روزگار دو روز است، امام علی(ع)

این جمله خیلی آرامبخش است.

یعنی انسان کامل به گونه ای است که در سازگاری و ناسازگاری روزگار آرامش او به هم نمی خورد.

ما گاهی خیلی در جهت یافتن به خواسته مان تلاش می کنیم ولی ناکام می مانیم و بسیار اندوهگین از این که چرا آنچه توانستیم انجام دادیم اما نشد؟

مولا میفرماید:

گاهی روزگار مطابق خواست تو پیش نمی رود اینجا باید شکیبا باشی و نگران نباشی که کار تو حتما عیبی داشته است.

با توجه به فرمایش مولا ، نباید روزگار، غمی بر ما نازل کند و یا ما را از خود بیخود کند . بلکه باید برعکس شود و این ما باشیم که برای روزگار تعیین تکلیف کنیم و لذا در هر حال باید در آرامش باشیم.

پ.ن

زندگی ما به دوره هایی تقسیم میشود که از چند منظر قابل مشاهده است. یکی روز و ماه و سال است . یکی دورانهای خاص مانند کودکی نوجوانی جوانی میانسالی و کهولت است. یکی دیگر دوره هایی است که جهت هدف خاصی شروع و به پایان می بریم .

در این دوره ها ما با مفهوم گذشت زمان آشنا می شویم و در سنین بالاتر متوجه میشویم که:

اولا :

سختیها که ما را نگران می کنند و روحمان را آزرده می سازند در گذرند.

ثانیا :

بدون این سختیها اساسا وجود ما آشکار نمیشود و خیلی از مفاهیم مانند صبر ، تلاش، امید ، توکل و ... در شرائط نا خوشایند ، معنی میشوند و ما را در آزمون خود قرار می دهند، ما باید بتوانیم با رنج، کنار بیاییم و چونان اسبی آنرا زین کرده و سوارش شویم.آنوقت خواهیم دید که ، این اسب سرکش رنج، ما راجایگاههایی غیر قابل تصور خواهد رسانید.

ثالثا :

دنیا در حین گذر است که به فرمایش مولا روزی به نفع ما و روزی بر علیه ما است. حال در این گردش فرصتهای زیادی دایما می اید و ناگهان میرود . اراده ما است که میتواند بهره مناسب را از انها ببرد.

وقتی هر سال با تعدادی از دوستان مواجه میشویم که مقطعی از دانشگاه را سپری میکنند و به نوعی خدا حافظی می کنند، ما به فکر فرو میرویم که اکنون چه فرصت هایی در پیش رو داریم که میتوانیم با بهره از آنها خود را به رستگاری برسانیم.