پنجگانه سعادت بشر

مولا علی (ع) در نهج البلاغه، پس از بیان فضیلت قرآن ، این گونه راه سعادت بشر را شرح می دهند:

1- عمل :

یعنی به راه افتادن، بجای نشستن و غر زدن و گزینه های مختلف را بالا پایین کردن

2- به نهایت رسیدن:

یعنی خیلی ها به راه می افتند اما شک می کنند و متوقف می شوند و به نهایت نمی رسند. در مسیر زندگی بسیاری اوقات 99 در صد راه را رفتن و سپس ایستادن مانند اینستکه هیچ نرفته ای. زیرا کار باید به غایت برسد. نمی توان گفت: من که این همه کار کردم.

3-استقامت

نسبت به هدف اولیه الهی که شروع کردیم، باید مرتب از خدا کمک بخواهیم تا به انحراف نیفتیم و راه مستقیم را برویم.

4-صبر

پیچ و خم ها و سنگ های زیادی در مسیرمان خواهد بود که از ابتدا دیده نمی شدند. ممکنست زمان طولانی و خارج از محاسبه اولیه ما شود. ممکنست خسته و نا امید شویم. اینجا صبر است که به کمک می آید.

5-ورع

تقوی الهی را در هر لحظه از حرکت باید در نظر گرفت. مراعات خدا را کرد ، نه مراعات تملق و تعریف مردم را. چون گناه که وارد شد، تمامی مراحل و زحمات قبل را نابود می کند.