بازیِ‌خوب، بازیگرِ خوب، "آذر سماواتی"

"بازیگری" تنها یک واژه‌ی ساده یا تک‌وجهی نیست.
وقتی صحبت از بازیگری و بازیگر خوب می‌کنیم، یعنی شروع یک فرآیند چندوجهی که تنها به درخشش بر روی صحنه تئاتر یا پرده سینما یا قاب تلویزیون اطلاق نمی‌شود؛ بلکه یک بازیگرِ خوب به معنای واقعی کلمه، کار اصلی خود را پیش از عقد قرارداد آغاز می‌کند؛ زمانی که با او برای همکاری در یک پروژه نمایشی یا تصویری تماس گرفته می‌شود و همچنین در مرحله‌ای که متن نمایشنامه یا فیلمنامه به دستش می‌رسد، در واقع کارِ اصلی بازیگر شروع شده است، چرا که "انتخاب بد" همه چیز را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و این شروع یک چرخه معیوب در فرآیند بازیگری‌ست.

انتخاب متن خوب، بررسی سابقه‌ی کارگردان و سایر عوامل گروه و داشتن نظم و تعهد کاری، از مهمترین فاکتورهای "بازیگر" می‌باشد.

آذر سماواتی جز آن دسته هنرمندانی‌ست که می‌توان به او گفت "بازیگر".
وقتی به کارنامه او می‌نگریم، به طور قطع او تمام ویژگی‌هایی که در بالا ارائه نمودم را دارا می‌باشد.
آذر سماواتی با درخشش در نمایش‌هایی که از او بر روی صحنه تئاتر دیدم، این مطلب را کاملا عیان می‌کند که همکاری او با گروه‌های معتبر و کارگردانان کاربلد تئاتری و از همه مهم‌تر، نمایشنامه‌های‌ خوبی که او پذیرفته در آن‌ها به ایفای نقش بپردازد، همگی نشان‌دهنده هوش و حرفه‌ای‌گری او در این عرصه است.

آذر سماواتی متولد ۱۲ آذر ۱۳۶۵ ساری، ساکن تهران، لیسانس ریاضی‌کاربردی، دانشجوی کارشناسی‌ارشد روانشناسی، و یکی از بازیگران خوب تئاتر کشور است. در سال ۱۳۷۹ وی به دلیل علاقه زیادش به تئاتر و بازیگری به واسطه یکی از دوستانش(خانم فروغ قجابگلی)، وارد فضای تئاترِ حرفه‌ای شد و کارش را به عنوان دستیارِ کارگردان در نمایش "شکسته‌بخوان"به کارگردانی آقای علی‌ روئین‌تن آغاز نمود؛ در همین پروژه بود که درست یک هفته قبل از شروع اجراء برای عموم، یکی از بازیگران نمایش(به دلیل مشکلات شخصی)،از گروه جدا می‌شود و تنها کسی که در این فاصله اندک می‌توانست جایگزین شود، کسی نبود جز "آذر سماواتی".

این نمایش که در سالن قشقایی مجموعه تئاترشهر به روی صحنه رفت، دروازه ورودی آذر سماواتی به دنیای حرفه‌ای بازیگری بود.

وقتی نام آذر سماواتی به گوش می‌رسد، واژه "نظم" هم تداعی می‌شود.
حضور به موقع در تمرینات، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های خانم سماواتی است که در کنار دانش و قدرت او بر روی صحنه تئاتر، نشان از تعهد او به گروه و مخاطب است.
من ۵ نمایش از او دیده‌ام؛ قدرت بیان، استفاده از بدن، سکوت‌ها و نگاهش، و از همه مهم‌تر رهایی‌در بازیش، ابزاری است که او بر روی صحنه مقتدرانه، تماشاگر را جذب خود می‌کند. تئاتر خوب، بازی خوب، بازیگر خوب، درکنار هم مکمل هستند.

باتوجه به دقت و وسواس آذر سماواتی در انتخاب آثاری که بازی کرده است و همچنین راحتی در بازی‌هایش در نهایت، به نتیجه‌ای مطلوب ختم شده است.

قطعا در سال‌های آینده، نام او، بسیار شنیده خواهد شد.

نویسنده: رضا میرزائی ازندریانی