آشنایی با بیماری HPV

به گزارش سازمان بهداشت جهانی ، روزانه حدود ۱ میلیون نفر به یکی از بیماری های آمیزشی مبتلا می‌شوند.

بیماری های آمیزشی ، به مجموعه‌ای از بیماری‌ها گفته می‌شود که از طریق یکی از انواع رابطه جنسی میان افراد منتقل می‌شود. (از طریق رابطه جنسی واژنی، دهانی یا مقعدی).

حدود ۳۰ نوع بیماری آمیزشی شناخته شده داریم که تعدادی از آنها از سایرین شایع تر هستند. بعضی از این بیماری‌ها درمان قطعی دارند و برخی ویروسی هستند و درمان قطعی ندارند.اغلب افراد مبتلا به یکی از انواع بیماری های آمیزشی ، علایمی از خود بروز نمی دهند یا علایم بسیار خفیفی از خود نشان می دهند. درنتیجه از بیماری خود اطلاعی ندارند و ناقلان احتمالی بیماری هستند.

در هر زمان، بیش از ۲۹۰ میلیون زن در دنیا به ویروس HPV مبتلا می شوند.

۳ نفر از هر ۴ نفر بعد از ارتباط با فرد مبتلا ، به ویروس HPV مبتلا خواهند شد.

بیش از صدها نوع ویروس HPVوجود دارد که موجب پدید آمدن زگیل در قسمت‌های مختلف بدن، می‌شود. بیش از چهل گونه از انواع ویروس HPV، به‌طور خاص، اندام تناسلی را هدف قرار می‌دهد. در بیشتر موارد ، HPV به تنهایی از بین می رود و هیچ مشکلی در سلامتی ایجاد نمی کند. اما وقتی HPV از بین نرود ، می تواند باعث ایجاد مشکلات سلامتی مانند زگیل تناسلی و سرطان شود.

زگیل تناسلی نوعی بیماری آمیزشی است که ناشی از ویروس( HPV (human papillomavirus است.درمان قطعی برای از بین بردن ویروس در بدن فرد مبتلا به این ویروس وجود ندارد اما زگیل تناسلی می تواند درمان شود. زگیل تناسلی به صورت برجستگی کوچک یا دسته ای از برجستگی های کوچک در ناحیه تناسلی بروز می یابد. بعضی زگیل های تناسلی آنقدر کوچک هستند که ممکن است دیده نشوند.

زگیل تناسلی در اکثر موراد از طریق تماس مستقیم پوست با پوست هنگام رابطه جنسی واژینال یا مقعدی منتقل می شود.

ویروس عامل زگیل تناسلی، می تواند حتی هنگامی که زگیل ها آنقدر ریزند که دیده نمی شوند، بین افراد منتقل شود.

میانگین فاصله زمانی مواجهه با ویروس تا بروز زگیل ها در مردان 11 تا 12 ماه و در زنان 5 تا 6 ماه گزارش شده است.

به طور نادر زگیل تناسلی میتواند از راه های دیگر هم منتقل شود:

• برقرای رابطه جنسی دهانی با فرد مبتلا به HPV یا زگیل تناسلی.
• از طریق دریافت رابطه جنسی دهانی از کسی که مبتلا به HPV است یا دارای زگیل تناسلی روی دهان، لب ها یا زبان است.
• انتقال از مادر به فرزند هنگام زایمان.

ویروس HPVشایع‌ترین عفونت درگیر کننده اندام تناسلی در زنان و مردان است .

و طیفی از تظاهرات از بی علامت تا شایعات پیش سرطلانی و سرطانی را ایجاد می‌کند. شدت سرایت این ویروس بالا است و به راحتی حتی از تماس پوست با پوست ( در ناحیه ی تناسلی ) میان افراد منتقل می شود ویروس HPV می تواند سال ها در بدن فرد مبتلا به صورت نهفته و بدون علامت باقی بماند و در این مدت فرد می تواند ویروس را به سایر افراد منتقل کند.

