بررسی خشونت خانگی در دوران قرنطینه

خشونت خانگی پدیده جدیدی نیست که به تازگی در دوران مدرن به وجود آمده باشد بلکه از همان زمان تشکیل خانواده در جوامع سنتی به نحو بارزی وجود داشته است و همواره یکی از آسیب هاي خانواده از گذشته تاکنون بوده است.

به گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، از هر سه زن یک زن و از هر هفت مرد یک مرد در جهان در طول زندگی خود خشونت خانگی را تجربه می كنند.

تغییر و تحولات سلامت،اقتصادی،اجتماعی، فرهنگی و بحران ها بر شدت خشونت های خانگی می افزاید.

خشونت خانگی به معنی رفتار خشونت آمیز و سلطه گرانه یک عضو خانواده علیه عضو یا اعضای دیگر همان خانواده است.

انجمن روان شناسی آمريکا، خشونت خانگی را زنجیره ای از آزارها می داند که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.

کودکانی که شاهد خشونت والدین بوده اند یا خود در کودکی در معرض خشونت قرار داشتند در آینده با احتمال بیشتری به دیگران و اعضای خانواده ی خود اعمال خشونت می کنند و رفتار آنها تکرار الگویی است که در کودکی یاد گرفته اند.

در نتیجه کودکانی که متعلق به خانواده هایی هستند که در آنها خشونت یک وسیله پذیرفته شده برای حل مشکلات است؛ احتمال بیشتری دارد که در بزرگ سالی در حل مسائل و بحران ها از خشونت استفاده کنند.

با اینحال دلایل خشونت خانوادگی را نمی توان تنها به صورت پدیده ای تک بعدی در نظر گرفت، بلکه دلایل آن چندبعدی است و دامنه ی آن تا ساختار توزیع رابطه ی قدرت بین زن و مرد، تفاوت های اجتماعی و فرهنگی بین زنان ومردان درجامعه امتداد می یابد.

افزایش خشونت خانگی و آزارها علیه زنان و کودکان ازجمله پیامدهای قرنطینه ی خانگی با شیوع کرونا است.

طبق گزارش سازمان بهزیستی اختلافات خانوادگی در دوران کرونا رو به افزایش است و حدود سه برابر بیش تر از گزارش های خشونت پیش از کرونا است.

بیکاری و مشکلات اقتصادی ناشی از بحران کرونا می تواند بر افزایش خشونت اثر مستقیم داشته باشد.

خشونت در میان همه ی خانواده ها و سطوح اقتصادی و اجتماعی جامعه وجود دارد.

اعمال خشونت و آزار به زنان لزوماً حمله فیزیکی یا تهدید نیست. بلکه مجموعه اي از رفتارها است كه فرد آزارگر برای كنترل رفتارها،احساسات و اعمال قدرت به کار می گیرد.

در واقع خشونت خانگی می تواند:

جسمانی،روانی یاکلامی، جنسی، مالی و محرومیت از نیازهای سلامت باشد.

انواع آزار تجربه شده در کرونا توسط شخص قربانی عبارت است از :

• با شیوع کرونا فرد آزارگر ممکن است با دادن اطلاعات اشتباه به فرد قربانی،سعی در کنترل و ترساندن او داشته باشد.
• ممکن است صابون یا مواد ضدعفونی کننده را در اختیار او قرار ندهد.
• ارتباط او را با سایر دوستان و نزدیکان قطع کند و در صورت نیاز به خدمات پزشکی، فرد قربانی را از این خدمات محروم کند تا بتواند به خواسته ی خود برسد.

چرا برای فرد قربانی آزار، پذیرش اینکه خشونت خانگی را تجربه می کند سخت است؟

افـرادی کـه مـورد خشـونت قـرار مـی گیرنـد،ممکن است به دلایل مختلفی در برابر آزار سکوت کنند یا تقاضای کمک را رد کنند، از جمله:

• پیش خود فکر می کنند که کسی حرف آنها را باور نمی کند
• ممکن است احساس کنند که هیچ چیز برای کمک به آنها وجود ندارد
• آنها ممکن است فکر کنند به زودی این مسئله خاتمه می یابد
• قادر به ترک کردن شرایط نیستند و یا نمی توانند از پس خودم برآیند
• از کمک و حمایت گرفتن بترسند
• ممکن است به بهبود رابطه امید داشته باشند
• رفتارهای فرد آزارگر را خشونت به حساب نمی آورند
• آنها فکر می کنند خودشان مقصر هستند
• ممکن است انکار کنند که این اتفاق برای آنها روی داده است
• گاهی ممکن است رابطه برای مدتی خوب شده باشد و با دلایل آزارگر برای اعمال خشونت قانع شده باشند
• فردی که او را مورد آزار قرار داده است به شدت دوست دارند
• ممکن است برای حفظ سرپناه برای کودکان خود و ترس از دست دادن آنها سکوت کنند

علاوه برافزایش خشونت علیه زنان، قرنطینه، برخی از کودکان را مستقیم در معرض فرد آزارگر قرارداده است.

