گات ها(نخستین سروده های زرتشت)

گاهان جمع گاه (در اوستا به معنی سرود) به معنی سرود است.نام دستگاه های موسیقی ایرانی همچون سه گاه و چهار گاه بازمانده ای از این واژه قدیمی است.گاهان قدیمی ترین بخش از اوستا و کهنترین اثر ادبی ایرانی است که بر جای مانده است. سراینده این سرود ها زرتشت است چونکه در شش تا از گاهان سراینده به عنوان شخص اول از خود یاد می کند.

نمونه ای از این سرودها را از کتاب یسنا نقل می کنم.

«به کدام سرزمین روی آورم و به کجا بروم.مرا ازخویشان و یارانم دور می دارند، از همکاران نیز خشنود نیستم، شهریاران کشور هواخواه دروغ اند.ای مزدا اهورا چگونه می توانم تو را خشنود کنم. من می‌دانم چرا ناتوانم. نوای من اندک و کسان من کم اند.من از تو می خواهم که مرا نیک بنگری. من از تو خواهان آن مهری هستم که دلدار به دلداده می بخشد.در پرتو راستی، مرا از نیروی اندیشه نیک آگاه کن.کی سپیده دم آن روز فرا خواهد رسید که راستی برای نگهداری جهان بدرخشد.»

منبع:بررسی منابع و مآخذ تاریخ ایران پیش از اسلام،دکتر محمدباقر وثوقی،ناشر دانشگاه پیام نور،چاپ چهارم اردیبهشت ۱۳۸۷ صفحه ۵۹