برنامه هسته ای ایران از سبز تا بنفش

ایران از همان سال هایی که برنامه هسته ای  اش را آغاز کرد به عضویت آژانس بین المللی انرژی اتمی درآمده و پیمان ان پی تی را امضا کرده است.این پیمان نامه درواقع نظارت در قالب چهارچوبی تعیین شده بر فعالیت ها میباشد که از تکثیر سلاح های هسته ای جلوگیری کند.

اما در سال های ریاست جمهوری خاتمی و حسن روحانی به‌عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی پروتکل الحاقی به صورت داوطلبانه و بدون تصویب در مجلس امضا شد و ایران طی توافقات خود غنی سازی را تعلیق ، پروتکل الحاقی را اجرا و اظهارنامه ای درباره تاریخچه فعالیت های هسته ای ایران تقدیم کرد.ایران به تمامی تعهدات خود عمل نموده و نیز اظهارنامه ای ۱۰۳۳ صفحه ای از تمامی اطلاعات سری و غیر سری ایران به جاسوسان غرب تقدیم نمود و اما در مقابل غرب به هیچ یک از تعهدات خود عمل نکرد.

برخی مفاد پروتکل الحاقی ای که به صورت داوطلبانه امضا شد شامل اجازه قانونی برای بازرسی های سرزده ،اطلاع دهی ۲ ساعت پیش از زمان بازدید و نیز بازدید از مکان های هسته ای و غیر هسته ای  مدنظر آژانس ، نصب تجهیزات نظارتی بر مراکز می‌باشد.

حسن روحانی در کتاب خود و در صفحه‌ی ۱۰۰۶ می‌گوید:

«بنا بر پروتکل الحاقی هر متخصص نظامی و هسته‌ای را اگر آژانس برای مصاحبه طلب کند باید در اختیارشان قرار دهیم که در این راه این کار هم انجام دادیم.»

زیرسایه ی پروتکل الحاقی اطلاعات زیادی در دست آژانس قرارداده شد و این به معنای افشای اطلاعات محرمانه ی ایران برای جاسوسان بود.

پس از تعلیق فعالیت‌های هسته‌ای در دوره مذاکره با سه کشور اروپایی نظام به این جمع‌بندی رسید که به علت عدم انجام تعهدات از سوی غربی‌ها، فعالیت هسته‌ای مجدداً آغاز شود.در دولت ۸ ساله احمدی نژاد با مقابله با خواسته های نابجای غربی ها ، پیشرفت هسته ای ایران رقم خورد و ایران توانست با زحمات دانشمندان ارزشمندی همچون شهید دانشمند شهریاری به غنی سازی ۲۰ درصد دست پیدا کند.

دستاوردهای هسته ای ایران

قابل ذکر است؛ برای دشمنان نیز مسلم است که ایران به عنوان یکی از امضاء‌کنندگان پیمان منع گسترش سلاح های هسته‌ای یا معاهده “NPT” و طبق مفاد همین پیمان، به عنوان یک کشور عضو، از حق غنی سازی اورانیوم و تولید چرخه سوخت هسته ای برای مقاصد صلح آمیز خود برخوردار است.

رسیدن به غنی سازی ۲۰ درصد تنها دستاورد این دوره نبوده بلکه دستاوردهایی در زمینه پزشکی و دارویی به ویژه تهیه دارو برای بیماران سرطانی(که نیازمند سوخت ۲۰ درصدی بود) ، تولید سوخت هسته ای در مرکز یوسی اف اصفهان ، اولین نمونه سوخت مجازی رآكتور تحقیقاتی تهران و نسل سوم ماشین های سانتریفیوژ ، دی اكسید اورانیوم طبیعی با خلوص هسته‌ای به عنوان خوراك نیروگاه آب سنگین اراك ، رادیو داروی 64CU-ATSM ، شناسایی ۱۶ ساختگاه جدید نیروگاه‌های هسته‌ای كشور ، كشف منابع جدید اورانیوم  نیز میتوان اشاره کرد.

دراین میان، این پیشرفت ها بار دیگر باعث شد تا غرب مذاکرات را ادامه دهد و باز هم خواهان تعلیق فعالیت های ایران شود. بسته های پیشنهادی آنها هم در قبال تعلیق آنچنان دندان گیر نبود به همین خاطر جمهوری اسلامی ایران با پشتوانه مردمی خود به پیشرفت های هسته ای ادامه داد.

اما ناگفته نماند که انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ و فتنه ای که در پی آن به وجود آمد باعث آن شد که کفه ترازوی مذاکرات هسته ای را به سوی غرب سنگین کند.فضایی که در آن زمان ایجاد شد

و با حمایت های آمریکا و دیگر کشورهای غربی ادامه یافت باعث گردید که آمریکا و غرب فشارهای خود را علیه جمهوری اسلامی ایران افزایش دهند و حلقه تحریم ها را هر چه می تواستند تنگتر کنند و در نهایت قطعنامه ۱۹۲۹ و به دنبال آن تحریم های ظالمانه علیه ایران وضع شد.

اما اقدامات فتنه گرانه هم کار ساز نشد و کشور پس از زمان کوتاهی روی آرامش را به خود گرفت و غرب بار دیگر فهمید که فشار؛ تهدید، تحریم و فتنه داخلی نمی تواند مقابل پیشرفت های جمهوری اسلامی ایران را در عرصه علم بگیرد.

