بوی گُل را از که یابیم از گُلاب(مولوی)

وقتی خورشید غروب می کند و شب تاریک می رسد ما بجای خورشید، چراغی روشن می کنیم. این نور ناچیز چراغ، فقط اشاره ای به آن خورشید با عظمت است.

وقتی از عشقمان دور می افتیم و دیدنش ناممکن می شود، از یک نفری که او را دیده، از سر ناچاری شروع به پرسش می کنیم که: چطور بود؟ خسته نبود؟ بیدار بود؟ شاد بود؟ لباسش چه رنگی بود؟ اینها از سر ناچاری است و گفتگویی است که بوی آن یار را به مشاممان میرساند ولی ما حقیقتا در فطرت خود دنبال اصل و آن یار هستیم و . . .

بحث در مورد شهید:

گاهی یک علامت و یک جمله و یا دست نوشته از شهیدی برای انسان خیلی ارزشمند می شود زیرا علامتی از حقیقت انسانی بسیار متعالی است ولی دستمان به او نمی رسد.