کودک آزاری آنلاین

همه ما می دانیم اینترنت دارای امکانات شگفت انگیز و کاربردی برای ما است.نیاز و وابستگی ما به اینترنت روز به روز بیشتر می شود.اما با وجود امکاناتی که برای ما بزرگسالان فراهم می کند،ممکن است خطراتی برای کودکان ما ایجاد کند و آنها را همچون فضای واقعی در معرض آزار قرار دهد.

به گزارش Guard Child، هفتاد و هفت درصد قربانیان آزار آنلاین کودکان زیر سن 14 سال می باشند.

هرگونه تلاش برای تعریف کودک آزاری آنلاین،دربرگیرنده ی بسیاری از مشکلات روش شناختی است.

اول از همه، اصطلاح فضای مجازی به تعداد بیشماری از شبکه های مجازی اشاره دارد که دائماً درحال تغییرند و ویژگی های خاص خود را دارند ( برخی از آنها عمومی، برخی دیگر خصوصی هستند).

دوم اینکه کودک آزاری آنلاین، شامل انواع مختلفی از رفتار است:

• افرادی که پورنوگرافی کودک را مشاهده ،دانلود و تولید چنین محتوایی را حمایت می کنند.
• افرادی که پورنوگرافی کودکان را تهیه و توزیع می کنند.
• افرادی که برای رسیدن به اهداف جنسی خود با تمرکز بر کودکان از اینترنت استفاده می کنند .

کودک آزاری آنلاین به هر گونه آزاری گفته می شود که در فضای مجازی از طریق شبکه های اجتماعی،بازی های آنلاین یا با استفاده از اینترنت رخ بدهد وکودکان یا نوجوانان را در معرض زورگویی های اینترنتی، اغفال جنسی، آزار جنسی یا احساسی قرار دهد.

کودک آزاری آنلاین، مشابه آزارهایی است که امکان دارد در دنیای واقعی هم اتفاق افتد. کودک آزار ممکن است، کودک را به تدریج از طریق محبت، تهدید، اغفال، زورگویی یا اخاذی فریب دهد تا آنچه را می خواهد به دست آورد. مانند: متقاعد کردن کودکان برای شرکت در فعالیت جنسی آنلاین.

چگونه کودک آزار آنلاین به کودک نزدیک می شود؟

از آنجا که یک پدوفیل کودکان را هدف قرار می دهد، او تلاش می کند از علایق، فیلم ها، قهرمانان، بازی، موسیقی، داستان و سرگرمی های کودکان در گروه سنی مختلف آگاه شود.

کودک آزار،تلاش می کند در تمام ساعات روز یا شب با کودکان یا نوجوانان تماس برقرار کند به خصوص زمان هایی که والدین سرکار هستند تا موضوع مشترکی برای صحبت با آنها پیدا کند.

کودک آزار این کار را از طریق صحبت کردن با کودک یا نوجوان در شبکه های مجازی مختلفی که عضو هستند انجام می دهد یا در زیر پست های کودک یا نوجوان پیام ها یا اظهار نظر خود را می گذارد تا کودک را بشناسد و به او نزدیک شود.

ممکن است هدایا، بسته ها یا نامه هایی برای کودک ارسال کند. فرد آزارگر سعی می کند با صرف وقت و محبت به کودک اعتماد او را به دست آورد و بازدارندگی های کمتری را در رفتار کودک نسبت به خواسته های خود ایجاد کند.

از آنجا که ممکن است کودک یا نوجوان نسبت به رابطه جنسی کنجکاو باشد، کودک آزار ممکن است در مکالمه ی خود با کودک از محتواهای جنسی صحبت کند یا برای او پورنوگرافی کودک را به اشتراک بگذارد.

گاهی ازطریق وب یک درخواست جنسی ناخواسته برای آنها ارسال کند.ممکن است تصاویری از خود به صورت برهنه یا نیمه برهنه بفرستد تا چنین رفتارهایی را برای کودک یا نوجوان عادی جلوه دهد.

