تربیت حیوان وحشی

انسان این قدرت را دارد که حیوانات وحشی را رام می کند. ابتدای این کار سخت است و حیوان نمی پذیرد ولی با فشار و تمرینات تدریجی، همان اسب وحشی، دوست می شود و به انسان سواری میدهد و کمک کارش می شود.

نفس ما نیاز به تربیت دارد و این تربیت بر پایه خواهش و تقدیر نبوده و روش سخت و پر از درد و خستگی جواب می دهد.

یکی از راه حل های ساده، عادت، است.

نفس را اگر عادت بدهی ، کم کم رام و مطیع و بی آزار میشود. اگر سختی و گرسنگی بدهی، کم کم اشتهایش کم میشود.

بجای آنکه او سوار تو باشد ، تو سوارش میشوی.

بار سختی هایت را هم میکشد.

اما اگر به دنبال عشوه گری هایش راه بیفتی، تو را تا آخر عمر به دنبال خودت می کشاند و کامیاب هم نمی شوی.

مولانا میفرماید:

عشوه‌های یار بد منیوش هین

دام بین ایمن مرو تو بر زمین

صد هزار ابلیس لا حول آر بین

آدما ابلیس را در مار بین

یعنی شیطان در پوششی زیبا، تو را میفریبد و به امید کامیابی دنبالش میروی، ولی برایت دام پهن کرده تا سوارت شود.

خصوصا وقتی مرکب نفس لگد پرانی میکند و سواری نمیدهد، بارش را زیاد کن تا رام شود و از تو حساب برد.

سعدی میفرماید:

چه نیکو زده‌ست این مثل پیر ده

ستور لگدزن، گران بار به

ادامه دارد. . .