نقد فیلم جنگ جهانی سوم
جنگجهانی سوم با دوربین فاشیستی به همراه ذهن بیمار هومن سیدی ، افتضاح بزرگی را در سینمای ایران رقم زد و متاسفانه رو به عقبترین اثر سینمای ایران بود .
فیلم تقریبا در تمامی مراحل ایده تا اجرا ناموفق و عقبمانده بود . از فیلمنامه تا کارگردانی و بازیگری .
اولین و شاید بزرگترین نقطهضعف فیلم ، کاراکتر سازی فیلمنامه بود . کاراکترهای فیلم حتی در حد تیپ شخصیتی نیز ظهور پیدا نمیکنند .
کارگری که نمیدانیم دقیقا از کجا آمده و به کجا میرود ، نقاط ضعفش کجاست و به چهچیزی فکر میکند . در فیلم مشخص میشود خانوادهاش را در زلزلهای از دست داده و هیچگاه مشخص نمیشود آیا واقعا فرار کرده و یا دیگران اشتباه میکنند . حتی عشقش به دختر کر و لال تا قبل از مرگ دختر ، نشان داده نمیشود و عقیم میماند ، همین نشان ندادن احساسات او باعث ضعف دیگری در فیلمنامه میشود .
هیچ رابطهی عاشقانه و یا حتی شبه عاشقانهای در فیلم بین این دو نمیبینیم . نمیفهمیم آیا دختر دربارهی دوست داشتن ، دربارهی آمدنش به آن خانه و حتی دربارهی دستبندهای طلایش دروغ میگوید یا خیر .
همین نفهمیدنها و باز نشدن های گرههای داستانی یا بهتر بگوییم ناتوان بودن فیلمنامه در ارائهی روابط علت و معلولی باعث بوجود نیامدن احساس میشود .
هنگامی که کارگر در یکسوم پایانی فیلم برای مرگ دخترک فریاد میزند ، شما را همراه نمیکند و دلسوزی برای از دست رفتن یک رابطه یا در مقیاس بزرگتر از دست رفتن یک انسان در ذهن و قلب بیننده ایجاد نمیشود . وقتی کاراکتری ساخته نشود احساسی هم ساخته نخواهد شد .
فیلم حتی در دوربین هم ناتوان است . این مسأله تقریبا از هومن سیدی بعید بود . دوربین هومن سیدی همیشه امضای خاص خودش را داشت و میدانست چه کاری انجام بدهد ، حال در این فیلم دوربین به شدت گیج میزند و با اصرار زیاد میخواد احساس ترس و انزجار و یا همان فاشیستی بودن خود را القا کند . البته در این کار موفق است و شما قطعا با ترس و سرگردانی سالن سینما را ترک میکنید اما نه به دلیل هنرمندانه بودن فیلم بلکه به دلیل خشونت احمقانهی آن.
پایان بندی فیلم معلوم نیست واقعا در افکار نویسنده رقم خورده و یا دوست دارد شبیه فیلمهای خشونت عریان سینمای جهان باشد . بجز این حتی دلیلی منطقی و روانشناختی برای آن وجود ندارد . کارگری مفلوک که در زندگیش فقط دروغ میگوید و فرار میکند ، تبدیل به جنایتکاری ترسناک میشود ؟
شاید اگر در پیرنگ فیلم این تحول کاراکتر را به مرور میدیدیم قابل باور بود ولی ناگهانی و بدون پایه است و به همین دلیل چیزی به بار نمیآورد.
در کل فیلم جنگجهانیسوم را میتوان از بدترین فیلمهای چند دهه اخیر سینما و قطعا بدترین و ضعیفترین فیلم هومن سیدی دانست . فیلمی که چیزی را خلق نمیکند و همه چیز گیج و سرگردان در فیلمنامه و کارگردانی باقی میماند .
مطلبی دیگر از این انتشارات
ارتباط طرحواره و سبک هنری
مطلبی دیگر از این انتشارات
Can you ever forgive me? فیلم
مطلبی دیگر از این انتشارات
نقد روانی آمریکایی و ماشینیست