تنها مسیر آرامش (۱)

سلام

بالاخره بعد از مدت طولانی دوره تنها مسیر آقای پناهیان که خرگوش عزیزم خیلی توصیه اش میکرد رو شروع کردم به گوش کردن، واقعا توصیه هاش بیخود و الکی نبود و حق داشت انقدر ما رو تشویق کنه که گوش کنیم😊

اول پیشنهاد میکنم خودتون دوره رو گوش کنید، ۴٠ تا وویس هست فکر میکنم و هر کدوم حدودا ۴۵ دقیقه که مطمئنم وویس اول رو گوش کنید تا تهش میرید. حتی تونسته بابای من رو جذب کنه و صبح ها موقع صبحانه میگه بذار گوش بدیم😅 خب تبلیغ کافیه، بریم خلاصه ای از ۶ جلسه اول رو باهم مرور کنیم...

چطور یک زندگی بدون رنج داشته باشیم؟

خیلی از ما دنبال این هستیم که در زندگی مون یک ارامش و حال خوب داشته باشیم، همش تو بدو بدو و در تکاپو هستیم برای چیزهای بیشتر، پول بیشتر، خونه بزرگتر، ماشین گرون تر، حال خوب تر. عملا از درد و رنج و غصه میخوایم فرار کنیم...ولی آیا ممکنه؟ آیا کسی رو دیدید که در تمام طول زندگیش در آرامش مطلق باشه؟ شاید از دور خیلیا اینطور به نظر بیان، ولی حضرت علی میفرمایند باطن زندگی خودتون رو با ظاهر زندگی دیگران مقایسه نکنید!

خداوند میفرماید ما انسان رو در رنج افریدیم (سوره بلد آیه ۴)

دقت کنیم، در رنج افریدیم، نه اینکه انتخاب کنه رنج بکشه یا نه، نه اینکه انتخاب کنه در رنج باشه یا نه، ما رو در رنج افریده، یعنی ما بخوایم نخوایم رنج با ما هست. چرا این کار رو کرده؟ باهامون پدرکشتگی داشته؟

نه فقط میخواد ما آدم بشیم! بله همینه، مگه خود ما نمیگیم بذار سختی بکشه مرد شه، بذار همه چیز رو راحت بدست نیاره تا عادت نکنه، و کلی از این حرفای دیگه. خداییش هم میبینید هرکسی واقعا سختی کشیده تا چیزی رو بدست بیاره چقدر قدرش رو میدونه و چه انسان قدرتمندی هست.

حالا چه رنجی رو ما باید بکشیم؟

ما آدم ها خودمون انتخاب میکنیم چه رنجی رو بکشیم. شاید خیلی هامون از رنجی که الان داریم میکشیم هم راضی نباشیم و خیلی سخت باشه و فشار بیاره بهمون، بگیم نه والا من مجبوری دارم این سختی رو تحمل میکنم چون چاره دیگه ای ندارم، اما همینم خودمون انتخاب کردیم، بین بد و بدتر شاید.

ما همیشه در حال انتخاب هستیم بین میل و گرایش هامون. بخوابم یا درس بخونم تا آینده خوبی داشته باشم؟

بخورم یا روزه بگیرم و کنترل نفسم رو قوی کنم و به حرف خدا گوش بدم؟

به مادرم بی احترامی کنم یا حرمتش رو نگهدارم تا عاقبت بخیر بشم؟

پرخوری و تنبلی کنم یا ورزش کنم تا بدن سالمی داشته باشم؟ کار کنم یا اخر ماه مجبور بشم دستم رو جلوی بقیه دراز کنم؟

همونطور که میبینید ما مدام در حال انتخاب هستیم، انتخاب اینکه رنج کدوم رو تحمل کنیم؟ و اینجاست که ما باید رنج برتر رو تحمل کنیم، همه ما میدونیم بین این مثال ها کدوم رنج خوبه و کدوم رنج بی ارزش و سطحی.

امام حسین (ع) استغفرالله نعوذباالله ادم بدی بودن که انقدر عذاب کشیدن؟ حضرت علی (ع) چطور؟ حضرت فاطمه (س) که اونطور به شهادت رسیدن چطور؟ ما از اونا بیشتریم؟ که میگیم من زندگی خوب و اروم و کاملا در خوشی و رفاه و ارامش و بی نقص و همه چی تموم میخوام؟ یعنی خدا اونارو دوست نداشته که انقدر درد و سختی کشیدن؟

اتفاقا خدا بنده ای رو که بیشتر دوست داره بیشتر سختی میده بهش، مدام داره ما رو با چیزهای مختلف امتحان و ازمایش میکنه، چرا؟ چون میخواد ادم شیم، قوی شیم، راحت طلب و سطحی نباشیم.

ما فقط باید انتخاب کنیم که چه رنجی رو بکشیم، من دوست دارم رنج صبح برای نماز صبح از خواب بیدار شدن رو بکشم، عوضش حالم خوبه که به خدا نزدیک شدم، من دوست دارم رنج چادر پوشیدن تو گرما رو بکشم، عوضش حالم خوبه که خدا ازم راضیه...تازه یه چیز خیلی خوب دیگه

خدا مزد رنج هایی که میکشیم رو در همین دنیا به ما میده

خدا گفته من مزد کارهاتون رو در همین دنیا بهتون میدم نذاشتم تو اخرت فقط، اخرت سرجاش، اینجا هم بهت لذتش رو میدم.

خلاصه، هرچی ام تو این پست گفته باشم به خود وویس های اقای پناهیان نمیرسه و توصیه میکن این وویس ها رو خودتون گوش بدید🙂