالی جاشون خالیه.

این تغییر اما تا حد زیادی به این خاطر بود که Robin Staps بلاخره تصمیم گرفت تا دستش رو که همیشه تا آرنج توی تمام بخش های موزیک بند فرو کرده بود رو بیرون بکشه. هرچند که همچنان مغز متفکر اصلی پشت آهنگسازی بند خودش هست و همچنان هم نوشتن لیریکس رو به عهده داره. ولی خب وکالیست مستعد بند Loïc Rossetti و درامر خوش سلیقه و متبحر Paul Seidel افرادی نبودن که اجازه بدی خلاقیتشون هدر بره. این آلبوم حاصل دخالت های بیشتر این دو در آهنگسازی بند هست که نتیجه ش آلبومی متنوع و فوق العاده پراگی هست. اوه و این تولی ترین آلبوم بند محسوب میشه. (حداقل از دید خودشون) که البته این موضوع برای من تا حدی پارادوکسیکال هست، چون از طرفی تاثیراتی که از تول توی موزیکشون وجود داره باعث جذابیت و بهتر شدنشون هست ولی از طرفی هم فکر میکنم که گاهی بیش از اندازه به منبع الهامشون نزدیک میشن که خیلی جالب نیست.

ترک اول آلبوم Triassic یکی از پراگی ترین کارهای بنده. از نظر داستانی این ادامه ی ترک آخر آلبوم قبلی یعنی Permian:The Great Dying هست که به صورت سمبولیک به رابطه ی متزلزل دو عاشق رو در دوران مرگ بزرگ می پرداخت. بیس لاین ضخیم و جذاب، لید گیتارهای فریجینی و وکال ملودیکی که یکی از المان های اصلی فضای پراگرسیو بنده به وضوح شنیده میشه.

بند The Ocean ثابت کرده که خیلی در ساختن فضاهای عظیم و حماسی مهارت داره تا جایی که سایه ی این فضا روی آهنگسازی و نوازندگی به شدت سنگینی میکنه و تبدیل شده به اهرم اصلی موسیقی بند.

اوج این مسئله توی ترک غول آسای 14 دقیقه ای Jurassic | Cretaceous کاملا نمایانه! این حماسی ترین و بزرگ ترین ترکی بود که بند تا به امروز منتشر کرده و قطعا یکی از ترک های مورد علاقه من از دیسکوگرافی این بند. توی این ترک سینماتیک و جذاب، ما بیلدآپ های عظیمی داریم. تنش هایی که آروم آروم بزرگ میشه تا به انفجارهای عظیم برسه و با گذر از یک بخش با اشتیاق کامل منتظر ورود به بخش عظیم بعدی میشیم که با chorus های جدید، اتفاقاتی بزرگ مثل برخورد یک سیاره به زمین رو به تصویر میکشن. حضور دوباره ی Jonas Renkse این بار حتی بهتر از آلبوم قبل به فضای قابل لمس آهنگ کمک زیادی کرده.

این ترک عظیم که به عنوان سینگل اول آلبوم بیرون اومد، اتش من رو برای شنیدن آلبوم کامل چند برابر کرده بود؛ ولی اگر بخوام رو راست باشم بعد از اینکه باقی آلبوم رو شنیدم کمی متعجب شدم، چون سایر ترک ها به شکل غافلگیرکننده ای کوتاه هستن و به غیر از Triassic به زور به مرز 5 یا 6 دقیقه می رسن.
این موضوع با نحوه ی چیدمان ترک ها آزاردهنده تر شد چرا که بعد از دو تا ترک بزرگ اول، آلبوم با ترک های کوتاهش روندی معمولی رو طی میکنه و با وجود جذابیت این ترک ها هرگز به اون اوج برنمی گرده و این نمودار نا متعادل خیلی رضایت بخش نیست.