در برخی از خانواده ها کودکان ممکن است مجبور شوند با بستگان یا اعضای نزدیک فامیل زندگی کنند که ممکن است آزارگران احتمالی کودک باشند.

برای چنین کودکانی مدرسه و ساعت خارج از خانه ،دوری از فرد آزارگر بود.این کودکان جایی برای فرار ندارند و آزارهای آنها به جهت سکوت و نزدیک بودن نسبت آزارگر به کودک فوراً مشخص نمی شود.

با افزایش بیکاری،استرس و نگرانی های والدین، احتمال افزایش سطح خشونت خانگی علیه کودکان نیز وجود دارد.

والدین با نگرانی های بسیار در بحران ممکن است با شدت بیشتری نسبت به وضعیت عادی کودک را کتک بزنند و یا از او غافل شوند.

غفلت از کودک به همراه تهدید به تنبیه یا تحقیر،توهین ،سرزنش و کتک زدن زمینه ای برای نزدیک شدن آزارگر به کودک فراهم می کند.

از طرفی با وجودکرونا،افراد ممکن است فکر کنند که صحبت و گزارش در مورد خشونت خانگی موضوع مهمی نیست و کسی رسیدگی نمی کند یا خشونت بعد از مدتی پایان می یابد.

این درحالی است که چرخه ی خشونت ادامه خواهد داشت و گزارش ندادن به شدت بر وضعیت قربانیان تأثیرمی گذارد.

برای قربانیان مرد نیز نگرانی از قضاوت دیگران و دریافت برچسب ترسو و سایر استیگماهای اجتماعی که در برابر آزار مردان وجود دارد،مانع از گزارش می شود.

اگر اقدام و گزارشی صورت نگیرد،خشونت بدتر خواهد شد و کودکان نیـز در خشـونت خانگـی آسـیب مـی بیننـد.

بـه هیچ وجه کسـی سـزاوار مورد خشـونت قرار گرفتـن در هیچ رابطه ای و تحت هیچ شرایطی نمی باشـد.

آسیب های روانشناختی خشونت بر افراد قربانی :

قـرار گرفتـن طولانـی مـدت در فضایـی کـه خشـونت در آن صـورت مـی پذیـرد، مـی توانـد باعـث ایجـاد علائـم زیـر شـود:

" اضطراب ، ناراحتی،ترس، تمرکز ضعیف، اختلالات خواب، کم یا زیاد شدن اشتها، افسردگی، احساس ناامیدی تمایل به خشونت داشتن یا افکاری از قبیل آسیب رساندن به خود یا خودکشی."

خشـونت باید متوقـف و درمـان شـود. افراد قربانی باید بدانند، همـواره در پنـاه حمایـت قانـون قـرار دارند. بـه جـای هـر کار دیگـری بهتـر اسـت بـه متخصصـان مراجعـه کننـد.

راهکارهای مقابله با خشونت:

اولین هدف در ارتباط بودن با یک مشاور یا متخصص برای راهنمایی است ( خط تلفن 1480 بهزیستی با عنوان صدای مشاور به مشاوره و راهنمایی می پردازد).

با امن کردن بخشی از خانه،به طوری که هیچ ابزاری که بتواند به عنوان سلاح استفاده شود در آن نباشد،می توانند وقتی بحث شروع شد به آن مکان بروند. ارتباط خود را با افراد نزدیک امن از طریق چت،تلفن و ... حفظ کنند.

همچنین صحبت کردن با شخصی مورد اعتماد معمــولا بــه راه حل هــای بهتــری منجــر می شــود و فرد می تواند از او کمک بگیرد.

در مقابل خشونت سکوت نکنید، اگر در همسایگی افرادی زندگی می کنند، از آنها بخواهید با شنیدن صدای دعوا و خشونت با زنگ زدن در یا تماس تلفنی در خشونت وقفه ایجاد کنند و یا با پلیس تماس بگیرند.

با توقف کتک زدن کودک،مدیریت احساسات ناخوشایند خود،آموزش توانمند شدن کودک در برابر آزار را شروع کنید.بخشی از این آموزش شامل موارد زیر است :

• قوانین اندام خصوصی
• لمس خوب و بد
• رازخوب و بد
• نه گفتن
• کودک را تشویق کنید در مورد آزارها با بزرگ تر مورد اعتماد خود صحبت کند
• 110 و 123 دو شماره ای است که باید به کودک آموزش بدهیم تا آزار را گزارش دهد

همچنین اگر ما آزارگری را در نزدیکی و همسایگی خود می شناسیم باید اطلاع دهیم.

اگر معلم یا مربی کودک هستیم و در روزهای قرنطینه با کودک در ارتباط هستیم، می توانیم در کنار آموزش مفاهیم درسی، در مورد مراقبت خود در برابر آزارها با کودک گفت و گو کنیم تا دور از هم ، از هم مراقبت کنیم.

در نهایت در برابر خشونت ها بی تفاوت نباشیم، اگر در همسایگی خود خشونتی را مشاهده می کنیم با 110 یا 123 تماس بگیریم و یا تلاش کنیم در اعمال خشونت وقفه ایجاد کنیم.