با وجود اینکه بیشتر موارد ابتلا ۷۰تا ۹۰ درصد بدون بروز هیچ علایمی طی یک تا دو سال خود به خود توسط سیستم ایمنی از بدن حذف می شوند، اما عفونت پایدار می تواند منجر به علایم و بیماری شود.

در 5 تا 10 درصد موارد عفونت HPV در زنان مبتلا پایدار می ماند وطی چند ماه تا چند سال ممکن است ضایعات پیش سرطانی را ایجاد کند.

غالباً عفونت‌های ناشی از HPV به سرطان منجر نمی‌شود، اما ممکن است برخی از انواع آن در اندام تناسلی به بروز سرطان دهانه‌ی رحم بینجامد. اگر سیستم ایمنی بدن فرد نتواند ویروس را بعد از ابتلا از بدن پاک کند، ویروس باعث بروز و تکثیر سلول های غیرعادی و سرطانی در بدن می شود.

۷ نوع ویروس HPV وجود دارد که اتفاقا علایم پوستی نشان نمی دهد اما می تواند منجر به سرطان رحم، واژن و مقعد شود. بروز این سرطان ممکن است با هیچ علایم یا نشانه ای همراه نباشد. علایم سرطان پیشرفته دهانه رحم می تواند خون ریزی با ترشحات نامعمول از واژن باشد اما تنها راه اطمینان مراجعه به پزشک ، انجام غربالگری ها و پاپ اسمیر بر اساس تصمیم پزشک (براساس سن و شرایط و سبک زندگی) است.

فاصله عفونت اولیه تا پیشرفت آن به سمت سرطان اغلب 20 سال یا بیشتر طول می کشد و مشخص نیست که در چه افرادی پیشرفت این عفونت بیشتر روی می دهد اما احتمال دارد که افراد با ضعف ایمنی، مصرف کننده داروهای سرکوب کننده ایمنی و مبتلایان به HIV( ایدز) مستعد تر باشند.

نکته مهم دیگر این است که پایدار ماندن عفونت HPV در زنان با زمینه مصرف تنباکو، مبتلا به سایر بیماری های آمیزشی یا سن پایین اولین حاملگی محتمل تر است.

این باور نادرستی است که تنها زنان درگیر سرطان های ناشی از HPV می‌شوند ، بهتر است بدانید :

حدود ۹۰ درصد سرطان های مقعد ناشی از ویروس HPV است که مردان و زنان را به یک اندازه درگیر می‌کند.( عفونت HPV، با سرطان های دهان و حلق (13 60% ) ، مقعد (88%) ، واژن در زنان ( 78%) و آلت تناسلی مردان (51%) مرتبط است).

شیوع HPV چگونه است؟

با داشتن رابطه جنسی واژینال ، مقعد یا دهانی با شخصی که ویروس دارد ، می توانید HPV دریافت کنید. شایع ترین ابتلایی به آن رابطه جنسی واژن یا مقعد است. حتی اگر فرد مبتلا به ویروس علامت و علائمی نداشته باشد ، قابل انتقال است.

هرکسی که از نظر جنسی فعال باشد می تواند HPV را دریافت کند ، حتی اگر تنها با یک نفر رابطه جنسی داشته باشد.

همچنین بروز علایم می تواند سال ها پس از برقراری رابطه جنسی با شخصی که به آن مبتلا بوده است ، باشد. بنابراین به طور دقیق نمی توان مشخص کرد از چه کسی و چه زمانی این ویروس به فرد منتقل شده است.

