انسانم آرزوست...

میدانی

ایران را آرام آرام می‌خواهند ترکیه کنند، آرام آرام دین را از کالبد روحش گرفته و اسمی برای آن بگذارند و چون جسمی تسخیر شیاطین‌شده‌ای، بی‌روح و بی‌اراده اما با ظاهر انسانی‌اش کنند.

کاش با همان ویترین « زن | زندگی | آزادی » جلو می‌آمدند تا این وفاق ملی. کاش با همان تنفرشان از آیین پوسیده و متحجر اسلام جلو می‌آمدند تا این چهره دلسوز و اشک‌ تمساح ریز اسلام دوستشان. قدر زن زندگی آزادی‌ها را ندانستیم. باطن و ظاهرشان یکی بود، خودی را از نخودی جدا و دل‌ها را یکدل می‌کرد، این‌ها با ظاهر اسلام دوست و همان باطن، خودی‌ها را بی‌خود و دل‌ها با پراکنده می‌کنند.

چنان از وحدت ایران در جنگ دوازده روزه دم می‌زنند و آن را به نام خود می‌زنند به خاطر اجرا نکردن قانون حجاب که گویی از قبل پیش‌بینی‌اش کرده بودند!

سوالم این است، انسجام ملت ایران برای چیست؟ دشمنی اسرائیل با ایران برای چیست؟ هدف ما جز مریدی مراد بزرگمان روح‌الله خمینیست؟ هدفمان جز اسلام است؟ آن وحدتی که برای اسلام و راه اسلام نیست چگونه ربط می‌دهید به «جمهوری اسلامی»؟!

امام راست می‌گفت! ما از دست غرب خلاص شدیم اما غرب‌زده‌ها نه!

این‌ها اگر زمان امام علی بودند همان توصیه‌ای به حضرت می‌کردند که دنیاخواهان آن زمان می‌کردند. آن زمان به امام علی گفتند کاری به حکام نداشته باش، راحتشان بگذار و «وحدت» را قربانی نکن، بعدا اگر خواستی آن‌ها را جایگزین کن، امام حتی حتی حتی برای همین برهه زمانی کوتاه نیز حاضر نشد خلاف دستور خدا عمل کند! چه بسا در روز عاشورا از لقب‌هایی که به حضرت دادند این بود که او پسر کشنده عرب است، عامل جنگ بین اعراب و برادرکشی‌شان!

تفرقه در راه دستور خدا را بر وفاق بر سر کفر ترجیح می‌دهم که کل تاریخ وفاق بر سر کفر و کوبیدن حق بوده، تاریخ از آن مالامال است به گونه‌ای که در بین ازدحام این کفر حق را به سختی می‌توان یافت.

اکنون هم همین است، تنها چیزی که حرص من را در می‌آورد این ظاهر اسلامی‌شان است!

صبر کنید!

صبر کنید!

صبر کنید!

خودتان را برملا خواهید ساخت، وقتی که حق چون پت پت رنجور شمعی در جوار مرگ گردید و در شرف خاموشی بود و قلبتان به آن اطمینان یافت، این پوست میشتان را پاره می‌کنید و در زیر نور ماه، اصالت پست درنده‌خوی غمازتان را هویدا می‌کنید. آن زمان است که حق چون خورشید خواهد درخشید، این گفته سنت الهیست که خداوند در قرآن وعده‌اش را داده، نمونه‌هایش را دیده‌ام و به آن ایمان دارم و قلبم نیز به آن مطمئن است چونان حضرت ابراهیمی که قیامت را با زنده‌ شدن پرندگان باور کرده.

وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِيٍّ إِلاَّ إِذا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّيْطانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنْسَخُ اللَّـهُ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّـهُ آياتِهِ وَ اللَّـهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ

لِيَجْعَلَ ما يُلْقِي الشَّيْطانُ فِتْنَةً لِلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقاقٍ بَعِيدٍ

۵۲ و ۵۳ حج