ترک Palaeocene با حضور Tomas Liljedahl به عنوان وکالیست مهمان فضای Neurosis مانندی رو ایجاد میکنه که درواقع بازگشت بند به ریشه های اسلاجی خودشون بود و من این تنوع رو دوست داشتم. و اینکه ترک Eocene بر پایه ی ملودی قسمتی از ترک Jurassic | Cretaceous نوشته شده هم از کارهای جذابیه که قبلا هم از بند در آلبوم فوق العاده Pelagial سراغ داشتیم. هرچند این یکی از ترک های خیلی معمولی آلبوم بود.

ترک اینسترومنتال Oligocene ولی خیلی خوب و به موقع ظاهر میشه، چرا که این عصر، پایان دوره ی Paleogene و شروع دوره ی Neogene رو رقم میزنه که در آن اولین انسان-سانان در آفریقا پدیدار شدند.
اتمسفر این آهنگ تطابق زیبایی با این موضوع داره که بسیار هم تاثیرگذاره.
این چیزیه که از موسیقی این بند دوست دارم! هرچی بیشتر بدونی بیشتر لذت خواهی برد و The Ocean هم مثل Tool آدم رو مجبور به دانستن بیشتر میکنه و از این رو بسیار ارزشمندتر و فراتر از یک آلبوم معمولی جلوه میکنه.

ترک Miocene | Pliocene به دوره ای می پردازه که میمون ها (درست تر Apes) تکامل مهمی رو پشت سر گذاشتند و اجداد انسان ها، راه خودشون رو از اجداد شامپانزه ها جدا کردند تا مهمترین تکامل در پیدایش انسان شکل بگیره.

Creature, get up on your legs
The world around you's gotten more complex
Your needs diversified
Assign priorities, sedate your mind

ترک Pleistocene به دوران عصر یخبندان و زمانی که اولین نوع انسان هومو ارکتوس شروع به تکامل کرد میپردازه و البته اینجا سرما و یخزدگی استعاره ای از نا امیدی هست که باعث میشه تا به اعتقادات امیدبخش خودمون شک کنیم. کاری که این بند همیشه انجام داده و مذهبیون رو به خاطر بی اعتقادی به نظریه تکامل مورد حمله قرار داده. این بار شاعرانه تر و دارک تر از همیشه. این ترک یکی از ساده ترین ولی در عین حال زیبا ترین ترک های آلبومه که به نظرم درخشان ترین اجرای وکال از Rossetti رو درش شاهد هستیم.

اما در نهایت با ترک Holocene به دورانی میرسیم که هم اکنون درش زندگی میکنیم. دوران گرم شدن زمین و ذوب شدن یخ ها که موجب بوجود آمدن تمدن های بشری شد. این ترک هم ترک معمولی و یکنواختیه هرچند به عنوان ترک پایانی تم مناسبی داره.

در مجموع باید بگم که این آلبوم کاملا رضایت بخش بود ولی بهتر از آلبوم قبلی نبود. ترک استثنایی Jurassic | Cretaceous کیفیت این آلبوم رو چند برابر کرده تا جایی که من با همین یک ترک هم خوشحال بودم و باقی آلبوم با اختلاف نسبت به این ترک، آهنگهایی زیبا بودن که شنیدنشون خالی از لطف نبود. پروداکشن بی نظیر Jens Bogren هم کمک بزرگی به ایجاد بافت و فضایی کرده که برای استایل The Ocean شدیداً حیاتی هست. میشه از این آلبوم تمیز هم در کنار Phanerozoic I و Pelagial و Heliocentric به عنوان بهترین کارهای این بند آلمانی یاد کرد. خیلی کنجکاو هستم بدونم که این بند منحصر به فرد برای آلبوم بعدی چه موضوعی رو انتخاب خواهند کرد.

Rate: 7.5

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

اگر این نقد رو دوست داشتید حتماً من رو در شبکه های اجتماعی دنبال کنید و پیشنهاد کنید که چه آلبوم هایی رو در آینده نقد کنم.

نوشتن این نقد تماماً نظر شخصی خودم هست و انتشار این مطلب فقط با ذکر منبع و نام مجاز است.

Instagram:
Heavy Rate Champion
Heavy Rate Magazine

Telegram:
Heavy Rate Champion
Heavy Rate Magazine