کودک آزار جنسی را بشناسیم

اکثر والدین یا کسانی که کودکی در اطراف خود دارند یا می شناسند می خواهند کودکان خود را از کودک آزار جنسی محافظت کنند ، اما وقتی نمی دانیم کودک آزار جنسی کیست ، چگونه می توانیم فرزندانمان را ایمن نگه داریم؟

بهتر است در ابتدا یک موضوع را بدانیم : کودک آزار جنسی ، شاخ و دم ندارد. آن ها مثل من و شما به نظر می رسند و رفتار می کنند. به جز یک تفاوت اساسی که آن ها از نظر جنسی جذب کودکان می شوند.

هر کسی ( مرد ـ زن ، پیرـ جوان ،متأهل ـ مجرد ، فقیر ـ پولدار ، بی سواد ـ تحصیل کرده ، هم جنسگرا و غیر همجنسگرا ) می تواند کودک آزار جنسی باشد.

کودک آزاری جنسی در همه جا ، در سراسر جهان و در همه ی محیط ها بدون در نظر گرفتن ثروت ، تحصیلات یا دین وجود دارد و به این دلیل که کسی در مورد آن صحبت نمی کند یا کم صحبت می کند به معنای این نیست که وجود ندارد و یا این موضوع از ما دور است.

ما فکر می ­کنیم کودک ­آزاران جنسی مثل گرگ­ هایی در کمین کودک می­ مانند و منتظر حمله هستند، در حالی که در واقعیت ، بیشتر اوقات چوپان­ هایی نجیبند که ما باید بیشتر حواسمان به آن­ ها باشد.

به گزارش سازمان بهداشت جهانی ۹۰ درصد آزارگران جنسی افرادی هستند که کودک آن ها را می شناسد و جزو فامیل و آشنای کودک قرار دارند و تنها ۱۰ درصد کودک آزاران جنسی غریبه هستند.

چرا این طور است؟ چرا کسانی که آدم های مورد اعتماد به نظر می­رسند کودکان را مورد آزارجنسی قرار می دهند؟ تحقیقات نشان می­ دهد که این موضوع بیش از آن­که به جاذبه ی جنسی مربوط باشد به مشکلات روانی افراد کودک آزار بر می گردد.

کودک آزار جنسی ، معمولا از کمبود اعتماد به نفس رنج می برند ، در تلاش برای سلطه جویی و جبران احساس حقارت خود هستند ، تحت تاثیر الکل و مواد مخدر قرار می گیرند و خود آنها نیز در کودکی در معرض انواع آزار قرار گرفته اند.

با این وجود

پدوفیل دقیقا چه کسی است؟

پدوفیل؛ یک فرد بزرگسال است که معمولا به کودکان کمتر از ۱۳ سال تمایل جنسی دارد. برای اینکه فرد رسماً مبتلا به اختلال پدوفیلیک اعلام شود ، حداقل باید ۱۶ سال داشته باشد و ۵ سال بزرگ تر از قربانی باشد.

خصوصیت اصلی این اختلال جذب شدن به سوی کودکان است .

کسانی که اختلال پدوفیلیک دارند معمولاً از دختران و پسران یکی را به دیگری ترجیح می دهند و گاهی نیز به هردو علاقه دارند.

بااینحال بهتر است بدانیم :

یک پدوفیل تا زمانی که تمایلات و احساسات جنسی­ اش را به عمل یا رفتار تبدیل نکرده باشد، مجرم یا متجاوز جنسی محسوب نمی­ شود.

کودک آزاران جنسی چگونه به کودک ،آزار جنسی می رسانند ؟

آنها معمولا به ۳ شیوه ی آزار لمسی ، غیر لمسی و دخول که در زیر شرح داده شده است به کودک آزار می رسانند:

• آلت نمایی
• خودارضایی در مقابل کودک
• نمایش پورنوگرافیک
• رابطه ی جنسی در مقابل کودک
• اجبار کودک به خودارضائی
• برهنه کردن کودک
• لمس و نوازش اندام خصوصی و بدن کودک
• مجبور کردن کودک به لمس و نوازش اندام خصوصی کودک آزار
• تماس دهانی و بوسیدن اندام تناسلی کودک
• دخول دهانی ، مقعدی و تناسلی

کودک آزار جنسی برای انجام دادن فعالیت های جنسی خود به جلب اعتماد کودکان نیاز دارد.

