و من یخرج من بیته مهاجرا الی الله و رسوله . . ..
تو نیز گر بخفتی به از آنکه در پوستین خلق افتی(سعدی)
نبیند مدعی جز خویشتن را
ما به خودمان بسیار واله و شیداییم.
اگر کاری کنیم فقط همان را میبینیم زیرا چشممان به علت خودبینی ، نابینا شده است. اگر خداوند آن بیناییمان را باز گرداند متوجه میشویم که چقدر ناتوان و بی مقدار بوده ایم.
بزرگان و امامان ما اگرچه کاملترین بودند ولی همواره خود را ناتوان ترین و گنهکار ترین خلق در پیش خدا می دانستند تا لحظه ای متوجه خود و دچار عجب و خود پسندی نشوند.
مطلبی دیگر از این انتشارات
عقل و شیطنت(امام صادق ع)
مطلبی دیگر از این انتشارات
پنج چیز را غنیمت بشمار-(پیامبر ص)
مطلبی دیگر از این انتشارات
چرا در دنیا یک شب بیشتر بمانیم ؟ (شب عاشورا)