محدودیت عیار کارخانه فراوری و ارزیابی اقتصادی روش تخریب بزرگ

برنامه‌ریزی تولید در روش تخریب ‌بلوکی، مقدار تناژ استخراجی از هر دهانه تخلیه تا مقصد مشخص (کارخانه فرآوری) در‌ هر دوره زمانی با اهداف برنامه‌ریزی را بیان می‌کند. یکی از مشکلات در برنامه‌ریزی تخریب ‌بلوکی فقدان یکپارچگی پارامترهای اصلی طراحی است، بنابراین نیاز است مدلی توسعه یابد تا با استفاده از تمام عوامل موثر در تنظیم برنامه راهبردی معدن، زمان‌بندی تولید دقیق را ارایه کند. در این تحقیق مدل برنامه‌ریزی خطی عدد صحیح مختلط (MILP) به نحوی گسترش یافته است که تولید در روش تخریب ‌بلوکی با توجه به محدودیت‌های عیار کارخانه ‌فرآوری بررسی شود. محدودیت‌های حداقل و حداکثر عیار قابل قبول کارخانه ‌فرآوری و همچنین محدودیت تولید عیار‌ نسبی توسعه یافته در این تحقیق برنامه‌ریزی معدن را به سمتی سوق می‌دهد تا فرآیند استخراج واقعی به همراه کنترل ترقیق‌شدگی از دهانه‌های تخلیه انجام شود. نرم‌افزار CPLEX به‌ عنوان چارچوب اجرای مدل MILP و نرم‌افزار MATLAB به عنوان زبان برنامه‌نویسی این تحقیق استفاده شده‌اند. نتایج اجرای مدل پیشنهادی بر روی 85 دهانه تخلیه که در طی 10 سال برنامه‌ریزی شده ‌است نشان داد با اعمال محدودیت عیار کارخانه فرآوری به مدل MILP نسبت به حالتی که این محدودیت‌ها در مدل نباشند، فقط با کاهش 9‌ درصد از NPV محاسبه شده، عدم توزیع متناسب از متوسط عیار استخراجی بدون محدودیت کارخانه ‌فرآوری 24‌ درصد از حداکثر عیار دهانه‌های تخلیه است و با وجود محدودیت کارخانه فرآوری چنین توزیعی به 4‌ درصد کاهش می‌یابد. همچنین تولید از معدن بر حسب عیار مجاز کارخانه ‌فرآوری به خوبی رعایت شده است، بنابراین اعمال محدودیت‌های عیار کارخانه فرآوری به همراه سایر محدودیت‌های موثر در برنامه‌ریزی تولید، زمان‌بندی واقعی‌تری را ارایه کرده ‌است.

برای جزئیات بیشتر به این مقاله مراجعه شود.