سپس او ممکن است از کودک یا نوجوان بخواهد که تصویری مشابه از خود بگذارد، در گفتگوی ویدیویی شرکت کند، یا شخصاً به صورت پنهانی او را ملاقات کند.

کودکان در معرض خطر آزار آنلاین از طرف افراد آشنا و غریبه قرار دارند.

با اینحال شخص آزارگر اکثریت قریب به اتفاق توسط اعضای خانواده و افراد دیگری که قربانی آنها را می شناسد، می باشد و تعداد کمتری از آزارگران کاربران ناشناس اینترنت می باشند.

بدین جهت کودک یا نوجوان ممکن است فکر کنندکه هیچ راهی برای فرار از آزار وجود ندارد و به والدین خود گزارشی نمی دهند.

چه کودکانی در معرض کودک آزاری آنلاین قرار دارند؟

همه ی کودکان یا نوجوانان در معرض آزارهای آنلاین قرار دارند.

اما کودک یا نوجوان با خواهر یا برادر بیمار، کودک یا نوجوان با خانواده های دچار بحران ،خانواده های تک سرپرست یا کودکان و نوجوانانی بااعتماد به نفس پایین و کسانی که مورد توجه والدین نیستند و مورد غفلت قرار می گیرند بیشتر در معرض خطر هستند.

انواع آزار آنلاین چیست ؟

• زورگویی آنلاین یا اینترنتی :

نوع رایجی از آزارهای آنلاین رفتارهای زورگویانه است که در شبکه های اجتماعی، بازی ها و گوشی های موبایل اتفاق می افتد.زورگویی مجازی می تواند شامل مواردی چون :شایعه پراکنی درباره کسی، یا ارسال پیام ها، تصاویر و ویدئوهای جنسی باشد.

ممکن است کودکان بدانند چه کسی آنها را در فضای مجازی تهدید می کند.

مثلا ادامه زورگویی های یکی از همسالان در دنیای واقعی باشد و یا ممکن است توسط کسی هدف این کار قرار گرفته باشند که از اکانت ناشناس یا جعلی استفاده می کند.

در فضای آنلاین ناشناس بودن بسیار ساده است و همین موضوع احتمال رفتارهای زورگویانه را افزایش می دهد.

زورگویی آنلاین شامل موارد زیر می شود:

• ارسال پیام های تهدید آمیز یا توهین آمیز
• تهیه و پخش تصاویر یا ویدئوهای جنسی
• ارسال پیام های تهدید آمیز یا ناراحت کننده در شبکه های اجتماعی، چت روم ها یا بازی های آنلاین
• حذف کودکان از بازی ها و فعالیت های آنلاین یا گروه های دوستی
• ایجاد وب سایت یا گروه هایی برای ابراز تنفر از یک کودک خاص
• تشویق نوجوانان به آسیب زدن به خود
• رای دادن به نفع یا بر علیه شخصی در نظر سنجی تهدید آمیز
• ایجاد اکانت های جعلی یا هک کردن و دزدیدن هویت آنلاین برای تحقیر نوجوانان یا با نام او
• تحت فشار گذاشتن کودکان برای ارسال تصاویر جنسی یا وارد گفتگوی جنسی شدن

• اغفال آنلاین :

اغفال زمانی اتفاق می افتد که شخصی با کودک، برای جلب اعتماد او و با هدف آزار جنسی یا قاچاق کودک ، رابطه عاطفی برقرار می کند.

اغفال کودکان ممکن است از طریق آنلاین یا رو در رو توسط غریبه یا آشناها مانند: اعضای خانواده،دوستان یا اطرافیان صورت بگیرد.

اغفال کنندگان ممکن است زن یا مرد و در هر سنی باشند.

بسیاری از کودکان یا نوجوانان متوجه نمی شوند که اغفال شده اند یا حرکتی که انجام شده آزار است.

