شبی کردی از درد پهلو نخفت(سعدی)

کتاب بوستان قدیمی مصور داشتم یادداشتی از ان را این جا می آورم،

شبی کردی از درد پهلو نخفت/ طبیبی در آن ناحیت بود و گفت

از این دست کاو برگ رز می‌خورد/ عجب دارم ار شب به پایان برد

که در سینه پیکان تیر تتار/ به از ثقل مأکول ناسازگار

گر افتد به یک لقمه در روده پیچ / همه عمر نادان بر آید به هیچ

قضا را طبیب اندر آن شب بمرد / چهل سال از این رفت و زنده‌ست کرد

سعدی اشاره می کند به:

1- قضای الهی

یعنی علاوه بر محاسبات علمی خودت توجه به کل نظام خلقت و قضای الهی هم داشته باش که آن هم واقعیت است.

2- غرور

برعلم و توانایی خودت مغرور نباش

3- کلمه مرگ

طبیب حاذق هرگز در مورد مرگ بطور مستقیم به بیمار خود نمی گوید و حتی در شرایط سخت، وظیفه او امید دادن بازگشت به زنگانی است.