شماره ایی برای گزارش کودک آزاری

آگاهی از حفظ و مراقبت از سلامت روان کودک مهم ترین سرمایه‌ی زندگی کودک است که والدین بهتر است در توانمندسازی و مراقبت از روان کودک، دانش خود در مورد کودک آزاری را افزایش دهند.

به گزارش سازمان بهداشت جهانی ، 90 درصد آزارهای جنسی کودکان توسط خانواده، دوستان و آشنایان کودک اتفاق می افتد.

بنابراین اگر مجبور هستید کودک خود را برای مدتی تنها بگذارید یا از شخص دیگری بخواهید که مراقب کودکتان باشد ، باید بدانید که تنها آشنا بودن با کسی که از کودک شما مراقبت می کند کافی نیست تا کودک شما از خطر در امان باشد ، بلکه باید به کودکتان نیز آموزش دهید تا بتواند از خود مراقبت کند .

اگر شما به کودک خود آموزش دهید که چگونه در برابر کودک آزار از خود مراقبت کند ، هیچ کودک آزاری ، نمی تواند به کودک شما آسیب بزند .

ما باید به کودکمان یاد بدهیم که اگر مامان یا بابا نبودند و کسی از تو خواست که به اندام خصوصیش دست بزنی یا نگاه کنی یا اگر خواست به اندام خصوصی تو دست بزند یا نگاه کند و باعث شد که تو ناراحت بشی یا بترسی و به تو بگه به مامان یا بابا نگو و تو فکر کنی تا ما برسیم خونه دیر میشه یا اگر به ما بگی ما عصبانی می شیم ، بلافاصله به شماره ی 123 و 110 زنگ بزن و کمک بگیر.

به کودک یاد بدهیم که چطور از پلیس کمک بگیرد و نترسد ؛ کودک باید بداند اگر کسی او را آزار داد ، تقصیر کودک نیست و می تواند از پلیس کمک بگیرد .

هرقدر آگاهی و اعتماد به نفس کودک بیشتر باشد و کودک بداند وقتی که احساس خطر کرد، چگونه و به کجا گزارش دهد، دست کودک آزار از کودک شما کوتاه می شود.

اگر کودک از کودک آزاری با شما صحبت کرد یا اگر شاهد کودک آزاری در خانواده ، فامیل ، همسایه ، مدرسه یا خیابان بودید به 110 و 123 گزارش دهید .

وقتی فردی از کودک آزاری باخبر باشد و به پلیس گزارش ندهد به کودک آزار کمک می کند تا به کودکان بیشتری دست درازی کند .

با حذف و دور کردن کودک آزار از کودکان ، دنیایی امن برای کودک خود و سایر کودکان فراهم کنید.

ما به عنوان پدر و مادر وظیفه داریم به کودک مان آموزش دهیم که چه زمانی و چگونه با اورژانس اجتماعی تماس بگیرند و از آنها کمک بگیرند.

اکثریت کودکان نمی دانند که اگر کسی از افراد خانوده ، فامیل ، آشنا یا غریبه او را اذیت کند ، او می تواند با 123 تماس بگیرد و از آنها کمک بخواهد .

بیشتر کودکان درباره‌ی آزار جنسی که تجربه کرده اند، هرگز صحبت نمی کنند.

تعداد بسیار کمی از کودکان از آزار جنسی که دیده اند صحبت می کنند.

طبق آمار از بین سه کودکی که با پدر و مادر خود از آزاری که دیده اند صحبت می کنند تنها یک کودک مورد حمایت قرار می گیرد ، یعنی در اکثر موارد پدر و مادر حرف کودک قربانی خود را گوش نمی دهند و او را باور نمی کنند.

گاهی نیز کودک از ترس تهدید کودک آزار با پدر و مادر خود صحبت نمی کند . بنابراین باید به کودک آموزش داده شود تا اگر احساس خطر کرد شماره 123 را بگیرد و از اورژانس اجتماعی کمک بخواهد.

به کودکان بگویید اگر مشکلی برایشان پیش آمد و آنها را ناراحت کرد حتما با مامان، بابا یا یک بزرگ تر صحبت کنند.به آنها بگویید:

اگر یک موقعی که مامان یا بابا کنار تو نبودند و یه اتفاقی برای تو افتاد که تو را ناراحت کرد، یا یک نفر تو را اذیت کرد و به تو گفت به کسی نگو یا انقدر ترسیدی که نتونستی به ما بگی ، به شماره ی 123 زنگ بزن و بگو که چرا ناراحتی یا چه کسی تو رو ناراحت کرده ؛ حتما یک آدم خوب به کمکت میاد.

معلمان و مربیانی که با کودکان در ارتباط اند باید به آنان آموزش دهند که چه زمانی و چگونه با 123 یا 110 تماس بگیرند .

همانطور که به کودکان آموزش می دهیم که در هنگام حادثه یا آتش سوزی با آتش نشانی تماس بگیرند، باید به آنها یاد بدهیم که اگر در خانواده ، پدر ، مادر ، برادر ، عمو ، دایی ، پدربزرگ یا هریک از اعضای خانواده آنها را اذیت کرد یا کاری کرد که آنها احساس کردند که نمی توانند درباره آن کار به کسی چیزی بگویند یا از آن کار خجالت کشیدند ، باید با 123 تماس بگیرند.

مثلا : اکر کسی به اندام خصوصی آنها نگاه می کند یا دست می زند ، یا آنها را مجبور می کند به اندام خصوصی او نگاه کنند یا دست بزنند ، حتما با 123 تماس بگیرند.

از آنجایی که بیشتر کودک آزاری ها در خانواده یا توسط افراد آشنا اتفاق می افتد ، بهتر است مربیان و معلمان کودک نیز با شناخت نشانه های کودک آزاری و مشاهده ی آن در کودک با 123 یا 110 تماس بگیرند و گزارش دهند.

برخی از نشانه هایی که مربیان کودک باید به آن توجه کنند در زیر آمده است :

• زیاد ماندن کودک در دستشویی نسبت به عادت قبلی کودک
• تغییر ناگهانی رفتار کودک ( ناسازگاری ، شرکت نکردن در فعالیت گروهی، شکایت بی مورد از سردرد و شکم درد )
• زیاد لباس پوشیدن
• عدم علاقه به خانه رفتن ، غیبت های طولانی مدت یا دیر آمدن و زود رفتن از مدرسه
• حساسیت به تماس فیزیکی
• بازی جنسی با اسباب بازی ها
• داشتن اطلاعات زیاد جنسی

در نهایت هرکدام از ما در برابر گزارش دادن کودک آزاری مسئول هستیم و با گزارش دادن می توانیم کودک را از آسیب های جدی محافظت نماییم.