اغفال کنندگان می توانند از سایت های اجتماعی، برنامه های چت برای آشنایی نوجوانان با هم،یا سیستم بازی های آنلاین برای ارتباط با کودک یا نوجوان استفاده کنند.

آنها می توانند از طریق پروفایل آنلاین نوجوانان از علایق او خبردار شده و سپس همین اطلاعات را برای برقراری ارتباط با آنها به کار ببرند.

آنها می توانند به سادگی هویت آنلاین خود را پنهان کنند و وانمود کنند که کودک هستند و سپس با چت کردن با کودکانی که در نظر دارند،دوست شوند.

آنها همیشه به دنبال یک کودک خاص نیستند بلکه گاهی برای صدها نوجوان پیام فرستاده و منتظر می مانند تا ببینند چه کسی پاسخ می دهد.

• آزارهای جنسی آنلاین :

در زمان وقوع آزار جنسی آنلاین، نوجوانان متقاعد یا وادار به انجام اعمال زیر می شوند:

• ارسال عکس های جنسی آشکار از خود و به اشتراک گذاشتن تصاویر یا ویدئو های جنسی، برهنه یا نیمه برهنه از خود و دیگران.
• مشارکت در اعمال جنسی از طریق وب کم یا گوشی های هوشمند.
• گفتگوی جنسی از طریق ارسال پیام یا آنلاین.

آزارگران ممکن است نوجوانان را تهدید به ارسال تصاویر، ویدئوها یا کپی مکالمات آنها به افراد خانواده و دوستان کنند مگر اینکه آنها در فعالیت جنسی مشارکت داشته باشند.

دلایل بسیاری برای این موضوع وجود دارند که نوجوان تمایل به ارسال پیام، عکس یا ویدئوی برهنه یا نیمه برهنه به فرد دیگری دارد، برخی از این دلایل عبارت است از:

• شبیه به دیگران رفتار کردن ؛ زیرا تصور می کنند این کاری است که همه انجام می دهند.
• کنجکاوی های دوران نوجوانی و تصور اینکه خطری آنها را تهدید نمی کند.
• بالابردن عزت نفس خود .
• آزمودن هویت جنسی خود.
• کشف احساسات جنسی خود.
• جلب توجه و ارتباط گرفتن با افراد جدید در شبکه های اجتماعی و رفع تنهایی خود.
• نه گفتن برای آنها سخت است ؛ وقتی کسی درخواست عکس می کند، به ویژه اگر این فرد آشنا یا بسیار مصر باشد، نمی تواند در برابر نه گفتن خود پافشاری کند.
• انجام دادن رفتاری صرفا به جهت هیجانی که تجربه می کنند و بدون در نظر گرفتن تبعات آن.

ممکن است نوجوانان انجام چنین رفتاری را بی خطر بدانند اما این کار آنها را در برابر موارد زیر آسیب پذیر می کند:

• باج خواهی : فرد آزارگر ممکن است کودک یا نوجوان را تهدید به اشتراک تصاویر او با دوستان و خانواده کند مگر اینکه کودک برای او پول یا عکس های بیشتری بفرستد.
• زورگویی: اگر عکس ها بین همسالان نوجوان در مدرسه پخش شود، کودک ممکن است مورد آزار و اذیت قرار بگیرد.
• فشار هیجانی: نوجوان ممکن است احساس تحقیر یا گناه کنند و اگر خیلی تحت فشار باشند ممکن است اقدام به خودکشی یا آسیب زدن به خود کنند.

اگر کودک یا نوجوان در معرض کودک آزاری آنلاین بود،چه باید کرد؟

پیش از هر اقدامی بهتر است به نوجوان خود،آموزش دهیم و بگوییم که میدانیم اینترنت جای بسیار خوبی است و ما می خواهیم به آنها اصولی را بگوییم که از خود مراقبت کنند.

بگوییم که می توانند درباره آنچه می خواهند صحبت کنند و اگر چیزی آنها را نگران می کند آن را پنهان نکنند.

