بررسی آلبوم Virus از Haken

خب هممون بعد از آلبوم دو سال پیش Vector تو خماریه ادامه ی داستان مونده بودیم. داستانی درباره ی یک بیمار بستری در یک تیمارستان که زیر دست دکتری با نیت های شیطانی به نام Dr.Rex قرار داره. این بیمار دچار اختلالات حرکتی کاتاتونیایی شده ولی از این دنیای مالیخولیایی حرفهایی برای گفتن داره که ساختار و تم اشعار آلبوم رو تشکیل میده و Dr.Rex در نهایت او رو تبدیل به موجودی جدید و حشره مانند می کنه و او که حالا از درد رها شده این زندگی جدید رو می پذیره.

آلبوم Virus دقیقاً داستانی که Vector نیمه تموم گذاشته بود رو ادامه میده. حالا 20 سال از اون داستان گذشته و حالا ما قراره با اون حشره آشنا بشیم. Cockroach King یا همون شاه سوسک که باید خود وکتور باشه. ولی خود موسیقی چطوره؟

این آلبوم هم دارای خصوصیات همیشگی Haken و آلبوم های قبلی هست. ریفهای حجیم و ناهنجار استاکاتوی گیتارهشت سیم روی ریتم های متغیر با ساختارهای پراگی کلاسیک که تبدیل به صدایی مدرن در صحنه ی موزیک پراگرسیو متال شده.

ولی توی Virus ما شاهد ساختارها و ارنج های مرتب شده تری هستیم که فضا رو برای ساختن ملودی ها و گرووهای ماندگارتری توسط این نخبه های پراگمتال باز کرده. این موضوع همچنان این فرصت رو برای وکالیست بند Ross Jennings ایجاد کرده تا با اضافه کردن استایل های جدیدتری هم توی صدای خودش و هم نوشتن ملودی به تعادل قابل قبولی به استایل آلبوم برسه. که به نظر من خیلی جواب داده.

با شروع بدون اینتروی آلبوم باز هم متوجه میشیم که ما از اواسط داستان وارد سالن نمایش شدیم. ترک Prosthetic خیلی بی پرده و هوی شروع میشه هرچند این آغاز بی رحم بلافاصله جای خودشو به ترک دراماتیک و ملودیک تری میده که می تونم با Puzzle Box از آلبوم قبلی مقایسه ش کنم. Invasion به نظرم گیراترین ترک آلبوم بود.اجرای مقطع و ملودیک وکال خیلی من رو یاد اجراهای مقطع خلاقانه ای انداخت که Maynard توی تول به دفعات انجام داده. Schism و ورسهای ابتدایی ترک Lateralus. این ترک همچنان یک ترک با استایل و شیوه های Haken هست با ادویه های لازم برای تبدیل شدن به ترکی ماندگار.

اولین ترک طولانی آلبوم Carousel بعد از دو تا ترک ساده تر که شنیدیم، یه بار دیگه قدرت فوق العاده ی این بند رو در آهنگسازی به نمایش میذاره. ترکی که مثل Veil از آلبوم قبلی ما رو با ملودی ریتمیکی همراه می کنه که طی 10 دقیقه مدام بعد از قسمتهای متفاوت از سولو ها و برکداون ها تکرار میشه و هر با معنای جدیدی داره، ساخت و سازی بی نظیر و بدون نقص که در نهایت تبدیل به قطعه ای کامل میشه.

توی ترک کوتاه و جذاب دیگه ی آلبوم، The Strain که استراحت مناسبیه بعد از ترک طولانی و پیچیده ی قبلی، خیلی عامدانه سعی کردن فضای ترک Puzzle Box رو تکرار کنن. اینجا هم راوی عاجزانه می خواد که صداش شنیده بشه و در نهایت یک جمله از لیریکس Puzzle Box هم تکرار میشه:

How can truth set us free when lies are all we have?

ترک کوتاه و محزون Canary Yellow که روی میزان ترکیبی درام و گیتارها و کیبوردهای ریلکس ولی دارک نوشته شده، شنونده رو آماده میکنه برای چالش بعدی که یک قطعه ی 17 دقیقه ای به نام Messiah Complex هست که در رویکردی جدید در 5 قسمت ارائه شده. این 5 ترک فضای منحصر به خودشون رو دارن ولی در نهایت دارای مفهوم و تمی یکپارچه هستند که Messiah Complex رو تشکیل میده.اینجا تمام توضیحات کافی برای روند این داستان داده میشه. با اشاره های مستقیم به ترک های آلبوم قبلی ، حتی با تکرار ملودی ها و لیریکس که در نهایت به معرفی Cockroach King شاه سوسکها منجر میشه. ترکی از آلبوم The Mountain که اصلاً روند داستان رو آغاز کرده بود.

آلبوم در نهایت با ترک Only Stars در تاریکی و آرامش به پایان میرسه. اپیلاگی که در واقع همتای ترک آغازین و اینتروی آلبوم Vector هست. روی همون گام و ملودی ولی اینبار با وکال محزون Ross Jennings که به Diego Tejeida پیوسته.

من نمی تونم ایرادی به این آلبوم بی نقص و فوق العاده بگیرم. Virus اکثر گزینه ها رو تیک زده و به جرأت یکی از بی نقص ترین آلبومهای امسال بوده. ولی بر اساس سلیقه ی خودم میخوام چندتا غر کوچیک بزنم. وکال یکنواخت و لحن شل و ول Ross Jennings (که البته توی این آلبوم خیلی بهتر شده) همچنان موردیه که من آرزو می کردم کاش بهتر بود.

و گام* هایی که توسط بندهای پراگی مثل Haken و Dream Theater و BTBAM مورد استفاده قرار می گیرن خیلی باب میل من نیست و نمی تونم ارتباط خیلی عمیقی باهاش برقرار کنم. این البته به مرور زمان با شنیدن هرچه بیشتر این موسیقی های فوق العاده خیلی بهتر شده. گوش انسان قابلیت تطبیق پذیری داره!

*این گامها اگر اشتباه نکنم معمولا یک مد از مینور هارمونیک هست به نام (Phrygian dominant scale) که البته به موسیقی شرقی و مخصوصاً عربی بسیار نزدیک هستن، قابلیت خیلی خوبی دارن برای نوشتن موسیقی پیچیده و این اصلی ترین دلیل برای استفاده این بندها از اونهاست.

در مجموع با شنیدن این دو تا آلبوم پشت سر هم، باز هم ارزش آلبومهایی با کانسپت یکپارچه برام دو چندان شد. قطعاً این بهترین شکل ارائه ی یک آلبوم پراگ متال هست. این آلبوم باعث شد یکبار دیگه ازآلبوم Vector لذت ببرم و حالا این دو تا آلبوم قطعاً آلبوم های مورد علاقه ی من از Haken هستن.

Rate: 8.5

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

اگر این نقد رو دوست داشتید حتماً من رو در شبکه های اجتماعی دنبال کنید و پیشنهاد کنید که چه آلبوم هایی رو در آینده نقد کنم.

نوشتن این نقد تماماً نظر شخصی خودم هست و انتشار اون هم با ذکر نام یا تگ کردن مجاز.

Instagram: @heavy.rate.champion

Telegram: https://t.me/HeavyRate