یک دانشجوی علاقهمند به گسترهای از موضوعات، از تکنولوژی و برنامهنویسی، تا هنر، فلسفه، دین و روان شناسی. اینجا از مطالب و موضوعاتی که برای خودم مفید بوده مینویسم.
به خودت زمان نده! (قانون پارکینسون)
امروز میخوام راجع به مفهومی صحبت کنم به نام: «قانون پارکینسون»
اول ببینید موارد زیر براتون آشنا هست یا نه:
- امتحانی که بیست روز براش وقت داشتی! ولی کی خوندی؟ ساعت ده شب امتحان تا هشت صبح که امتحانه :)
- تمرینی که یک هفته فرصت داشت! ولی آخر سر، زنگ نهار قبل کلاس نوشته شد.
- عروسی فلان فامیل نزدیک بود! ۶ ماه فرصت بود برای لاغر شدن. نتیجه؟ سرچ گوگل یک هفته قبل عروسی :«چگونه در یک هفته بیست کیلو کم کنیم؟»
و خیلی موارد مشابه اینا که قطعا براتون اتفاق افتاده. و اینجاست که قانون پارکینسون وارده میشه..
قانون پارکینسون بیان میکنه:
«هر کاری، به اندازه‌ی زمانی که به آن اختصاص داده شده است، طول میکشد!»
این مفهوم برای اولین بار توسط سایریل نورث کوت پارکینسون نویسنده و تاریخ‌دان انگلیسی در سال ۱۹۵۵ در مجله‌ی اکونومیست مطرح شد و بعدا در پاراگراف اول کتاب او جا گرفت.
پارکینسون خودش کارمند دولت بریتانیا بود اعتقاد جامعه و مردم اون زمان بر این بود که سخت کار کردن، بهتر از سریع و هوشمندانه کار کردن است. اما اون معتقد بود:
«هرچه اندازه و حجم چیزی بزرگ شود، کارآمدی و بازده آن پائین می‌آید.»
اون در واقع به این باور بود که:
حتی اگر به کارهای پیش پا افتاده و آسون، وقت زیادی اختصاص بدیم، باعث پیچیدگی و سختی اون‌ها میشیم. هرچه زمانی که به انجام کاری اختصاص داده میشه کوتاه‌تر بشه، اون کار ساده‌تر و آسون‌تر به انجام میرسه!
به عنوان مثال اگر انجام دادن کاری به سه ساعت زمان مفید نیاز داشته باشه و برای اون یک هفته وقت بذاریم، تنها باعث دلهره و استرس برای به کمال رسوندن اون خواهیم شد و احتمالاً در نهایت، تاثیری بر کیفیت کار نخواهد داشت.
و این چیزیه که تو جامعه اشتباه جا افتاده!
- کارمندها برای بیشتر کار کردن اضافه حقوق میگیرن، و نه برای مفیدتر کار کردن.
- کنکوری‌ها برای ساعت مطالعه بالا تشویق میشن و نه برای مطالعه‌ی مفید!
میتونیم از این قانون برای پربازده کردن کارهامون استفاده کنیم.
زمان انجام کارهاتون رو محدود کنید، به خودتون وقت ندید!
- بجای اینکه بگید امروز یک فصل شیمی میخونم و یا یک ساعت ورزش میکنم، بگید تا دو ساعت دیگه یک فصل شیمی رو تموم میکنم و تا قبل از ساعت چهار ورزشم رو میکنم.
- شارژر لپتاپ رو از برق بکشید و بگید تا وقتی شارژ لپتاپ تموم شد باید کارم رو به اتمام برسونم.
- با دیگران که درس یا کار مشترکی دارید، زمان‌هایی رو هماهنگ کنید که تا قبل اون زمان کار انجام شده باشه و در اون زمان باهم کار یا تمارین رو بررسی کنید! (تعهد ایجاد کنید)
و نکته‌ی اساسی این قانون اینه که:
زمانی که میخواید برای کاری در نظر بگیرید رو به «حداقل»ای برسونید که اون کار به خوبی انجام شه!
و نه اینکه انقدر زمان رو کم بگیرید که کار ناقص و پراشکال انجام بشه.
(حواستون رو جمع کنید خود این نکته تبدیل به بهونه‌ای برای زیادی زمان دادن و کار نکردن نشه :))
اگه تا به حال این کار رو انجام دادید، از تاثیرش برام بنویسید و اینکه راجع بهش چی فکر میکنید!
و اینکه شاید کار عمیق بتونه مکمل درجه یکی برای کاربردی‌تر شدن این قانون باشه! اگر دوست داشتید در موردش بیشتر بدونید میتونید مطلبم در موردش رو از اینجا بخونید: https://vrgl.ir/bDr5Q
مطلبی دیگر از این انتشارات
بودن یا نبودن مسئله این است!
مطلبی دیگر از این انتشارات
چرا به ضرر خود تصمیم می‌گیریم؟
مطلبی دیگر از این انتشارات
نیم‌دانگ پیونگ‌یانگ سنگ محک کتاب‌های کره‌ی شمالی