داستان صوتی طوقی و زاغ و دوستان-1-(کلیله و دمنه)

قسمت اول- زاغ و دیدن کبوتران در بند صیاد

این داستان را از اصل کلیله دمنه نقل میکنم با اندکی تغییر و متناسب کردن برای بچه ها

زاغی بر درخت بلندی آشیانه داشت روزی دسته‌ای از کبوتران را دید که در آسمان پرواز می‌کردند و کبوتر زیبایی که جلوی همه حرکت می‌کرد و رهبر آنها بود طوقی به گردن داشت و شنید که کبوترهای دیگر او را طوقی صدا می‌کردند. طوقی متوجه دانه‌های زیادی شد که نزدیک درخت ریخته شده بود و به کبوتران گفت:

پس از انهمه خستگی و گرسنگی می‌توانیم با این دانه‌ها سیر شویم.

کبوتران پایین آمدند و با خوشحالی مشغول خوردن دانه‌ها بودند که ناگهان متوجه شدند نمی‌توانند حرکت کنند و در دام گیر افتاده‌اند. خیلی ترسیده بودند و هر یک به سمتی پرواز می‌کرد ولی باز بر زمین می‌افتاد.

صیاد با خوشحالی از دور دوید تا همه آنها را ببرد. طوقی گفت:

دوستان، اگر هریک از ما به دنبال نجات خود باشد فایده‌ای ندارد ولی اگر همه باهم و به یک‌جهت ناگهان پرواز کنیم دام را از جا خواهیم کند.

کبوتران به‌فرمان طوقی دام را کندند و به هوا رفتند. صیاد در دنبال آنها منتظر بود تا وقتی‌که خسته شدند همگی را بگیرد.

طوقی گفت:

کمی تلاش کنید تا از چشم صیاد دور شویم، من موشی را در این نزدیکی می‌شناسم که بندهای تور را پاره خواهد کرد.

کبوتران باآنکه خیلی خسته و گرسنه بودند ولی به‌فرمان طوقی آن‌قدر پرواز کردند تا از چشم صیاد غایب شدند و سرانجام همه نزدیک لانه موش فرود آمدند.

موش از لانه بیرون آمد و پرسید:

چه اتفاقی افتاده؟

طوقی گفت:

دانه برما جلوه کرد و با همه تیزبینی دام را ندیدیم و در این بلا افتادیم. اکنون به کمک و دوستی تو محتاجیم. موش شروع به جویدن بندهای طوقی نمود اما طوقی گفت:

از دوستانم شروع کن و من را آخر آزاد کن.

موش گفت:

تو دوست من و رهبر آنهایی، سزاوار است زودتر آزاد شوی.

طوقی گفت:

درست است، اما من ریاست آنها را قبول کرده‌ام و آنها حقی به گردن من دارند. اگر از من که دوستت هستم شروع کنی شاید در آخر خسته شوی و صیاد برسد؛ اما اگر من بسته باشم با شوق بیشتری دوستانم را آزاد می‌کنی.