معرفی کتاب «تپلی و بیت داستان دیگر»

تپلی و بیست داستان دیگر

نویسنده: گی دوموپاسان

تعداد صفحات: ۳۰۰صفحه

داستان تپلی از زیباترین داستان‌های دوموپاسان است که به طور استعاری وطن‌فروشی عده‌ای فرصت‌طلبِ ثروت‌اندوز را به تصویر می‌کشد.

تپلی زن جوانی است که در حین فرار فرانسوی‌ها از دست پروسی‌ها، در دلیجانی همراه با عده‌ای از شهر می‌گریزند. آن‌ها که تمایلی به گفتگو با او ندارند بعد از مدتی که آذوقه راه تمام می‌کنند متوجه سبد پر از غذای او می‌شوند. زن جوان سخاوتمندانه هرچه دارد را بین آن‌ها تقسیم می‌کند و رابطه این افراد با او گرم می‌شود.

داستان وقتی به اوج می‌رسد که دلیجان به هتلی می‌رسد که قرار است شبی در آن استراحت کنند و در این هتل یک افسر پروسی ساکن است که بعد از دیدن تپلی از آن‌ها می‌خواهد تا او را راضی کنند که نزد او بماند.

حالا چهره هرکدام از شخصیت‌های داستان با اظهارنظرهایشان در این رابطه مشخص می‌شود.

.....

تپلی در بین دیگر داستان‌های این کتاب طولانی‌تر و البته جذاب‌تر است. داستان‌های کوتاه دیگر اما موضوعات مختلفی از جمله خوشبختی، انتقام، عشق، هوس، رنج، طمع و سادگی را بازگو می‌کنند. توصیفات دوموپاسان و شرح ماوقع با جزئیات زیادی همراه است و همین نقطه قوت داستان‌های اوست.

.....

ترجمه آقای پارسایار خوب بود، سعی شده گفتگوها با زبان محاوره ترجمه بشه که البته من نمی‌پسندیدم. اصطلاحات فرانسوی هم تماما زیرنویس شده بود.

این کتاب رو به ترجمه مرحوم آقای قاضی از انتشارات امیرکبیر هم می‌تونید تهیه کنید. البته اون رو نخوندم و نمی‌تونم با این ترجمه قیاس کنم.

......

معرفی نویسنده:

آنری رنه آلبر گی دو موپاسان (به فرانسوی: Henri René Albert Guy de Maupassant) (زادهٔ ۱۸۵۰-درگذشتهٔ ۱۸۹۳) نویسنده فرانسوی است.

در سال ۱۸۵۰ در شاتو میرومنیل در تورویل-سور-ارک به‌دنیا آمد. او در کنار استاندال، انوره دو بالزاک، گوستاو فلوبر و امیل زولا یکی از بزرگترین داستان‌نویسان قرن نوزدهم فرانسه به‌شمار می‌آید. او در طول زندگی نسبتاً کوتاه ۴۳ ساله‌اش حدود ۳۰۰ داستان کوتاه، ۶ رمان و نیز ۳ سفرنامه، یک مجموعه شعر و مجلدی از چند نمایشنامه نوشت؛ ولی نقطه اوج کارهای موپاسان داستان‌های کوتاه اوست که برخی از آنها نظیر تپلی(داستان کوتاه) از شاهکارهای ادبیات داستانی جهان شمرده می‌شوند. موپاسان استاد نوعی از داستان کوتاه است که به قول سامرست موآم «می‌توانید آن را پشت میز شام یا در اتاق استراحت کشتی نقل کنید و توجه شنوندگان خود را جلب نمایید.»

او تحت تأثیر ویکتور هوگو نخست اشعاری عاشقانه سرود. بعدها با لوئی بویه و گوستاو فلوبر آشنا شد و همراه آنها به بررسی آثار بالزاک پرداخت و پس از آن به شکل جدی به نویسندگی روی آورد.

در سال ۱۸۹۲ پس از اقدام به خودکشی او را به تیمارستان بردند و در سال ۱۸۹۳ در همان‌جا دیده از جهان برگرفت.