نقد و بررسی سریال موچین

طی ماه های اخیر جنگ و جدل های بسیاری درباره اعطای مجوز ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی توسط صدا و سیما مطرح شده بود. بسیاری بر این عقیده بودند که صدا و سیما به عنوان رقیب شبکه نمایش خانگی، نمی بایست اجازه صدور مجوز ساخت سریال برای شبکه نمایش خانگی را داشته باشد چراکه با اعمال سلیقه، کیفیت ساخته سریال را کاهش خواهد داد. در نهایت اما این تغییر رخ داد و حالا « موچین » نخستین سریال شبکه نمایش خانگی است که مجوز خود را از صدا و سیما دریافت کرده است. در واقع می توان « موچین » را اولین محصول صدا و سیما دانست که برای شبکه نمایش خانگی است.

« موچین » در بخش کیفی، شباهت های زیادی به سریال های طنز صدا و سیما دارد. در اولین نگاه، توجه مخاطبان به تیم بازیگری سریال معطوف می شود که شامل تمام بازیگران طنز دهه های اخیر تلویزیون هستند. نکته جالب اینجاست که تمامی این بازیگران که با تیپ های آشنا در ذهن مخاطبان نقش بسته اند، با همان تیپ های آشنا در سریال حضور یافته اند و خبری از شخصیت پردازی منحصر به فرد نیست. داستان سریال درباره دو برادر به نام های فرزاد و فرزین است. فرزاد قصد دارد با سیما ازدواج کند اما پدر سیما به شدت مخالف این ازدواج است و هرکاری می کند تا این ازدواج انجام نگیرد. او معتقد است که در ابتدا باید مینا که خواهر بزرگتر سیما است ازدواج کند و سپس به فکر ازدواج باشد. این در حالی است که کسی قصد ازدواج با مینا را ندارد و...

موضوعاتی که در قالب سریال « موچین » به مخاطب عرضه شده، تفاوتی با کمدی های سخیف ویدیویی ندارد. در « موچین » شخصیت پردازی وجود ندارد و همه شخصیت ها تیپ های کم هوشی هستند که نمونه آنها را سالها در قاب تلویزیون شاهد بوده ایم. دو شخصیت زن اصلی سریال، با پیروی از کلیشه ها، دختران جوانی هستند که رویای ازدواج در سر دارند و هر لحظه با یکدیگر دعوا می کنند تا هرچه زودتر به تنها آرزوی زندگی شان یعنی ازدواج دست پیدا کنند! این نگاه قدیمی و کهنه، سالهاست که چه در سینما و چه در تلویزیون منسوخ شده اما سازندگان « موچین » به آن پایبنده مانده اند و بزرگترین معضل و کمبود در زندگی را ازدواج عنوان می کنند. دیگر شخصیت های داستان نیز فاقد ضریب هوشی هستند و سازندگان با تکیه بر شوخی های سطخ پایین، امید به ساخته شدن طنز داشته اند.

متاسفانه سریال « موچین » در طنز پردازی اثری کاملاً ناامید کننده به شمار می رود. به شکل عجیبی، در طول سریال نه تنها هیچ موقعیت طنز جالبی خلق نمی شود بلکه بارها نسبت به تکرار آنچه که رخ داده اقدام می شود. در واقع موقعیت ها در سریال « موچین » نه یک بار، بلکه چندین بار تکرار می شوند که در برخی موارد حتی دیالوگ ها نیز تغییر چندانی نمی کند. سریال سعی می کند با بکارگیری شوخی های کلامی، خنده را به لبان تماشاگر بیاورد اما ضعف شخصیت پردازی ها و شوخی های بی رمق با « متری شیش و نیم » و تکه کلامهای رایج، لحن سریال را الکن کرده است. شوخی هایی که در « موچین » مورد استفاده قرار گرفته اند، مشابه آثار دو دهه پیش تلویزیون است. تماشای این شوخی ها در آن دوران شاید می توانست از قاب تلویزیون رضایت بخش باشد اما امروز و در شبکه نمایش خانگی،به نظر نمی رسد این ترفند به موفقیت منجر شود.

« موچین » در مجموع ضعیف و سطحی است و باید گفت که اولین دستپخت رسمی صدا و سیما در شبکه نمایش خانگی محسوب می شود. سریالی که با موقعیت های تکرار شونده و اغلب پر سر و صدا، نه تنها نمی تواند از مخاطب خنده بگیرد بلکه احتمالاً باعث ایجاد سردرد او هم خواهد شد! دانلود سریال موچین از رسانه مامدیا.