چگونه می توان از HPV و مشکلات سلامتی ناشی از آن جلوگیری کرد؟

برای کاهش احتمال ابتلا به HPV می توانید چندین کار را انجام دهید :

• هر بار که رابطه جنسی دارید از همان ابتدا از کاندوم استفاده کنید. این می تواند شانس ابتلا به HPV را کاهش دهد. اما HPV می تواند مناطقی را که تحت پوشش کاندوم قرار ندارند آلوده کند ، بنابراین ممکن است کاندوم کاملاً از ابتلا به HPV محافظت نکند.
• از نظر سرطان دهانه رحم غربالگری کنید و آزمایش پاپ اسمیر را انجام دهید، غربالگری روتین برای زنان در سنین 21 تا 65 سال می تواند از بروز سرطان دهانه رحم جلوگیری کند.
• واکسینه شوید ، واکسن HPV بی خطر و مؤثر است. این واکسن می تواند در برابر بیماری ها (از جمله سرطان ها) ناشی از HPV محافظت کند.
• صحبت با شریک جنسی خود :

بهترین زمان برای صحبت در مورد انجام آزمایش، قبل از شروع رابطه ی جنسی است. به خصوص اگر رابطه ی شما یا شریک جنسی شما جدید باشد.

شروع صحبت ممکن است برایتان سخت باشد و این امری طبیعی است ، اما بعد از صحبت و در پایان گفتگوی خود احساس بهتری خواهید داشت ، به شرطی که بدانید که انجام آزمایش بیماری های آمیزشی به معنای عدم اعتماد به شریک جنسی یا زندگی نیست.

شروع صحبت و توضیحی که به شریک خود می دهید برای درخواست انجام آزمایش مهم است . صحبت خود را با گفت و گوی زیر شروع کنید :

"می خواهم در مورد موضوع مهمی صحبت کنم ، صحبت کردن در مورد این موضوع برای من کمی نگران کننده است ، چون نمی دانم از صحبت من چه برداشتی داشته باشی ، اما من به تو ، خودم و رابطه ای که داریم اهمیت می دهم و فکر می کنم این موضوع مهمی است.

بسیاری از بیماری های آمیزشی وجود دارد که افراد ممکن است سال ها به آن بیماری مبتلا باشند و ندانند ، بیشتر افراد ممکن است هیچ نشانه ای نداشته باشند.

بنابراین مهم ترین موضوع برای مراقبت از سلامتی رابطه ای که داریم این است که هر دو نفر ما آزمایش دهیم .آزمایش دادن به معنای عدم اعتماد ما به یکدیگر نیست ، بلکه به معنای مراقبت ما از یکدیگر و اهمیتی است که به رابطه ای که با یکدیگر داریم می دهیم. من می خواهم ما اطمینان حاصل کنیم که از یکدیگر مراقبت می کنیم و آزمایش را می دهیم."

هرچه زودتر و کامل تر در مورد بیماری های آمیزشی بدانید بهتر است ، بسیاری از بیماری های مزمن آمیزشی به راحتی با دارو قابل درمان هستند .

اگر شریک جنسی شما حاضر به انجام آزمایش نیست ، بهتر است با او مجدد صحبت کنید و در مورد نگرانی که از انجام آزمایش دارد صحبت کنید و او را تشویق کنید با یک پزشک در مورد سوالات خود صحبت کند .

نگرانی های افراد و اجتناب آنها از انجام آزمایش معمولا به جهت : ترس از مثبت بودن آزمایش ، تغییر زندگی ، قضاوت اطرافیان و یا باور نادرست در مورد این موضوع است که مبتلا شدن به معنای پایان زندگی و رابطه ی جنسی است .

این در حالی است که کسی به عمد نمی خواهد به دیگری آسیبی وارد کند و هرچه زودتر در سلامت خود باخبر شوید می توانید در پیش گیری از بیماری و حفظ سلامت جنسی در رابطه ی خود اقدامات محافظت کننده انجام دهید.

بعد از مثبت بودن جواب آزمایش ممکن است برای شما ضربه احساسی و روانی به همراه داشته باشد ممکن است شما به فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردید علاقه ای نداشته باشید.

فعال نگه داشتن خود یکی از بهترین راه ها برای شکستن چرخه است ، زندگی شما ادامه دارد و شما تنها کسی نیستید که مبتلا شده اید.