سرانجام مذاکرات هسته ای ایران با غرب و آمریکا در دولت های نهم و دهم گرچه به جایی نرسید اما پیشرفت های هسته ای بسیاری به دست آمد، پروتکل الحاقی رعایت نشد؛ درنتیجه اطلاعات هسته ای ایران فقط بر طبق عهدنامه NPT به آژانس داده و از درز اطلاعات اضافه و سرّی به آژانس و سپس جاسوسان جلوگیری شد و ثابت شد که نمی توان به آمریکا اعتماد داشت.

بعد از روی کار آمدن دولت روحانی در سال ۱۳۹۲ ، مذاکرات هسته ای از دسترس شورای امنیت ملی خارج و به وزیر خارجه ایران محمدجوادظریف داده شد.

برجام

از این پس ظریف در مذاکرات هسته ای ایران حضور پیدا نمود.مذاکرات طولانی مدت و توافقنامه های ژنو و وین یا همان برجــام امضا و در دستور کار قرار گرفت. برخی از تعهدات انجام شده توسط ایران را می‌توان به این موارد اشاره نمود: اورانیوم ۵ درصدی حداکثر سقف غنی‌سازی، محدود کردن ذخیره اورانیوم غنی شده،کاهش تعداد سانتریفیوژها یا ظرفیت غنی‌سازی اورانیوم، محدود شدن نطنز و فردو، محدودیت در پژوهش‌های اتمی، محدودیت در بازفرآوری اورانیوم، تغییر رآکتور آب سنگین اراک، بازرسی‌های بسیارفراتر از معاهده ان‌پی‌تی و اجرای پروتکل الحاقی تا زمان پس از اتمام زمان اجرایی برجام(یعنی تا هر زمان که بخواهند!)، نظارت چند لایه ای آژانس بین المللی بر ایران (بخوانید جاسوسی غرب در ایران!) و…

این موارد در حالی است که ایران حق وتو نداشته و اگر درصورت عهد شکنی آمریکا و اعمال تحریم ها اعتراضی بکند «ادامه لغو تحریم‌ها» به رای گیری گذاشته خواهد شد که طرف های غربی ازجمله آمریکا می‌توانند از حق وتوی خود استفاده کنند و از تصویب «ادامه لغو تحریم ها» جلوگیری کرده و تمامی تحریم ها را احیا کنند.

در سخنان جان کری در جلسه شورای روابط خارجی امریکا در تاریخ مرداد۹۴ مطلبی قابل تامل است:

« آنچه میدانم این است که اگر ما به این توافق پشت کنیم پیام بزرگی به تندروهای ایران می فرستیم و آن ها بسیار خوشحال خواهند شد و چه کسی میداند در انتخابات بعدی چه بر سر روحانی می آید! »

کسی که تمامی این امتیازات را برای امریکا گرفته و نیز تحریم ها را ادامه میدهد به چه دلیل نگران رای نیاوردن روحانی درانتخابات ۹۶ می‌باشد؟ بالاتر از سیاهی ننگ برجام دیگر چه بود؟!

ترامپ در اردیبهشت ۹۷ از برجام خارج و در شهریور ۹۹ پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا گفت ما ماشه بازگشت فوری تحریم‌ها را کشیده‌ایم؛ تا تقریباً همه تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران برگردد.

در مهرماه ۸۲ توافق سعدآباد بین ایران و تروئیکای اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان) منعقد شد. در تیرماه ۹۴ نیز توافق برجام میان ایران و 1+5 امضاء شد. نکته قابل تأمل اینجاست که نفرات اصلی ایران در هر دو توافق، مشترک بودند. نکته دیگر اینکه این دو توافق ــ به‌اذعان اعضای تیم مذاکره کننده‌ایرانی ــ به یک نتیجه مشترک ختم شد و دستاورد آن «تقریباً هیچ» برای ایران بود، در حقیقت تاریخ دوباره تکرار شد.

درطی این سال ها علاوه بر افشای اطلاعات مهم و سری کشور (به عنوان مثال ذکر شدن اطلاعات دانشمند هسته ای ایران ،شهید دکتر محسن فخری زاده، در گزارش ۲۰۱۵ آژانس بین المللی انرژی اتمی براساس پروتکل الحاقی) ، خارج کردن قلب راکتور اتمی اراک و بتن ریزی در آن، کاهش فعالیت های هسته ای با تحریم های بیش از پیش و وضعیت اسفناک اقتصادی ایران نیز روبرو شدیم.

سیاست اعتماد نداشتن و اعتماد نکردن به طرف مقابل که همواره مورد تأکید رهبر انقلاب اسلامی بوده است، از سیاست های جدایی ناپذیر مردم ایران است. در جریان مذاکرات هسته ای به خاطر افشای اطلاعات هسته ای کشورمان چندین دانشمند هسته ای ایران ترور و به شهادت رسیدند.

این اطلاعات از سوی آژانس بین المللی انرژی اتمی منتشر شد و پس از چندی چند تن از دانشمندان ما ترور شدند.خلف وعده و پایبند نبودن به تعهداتی که داده اند یکی دیگر از مواردی است که نمی گذارد به غرب و آمریکا اعتماد داشت. عهد شکنی در ذات آنها است. آیا می توان فراموش کرد که در دور اول مذاکرات هسته ای و در زمان دولت اصلاحات توافقی که انجام شد و ایران با پایبندی به تعهدات خود فعالیت های هسته ای اش را تعلیق کرد اما طرف مقابل بد عهدی کرد.