به آنها اطمینان بدهیم که ما به تمامی جنبه های زندگی آنها علاقه مند هستیم.

بگوییم که مایلیم در باره آنچه آنلاین دیده اند، سایت ها و اپلیکیشن هایی که استفاده کرده اند صحبت کنیم و ما هم درباره آنچه می شناسیم به آنها خواهیم گفت.

درباره آنچه که به اشتراک گذاشتن آن به صورت آنلاین مناسب و یا نامناسب است صحبت کنیم.

با کودک خود درباره آنچه "اطلاعات شخصی" تلقی می شود مانند آدرس ایمیل، نام کامل، شماره تلفن، آدرس و نام مدرسه صحبت کنیم و دلیل اهمیت آن را نیز بیان کنید.

راه های ساده ای را برای حفاظت از حریم شخصی مشخص کنیم. برای مثال از نام کاربری مشابه با تاریخ تولد یا مکان ها اجتناب کنید که اطلاعات بیش از حد را نشان می دهد.

به آنها توضیح دهیم که تشخیص هویت افراد به صورت آنلاین کار ساده ای نیست. افراد همیشه آنچه می گویند نیستند و بنابراین نباید اطلاعات شخصی را به اشتراک گذاشت. اگر شخصی کودک شما را واقعا بشناسد، نباید آنلاین درخواست اطلاعات شخصی کند.

به کودک خود بگوییم که هر تردیدی دارند ابتدا باید با ما صحبت کنند.

درباره اینکه برای کودکان در سنین متفاوت چه چیزی مناسب است گفتگو کنیم. از کودک خود سوال کنیم به چه سایت یا اپلیکیشنی علاقه دارد. از آنها لیست تهیه کرده و با هم آنها را مرور کنیم.

درباره آنچه می بینیم نگاهی مثبت داشته باشیم ولی نگرانی هایمان را هم آزادانه بیان کنیم "فکر میکنم این سایت بسیار خوب است" یا "کمی نگران چیزهایی که در این سایت دیده ام هستم".

با کودک خود درباره آنچه ما مناسب می دانیم صحبت کنیم ولی او را هم در گفتگو وارد کنیم. از او سوال کنیم که به نظر او چه چیزی برای کودکان در سنین مختلف مناسب است و به این شکل آنها احساس می کنند که در تصمیم گیری نقش دارند.

ممکن است کودک ما درباره دوستانش صحبت کند که از سایت ها یا اپلیکیشن هایی استفاده می کنند که ما مناسب تشخیص نداده ایم. برای صحبت درباره دلایل خود آماده باشیم اما بدانیم که ممکن است کودکمان با ما موافق نباشد.

به دلایل آنها با دقت گوش دهید.

• لیست سایت هایی که هر دوی با مناسب بودن آنها موافق هستیم، را بررسی کنیم و در مورد زمان بررسی مجدد آنها به توافق برسیم.
• از آنها سوال کنیم چه چیزهایی آنلاین می بینند که آنها را ناراحت می کند. درباره آنچه آنها یا دوستان شان انلاین دیده و آنها را ناراحت می کند با آنها گفتگو کنیم.
• مشخص صحبت کنیم: دقیق چه چیزی و چرا باعث ناراحتی انها شده است؟ آیا آزار دادن حیوانات یا انسان ها بوده است؟ یا نظرات زشت و زننده در مورد دیگران؟
• این مسایل را به دنیای واقعی تعمیم دهیم و بگوییم که ما همیشه برای حفاظت از آنها چه آنلاین و چه غیرآنلاین حضور داریم.
• به کودک خود اطمینان دهیم که آنها همیشه می توانند با شما درباره هرچیزی که آنها را ناراحت می کند صحبت کنند.
• به آنها نشان دهیم که چگونه می توانند در سایت یا اپلیکیشنی که استفاده می کنند، چیزی را بلاک کرده یا ریپورت کنند.