بیماری شما نشانه ای از عذاب ، تنبیه یا مجرم بودن شما نیست ، همه ی افراد فعال جنسی در معرض خطر هستند. بیماری بخشی از شما است نه همه ی شخصیت و زندگی شما ،این ایده خوبی است که در مورد آنچه می خواهید از زندگی بیاندیشید ، فکر کنید. اهداف شما چه هستند؟ چه چیزی برای شما مهم است؟ شاید شما بخواهید تحصیل کنید ، مسافرت کنید ، خانواده داشته باشید یا شغل خود را تغییر دهید.

اجازه ندهید HPV شما را متوقف کند ، هیچ دلیلی برای این امر وجود ندارد ، برای خود شبکه ی حمایتی از دوستان ، پزشک ، روانشناس فراهم کنید و اطلاعات خود و اطرافیان را در مورد بیماری بالا ببرید و افسانه هایی که در مورد بیماری های آمیزشی وجود دارد را پاک کنید.

وحشت نکنید، شما تنها نیستید. هم اکنون 80 میلیون نفر در ایالات متحده HPV دارند( در ایران آمار دقیقی در دسترس نیست ).

آنچه باید بدانید این است که در بیشتر موارد ، سیستم ایمنی بدن قبل از بروز هرگونه مشکل سلامتی ، ویروس را پاک می کند.

با این وجود ، واکنش طبیعی این است که بپرسیم ، چگونه این اتفاق افتاده است ؟ تشخیص زمانی که به HPV مبتلا شدید بسیار دشوار است ، زیرا این امکان وجود دارد که ویروس برای مدت طولانی قبل از شناسایی در بدن شما باشد. اغلب افراد هرگز نمی دانند که چطور به آن مبتلا شده اند و یا آن را منتقل کرده اند.

بنابراین یکی از اولین اقداماتی که بعد از مثبت بودن جواب آزمایش باید انجام دهید ، گفتن به شریک یا شرکای جنسی درحال حاضر ، گذشته و آینده است . هرکسی که با شما رابطه ی جنسی( دهانی ، مقعدی و واژنی ) داشته است یا دارد باید مطلع گردد.

چرا ؟

سلامتی آنها در معرض خطر است ، بنابراین آنها باید بدانند که چه اتفاقی افتاده است ، آنها نیز باید آزمایش شوند و از سلامتی خود مراقبت کنند.

طبیعی است از گفتن این خبر به شریک جنسی خود احساس نگرانی کنید و یا حتی ترسیده باشید. ممکن است نگران شایعاتی باشید که در مورد بیماری وجود دارد و یا نگران واکنش و رفتار آنها با خودتان باشید.

قبل از اینکه به دیگران اطلاع دهید ، بهتر است از نظر احساسی صبور باشید ، اطلاعات خود را در مورد بیماری تکمیل کنید . شما هرگز با اطمینان نمی دانید که شخص دیگر چگونه واکنش نشان خواهد داد .اما برای محافظت از شریک زندگی یا جنسی خود ( درحال حاضر ، گذشته و آینده) این کاری است که باید انجام دهید :

اگر فردی به بیماری مبتلا باشد ، در صورت عدم درمان می تواند دچار مشکلات جدی در سلامت شود.

در صورت عدم تشخیص و درمان می تواند منجر به شیوع و انتقال آن به دیگران شود.

برخی از افراد مبتلا به بیماری آمیزشی در صورت عدم تشخیص و درمان ، ممکن است اقدام به باروری کنند.

مهم است که شما در اسرع وقت درمان را شروع کنید و با حفظ پروسه های درمان و حمایتی به عنوان بخشی از کارهای روزمره خود سیستم ایمنی بدن خود را ایمن نگه دارید.

یادتان باشد شما با انجام آزمایش و به کار بردن روش های محافظت کننده در رابطه ی خود ، از زندگی خود و دیگران مراقبت کرده اید.