به منظور دسترسی داشتن به کودکان نقشه های مفصل و دقیقی طراحی می کند .

برخلاف تصور عامه ، کودک آزار جنسی با زور ، اجبار و پرخاشگری به کودک نزدیک نمی شود بلکه روش هایی را انتخاب می کند تا از ترس کودک در مورد رفتارهای جنسی بکاهد.

بسیاری از پدوفیل ها تا زمانی که اعتماد کودک را به دست نیاورند ، آزار جنسی کودک را آغاز نخواهند کرد.آن ها در محیط هایی مشغول به کار می شوند که تعداد کودکان زیاد است. اعتماد والدین یا خانواده ی کودک را به دست می آورند.با صرف وقت زیاد ، بازی با کودکان ، کودکان را به طرف خود جلب می کنند.

درافراد فامیل و آشنا ، فرد کودک آزار معمولاً با از بین بردن حریم ها و عادی سازی برای کودک به لمس تصادفی ، نمایش محتوای پورنوگرافیک ، استفاده از مشوق های غیر جنسی مثل : خریدن اسباب بازی یا خوراکی ، گفتگوهای تدریجی درباره ی موضوعات جنسی ، پیشرفت از نوازش های غیر جنسی به نوازش ها و لمس کردن های جنسی ، آلت نمایی و دکتر بازی برای حساسیت زدایی و عادت دادن کودک به چنین رفتارهایی به کودک نزدیک می شود.

افراد غریبه با درنظر گرفتن محیط هایی که کودک تنها است و زیرنظر گرفتن کودک در پارک ، مسیر خانه و مدرسه خود را به کودک نزدیک می کنند.

باتوجه به آنچه گفته شد می توانیم بگوییم که : همه ی کودکان ما در معرض خطر آزار جنسی قرار دارند اما برخی از کودکان بیشتر در معرض آزار جنسی هستند :

• کودکان با والدین تک سرپرست
• کودکان با خانواده های آشفته و دچار بحران و در معرض طلاق
• کودکان با ناتوانی جسمی و ذهنی
• کودکان با خواهر و برادر بیمار
• کودکان آموزش ندیده

کودک آزار جنسی ، به دنبال کودکانی است که در برابر روش های او آسیب پذیر هستند ، زیرا چنین کودکانی فاقد پشتوانه عاطفی هستند یا در خانه به اندازه کافی توجه دریافت نمی کنند و یا سعی می کنند والدین را متقاعد کنند که فرزندانشان با آنها در امان است .

کودک آزار جنسی بعد از آزار از کودکان می خواهد که آزار را از والدین خود مخفی نگه دارند.

کودک آزار ، کودک را می ترساند و طوری صحبت می کند که انگار کودک با رضایت خودش در این کار شریک شده است و اگر بگوید کسی حرف او را باور نمی کند و همه فکر می کنند کودک مقصر است و کودک را تنبیه می کنند.

اگر کودک توجه زیادی از جانب والدین خود دریافت نکند و مدام مورد تنبیه قرار گرفته باشد ، حرف پدوفیل را باور می کند و سکوت می کند.

بسیاری از آزارگران جنسی دارای خطاهای فکری می باشند تا اثر آزار خود را توجیه کرده و به حداقل برسانند.

به عنوان مثال:

• ممکن است آن ­ها خودشان را این طور قانع کنند که کودک آن­قدر کم سن هست که چیزی نخواهد فهمید یا به یاد نخواهد آورد و یا در آینده فراموش می کند.
• کودکان درکی ندارند و حقوقی همانند بزرگسالان ندارند.
• کودک ­آزاری جنسی نسبت به کودکانی که متعلق به آن­ ها نیستند (کودک آن ها و یا آشنایان نیست )کمتر بد است.
• این رابطه عشق و محبت است و آن ­ها می­ خواهند نیاز عاطفی کودکان را برطرف کنند.
• کودک می­ خواهد و یا به دنبال رابطه ی جنسی می­ گشته و آمادگی رشدی برای ورود به چنین رابطه ­ای را داشته است.
• آن­ ها دارند به کودک رابطه ی جنسی را آموزش می ­دهند.
• اگر کودک رضایت داشته باشد که مورد آزارجنسی قرار بگیرد دیگر تجاوز محسوب نمی ­شود.
• آن­ ها به طور فیزیکی به کودکان آسیب نمی­ رسانند بنابراین رفتار آن­ ها به کودک ضرری نمی ­زند.
• کودک سزاوار مجازات است ، همانطور که آن ها در کودکی درد کشیده اند و کسی به آن ها توجه نکرده است.