در برابر استفاده از اینترنت کودکان کوچک تر ما می توانیم از نرم افزارهایی استفاده کنیم که کنترل والدین نام دارند، می توانیم روی تلفن یا تبلت، کنسول بازی یا لپ تاپ و یا حتی روی پهنای باند منزل خود نصب کنیم.

همچنین می توانیم از آنها برای بلاک کردن یا فیلتر کردن محتوایی که کودکمان زمان جستجوی آنلاین می بیند استفاده کنیم.

این کنترل ها همچنین در موارد زیر به ما کمک میکنند:

• برای ساعت و مدت زمانی که کودک می تواند آنلاین باشد برنامه ریزی کنیم.
• مانع از دانلود اپلیکیشن هایی شویم که برای سن آنها مناسب نیستند.
• محتوایی که اعضای مختلف خانواده می توانند ببینند را مدیریت کنیم.
• گفتگوی بی پرده و متناوب بهترین راه برای حفظ امنیت آنها در فضای آنلاین است.

ما می توانیم با گفتگویی خانوادگی مرز گذاری کنیم و در مورد آنچه مناسب است به توافق برسیم.

یا ممکن است نیاز باشد گفتگوی مشخصی درباره یک اپلیکیشن یا وب سایتی که کودک ما میخواهد استفاده کند یا درباره آنچه ما را نگران می کند داشته باشیم.

اگر متوجه شدیم کودک ما از قوانینی که تفاهم کرده بودیم ، گذر کرده است یا در معرض آزار قرار دارد ،تاجایی که امکان دارد به خود زمان بدهیم تا اطلاعات را بررسی کنیم و به یاد داشته باشید که کودک یا نوجوان ما واکنش های ما را می بینند.

اگر کودک یا نوجوان تصاویر یا ویدئوهایی از خودش را منتشر کرده باشد، ممکن است ما با دانستن این موضوع شوکه، ناراحت، عصبانی، گیج یا ناامید شویم اما آنچه کمک کننده خواهد بود مدیریت احساسات خود و صحبت با آنها در مورد این موضوع و کمک هایی است که می توانیم انجام دهیم.

به کودک یا نوجوان خود اطمینان دهیم که واکنش بیش از حد در برابر گزارش های او از آزار نشان نخواهیم داد و تنها مراقب آنها خواهیم بود تا اطمینان حاصل کند و در مورد آنچه اتفاق افتاده است صحبت کند.

بهتر است در نظر بگیریم که کودک یا نوجوان نیز احتمالا از صحبت با ما در این رابطه اضطراب دارند.بنابراین صحبت را زمانی انجام دهیم که همگی ما آماده ایم در مورد آن صحبت کنیم.

• به آنها اطمینان بدهید که تنها نیستند و این خیلی خوب است که صحبت کردند و به شما آزار را گزارش دادند.
• به آنها گوش دهید و از آنها حمایت کنید، آنها احتمالا ناراحت بوده و به کمک و مشورت شما نیاز دارند نه انتقاد.
• سعی کنید داد نزنید تا احساس نکنند این خطای آنها بوده است ، داد زدن شما تنها احساس مقصر بودن در آنها ایجاد می کند و می ترسند که بگویند چه اتفاقی افتاده است.
• سوالاتی چون "چرا این کار را انجام دادی" نپرسید زیرا ممکن است مانع صحبت کردن آنها با شما شود.
• در مورد مشکل و فشارهایی که ممکن است به آنها وارد شود با انها صحبت کنید تا بتوانند درک کنند چه اتفاقی افتاده است.
• به آنها اطمینان دهید که شما می توانید و به آنها کمک خواهید کرد، با آنها در مورد کمک هایی که می خواهید بکنید صحبت کنید.
• به آنها یادآوری کنید که اگر برای گفتگوی مستقیم با شما راحت نیستند، می توانند با افراد بزرگسال مورد اعتماد دیگر هم صحبت کنند.