داستاننویس، علاقهمند به ادبیات، سینما و دنیای هنر / پیج اینستاگرام: https://instagram.com/jafari_maryam76?utm_medium=copy_link / کانال تلگرام:https://t.me/beshnu_az_man
مربی عزیز!
نیچه میگوید: کسی که تا ابد شاگرد باقی میماند، نمیتواند زحمات آموزگارش را جبران کند.
از کودکی عشق بی اندازهای برای مربیگری داشتم. در همهی بازی ها و نمایش های کودکانهمان برای گرفتن نقش معلم بال بال میزدم.
اگر از بچه ها بپرسید بزرگ شدی میخواهی چه کاره شوی، اکثریت اولین چیزی که خواهند گفت معلمی است.
معلم ها در ذهن بچه ها بزرگ اند، حتی گاهی پدر و مادر ها با کلافگی برای مشکلی که با بچه هایشان دارند به آنها رجوع میکنند، در اطرافم بچه های زیادی را دیدهام که از هیچ کس حتی پدر و مادرشان به اندازهی مربی مهد کودک یا معلم مدرسهشان حرف شنوی ندارند.
گرچه من به طور رسمی معلم نشدهام اما همیشه روحیه مربیگری را در وجودم دارم و این جمله که زکات علم نشر آن است، جوری ملکهی ذهنم شده که گاهی به یاد دوران کودکی در نقش معلمی غرق میشوم و فراموش میکنم هنوز راه زیادی تا معلم شدن دارم.
همهی آدم ها در طول زندگیشان مربی هایی داشتهاند و خاطرههایی خوب یا بد از آنها دارند.
مربی خوب میتواند دنیای آدم را زیر و رو کند اما امان از مربی بد که میتواند آدم را در چاه عمیقی پرتاب کند که هیچ کس جز خود شخص نمیتواند یاریرسان خودش باشد.
حتما مصاحبه هایی از انسان های موفق را دیدهاید، بعضی خود را مدیون یکی از مربی هایشان میدانند و بعضی با لبخندی جادویی و چشمانی درخشان به دوربین خیره میشوند و از مربیای یاد میکنند که در گذشته به آنها گوشزد کرده که به هیچ جایی نخواهند رسید.
و چه ترسناک است اگر هیچ مربی تأثیری گذاری در زندگی کسی نبوده باشد، مربی نه به عنوان شخصی که دستور میدهد بلکه کسی که هدایت میکند. گاهی شخصی در زندگی ما حضور کوتاهی پیدا میکند اما تأثیر مهم و ژرفی روی افکار ما میگذارد.
پنج سال پیش همراه پدرم در جستجوی کلاس نقاشی برای خواهرم که استعداد کم نظیری دارد بودیم که کلاسی را پیدا کردیم که خانم جوانی مربی آن بود.
بچه ها در محیط خفه و تنگی دور تا دور اتاق، پشت میز هایی که به دیوار وصل شده بود نشسته بودند. این بچه ها از دوازده سیزده ساله بودند تا خانم سی و پنج ساله.
خانم نقاش جوان نمونه کارهایش را به در و دیوار این کلاس نقلی چسبانده بود. حتی روی شیشه ها را هم پر از نمونه کار های شاگردانش کرده بود، کاغذ های کوچکی که طرح چشمی بزرگ با قطرهای اشک داشتند یا بینی ها و لب های مختلف و کوچکی که کنار چشم های زیبا جلوهای نداشتند.
پدرم با آن خانم صحبت کرد و قرار شد برای ده جلسه دویست و پنجاه هزار تومان از ما بگیرد، خانم مربی با لبخند دستگاه کارتخوان را سمتمان گرفت.
کلاس ها بعد از دو هفته انتظار شروع شد، من هم به همراه خواهرم در کلاس ها شرکت کردم تا کنارش باشم، جلسه پس از جلسه میگذشت و ما فقط خط میکشیدیم و سایه میزدیم، خانم مربی گوشی به دست هر پنج دقیقه یا گاهی هر ده دقیقه می آمد و کار های ما را نگاه میکرد و یا روی صندلیاش مینشست و پا روی پا میانداخت و باز سر در گوشی فرو میبرد.
خلاصه در ده جلسه ما فقط سایه کشیدیم و یک تخم مرغ و کوزه، خواهرم با آن همه مهارت در نقاشی برای حرفهای شدن در سبک سیاه قلم آنجا آمده بود اما داشت از مداد دست گرفتن هم بیزار میشد.
هر چه نمونه کارهایش را نشانش می دادیم، اهمیتی نمیداد، حتی چند بار خواهرم چشم و ابرویی کشید بهتر از شاگردان ترم بالاییاش، اما با غیظ گفت: حق ندارید جلوتر از من پیش برید!
مربیای که تعیین سطح نمیکند و حتی سعی در شناخت شاگردانش ندارد واقعا مربی است یا فقط کاسب کار است؟!
مربی باید محرکی خوب برای شاگردانش باشد، هدایتگری مشوق.
به قول شهریار شاعران: ای تو کشتی نجات روح ما
ای به طوفان جهالت روح ما....
مربی خوب میداند برای چه کسی و چگونه و با چه هدفی آموزش میدهد، تنها تخصص و مدیریت برای یک مربی کافی نیست، مربی خوب، دلسوز است همانطور که خداوند در قرآن از پیامبران که والاترین آموزگاران بشریت بودهاند میگوید: از خود شما پیامبری به سویتان آمده که رنج کشیدن شما برایش سخت است.
و در ادامه میگوید: و او اشتیاق زیادی برای هدایت شما دارد.(توبه ۱۲۸)
مربی که دلسوز و مشتاق رشد شاگردانش نباشد و فقط هدف های مادی در سرش باشد، نمیتواند هدایتگر و الگوی خوبی برای دانش آموزانش باشد.
این شد که از کلاسش بیرون آمدیم و رو آوردیم به برترین مربی دنیا یعنی کتاب ها، آنها بیش از آنچه فکر میکنید سخاوتمند و کارآمد بودند.
گالیله میگوید: معلمان تنها درها را میگشاید و این تو هستی که باید وارد شوی.
و این کاری است که کتاب ها بی هیچ منتی برای ما میکنند.
زندگی مربی سختگیری است که با تجربههایمان ما را هدایت میکند. گاه این تجربه ها دردآورند اما میتوانند پلی باشند برای رسیدن ما به آنچه که خواهان و لایقش هستیم.
هر آدمی به مربی و هدایتگری خوب نیاز دارد و چه نیکو است که همهی ما حتی برای یک نفر الهام بخش باشیم.
#مریم_جعفری_تفرشی
?کپی با ذکر منبع✔
مطلبی دیگر از این انتشارات
معجزهی خاطرهنویسی!
مطلبی دیگر از این انتشارات
بهروز دعایی
مطلبی دیگر از این انتشارات
داستانک من.