مسجد کبود مسجد یا مقبره

مسجدکبود یا مسجد جهانشاه که مقبره جهانشاه و دخترش را در زیر گنبدخانه خود دارد، از مسجدهای تاریخی تبریز و مربوط به دوران حکمرانی قراقویونلوها در قرن نهم هجری است. مادام دیولافوا، باستان‌شناس فرانسوی و سارق بخش زیادی از آثار تاریخی ایرانی که همراه همسرش از سوی دولت فرانسه برای انجام کاوش‌های باستان‌شناسی به ایران سفر کرده در کتاب خود از این مسجد با نام مسجد آبی تبریز نام برده‌است.

این مسجد طبق کتیبهٔ سردر آن در سال۸۴۵ شمسی و در زمان سلطان جهانشاه مقتدرترین حکمران سلسله قراقویونلو و به دستور دختر او صالحه بنا شده‌است.

بنابر نقل پاسکال کوست -خاورشناس و نقاش فرانسوی که در عصر محمدشاه قاجار به ایران آمد- در گذشته این مسجد به نام مسجد سنی و مسجدی که شیعیان تمایلی به استفاده از آن نداشتند، معروف بوده است.

بنای مسجد در زلزله بزرگ تبریز در ۱۱۵۸ش آسیب بسیار دید و گنبدهای آن فروخرابه‌های مسجد برای بیش از ۱۵۰ سال بدون تعمیر باقی ماند تا آنکه در سال ۱۳۱۸ش تعمیرات و دوباره‌سازی مسجد به منظور حفاظت و بازسازی بخش‌های باقی‌مانده شامل طاق‌ها و پایه‌ها آغاز شد و در ۱۳۵۵ کارهای ساختمانی آن به اتمام رسید.

مسجد کبود در سال۱۳۱۰ درفهرست آثار ملی ایران ثبت شده است