علل اساسی اختلال پدوفیل چیست ؟

تاکنون و تا این لحظه گزارشی و مقاله ی علمی چاپ نشده است که از ژن پدوفیل خبر دهد.

بنابراین بیماری پدوفیل ریشه در اختلالات روانی فرد مبتلا دارد و می تواند ادامه زنجیره ی آزاری باشد که فرد پدوفیل در کودکی تجربه کرده است .

به احتمال زیاد تمام کودک آزاران جنسی در کودکی در معرض انواعی از آزارها قرار داشته اند و رفتارهای آن ها تکرار الگوهای یادگرفته شده ای است که با آن ها در کودکی انجام شده است.

با این وجود ،از بیمارانی که به این اختلال مبتلا شده اند انتظار می رود در برنامه های درمانی شرکت کنند.

وجود تمایلات و احساسات جنسی نسبت به کودک جرم نیست ، بلکه عمل کردن بر اساس این تمایلات جرم است

با شرکت در برنامه های درمانی روانپزشکی و روانشناسی توانایی خود را در کنترل خواسته های پدوفیلیک و عمل نکردن بر اساس آن تقویت بخشند.

ما چطور می­ توانیم کودک آزاری جنسی را متوقف کنیم؟

بالا بردن آگاهی در مورد کودک آزاری جنسی ، بخشی از راه حل است.

وقتی که مردم آموزش دیده باشند و در مورد پیش گیری از کودک آزاری جنسی از کودکان صحبت کنند، کودک آزاری قابل بازدارندگی می شود.

سکوت، کودک آزاری جنسی را تقویت می­ کند و به کودک آزاری که دارای خطاهای فکری است ؛ فضای رشد و عمل بر اساس تمایلاتش را می دهد.

آموزش به کودکان ، راه حل دیگری است که در توقف کودک آزاری جنسی کمک کننده است. کودکان حق دارند که حقوق خود را بدانند و از حقوقشان توسط آدم ­هایی که توان انجام آن کار را دارند(بزرگسالان) حمایت بشود.

کودکان نیاز دارند بدانند که هیچ­کس؛ نه والدین، نه پرستاران، یا حتی پزشکان نباید قسمت­ های خصوصی­شان را طوری لمس کند که آن ­ها احساس راحتی نداشته باشند.

کودکان احتیاج دارند بدانند که هیچ ­وقت تقصیر آن­ ها نیست و هیچ ­وقت برای صحبت دراین باره دیر نیست. هیچ وقت نباید این مسئولیت بر عهده ی کودک باشد تا از آزار جنسی قرار گرفتن جلوگیری کند، بلکه باید روی این مسئله تمرکز کرد که وقتی مشکلی برای کودک پیش می­ آید باید در مورد آن با والدین یا یک بزرگ تر مورد اعتماد خود حرف بزند.

یک کودک آموزش دیده؛ می ­داند وقتی که کسی (بیشتر مواقع کسی که او را می­ شناسند) قوانین ایمنی بدن را نقص کرد ( اندام خصوصی کودک را لمس کرد و یا کودک را بدون اجازه بوسید و بغل کرد )؛ می­ تواند کمک بخواهد.

آموزش کودکان بدون توجه به آگاهی و آموزش بزرگسالانی که اطراف کودکانمان هستند، به نوعی مثل باز گذاشتن کامل در و تنها گذاشتن کودکانمان برای دفاع از خودشان است.

بنابراین همه ی ما در برابر آگاهی در مورد پیش گیری از کودک آزاری جنسی مسئول هستیم .

یادمان باشد ما باید در مورد پیش گیری از کودک آزاری جنسی آگاه شویم و کودکانمان را در مراقبت از خود توانمند سازیم .

ما نمی توانیم همیشه و هر لحظه کنار کودکانمان باشیم اما می توانیم به آن ها آموزش دهیم ، قبل از اینکه دیر شود و کودک آزار جنسی به آن ها نزدیک شود.