عقل و هَوَس

پروین اعتصامی می فرماید:

ظاهر ما بزرگ شده ولی عقلمان عقل کودک باقی مانده است.

این موضوع در تند باد حوادث زندگی برما ثابت خواهد شد که جایگاهمان کجاست؟

پروین در ابتدا داستان کودکی را نقل میکند که جامه زیبایی دارد و بسیار مراقب آنست حتی اشکش را نمی گذارد روی آن بیفتد. تا اینکه یک روز در حین بازی زمین می خورد و لباس پاره می شود ، کودک زخمی با آنکه از سرش خون می آید ولی نگران آن نیست و نه تنها آن درد را حس نمیکند ، بلکه بر پارگی جامه می گرید.

مردمی که این کودک را می بینند میگویند: عزیزم! سرت زخمی شده خطرناک است!

کودک میگوید: به من بگویید با این پیراهن پاره چکار کنم.

پیراهن برای حفظ تن است نه تن برای حفظ پیراهن

جسم برای حفظ و رشد روح و جان است و درک این مفهوم یعنی بالغ شدن و بزرگ شدن حقیقی انسان

با آنکه بزرگیم و مقام داریم اما در عمل و در حوادث زندگی بر ما معلوم می گردد که مثل همان کودک عمل می کنیم.