اسرائیل؛ رژیمی مبتنی بر ترور سیستماتیک و خشونت ساختاری

اسرائیل؛ رژیمی مبتنی بر ترور سیستماتیک و خشونت ساختاری

نویسنده: مجتبی غضنفری

چکیده

رژیم اسرائیل از زمان پیدایش خود تاکنون، از ترور، خشونت ساختاری، و ابزارهای نظارتی برای تحکیم قدرت و تثبیت سلطه بهره‌برده است. این مقاله تلاش می‌کند با رویکردی بین‌رشته‌ای، ساختار سیاسی و امنیتی اسرائیل را تحلیل کرده، با استناد به شواهد تاریخی و نظریه‌های علوم سیاسی، نشان دهد که ترور در سیاست اسرائیل نه یک استثنا، بلکه بخشی از منطق حاکمیتی آن است.

مقدمه

اسرائیل بر بستر یک پروژه استعماری شکل گرفت؛ پروژه‌ای که از آغاز با خشونت و پاک‌سازی قومی همراه بود. گروه‌های نظامی پیشاصهیونیستی همچون هاگانا، ایرگون و لهی با حملات علیه فلسطینیان و نیروهای بریتانیایی، سنتی از خشونت هدفمند را پایه‌ریزی کردند. این الگو پس از تأسیس رسمی رژیم در ۱۹۴۸ در قالب سازمان‌های اطلاعاتی مانند موساد و شاباک تداوم یافت.

ترور به‌مثابه استراتژی حکمرانی

ترور در اسرائیل، صرفاً اقدامی امنیتی نیست، بلکه یک ابزار سیاسی است. عملیات‌هایی مانند ترور رهبران فلسطینی، ترور دانشمندان ایرانی، و ترورهای فرامرزی علیه فعالان مقاومت، نمونه‌هایی از سیاست حذف فیزیکی در راستای حفظ برتری امنیتی و روانی هستند. این اقدامات، برخلاف قوانین بین‌المللی، با مشروعیت داخلی و حمایت خارجی همراه‌اند.

خشونت ساختاری و آپارتاید حقوقی

اشغال سرزمین‌های فلسطینی، ایجاد دیوار حائل، تخریب منازل، مصادره زمین، و شهرک‌سازی‌ها، همگی اجزای سیاست‌های بلندمدت تغییر ساختار جمعیتی هستند. این سیاست‌ها که به گواه سازمان‌های حقوق بشری، شکل‌هایی از آپارتاید هستند، در قالب قانون‌گذاری، تصمیمات قضایی و سیاست‌گذاری اجتماعی تثبیت شده‌اند.

استعمار فناوری و نظارت دیجیتال

اسرائیل با بهره‌گیری از فناوری‌های پیشرفته، مدل جدیدی از استعمار نظارتی را اجرا می‌کند. شرکت‌هایی مانند NSO Group با تولید نرم‌افزارهایی چون پگاسوس، امکان نظارت، شنود و کنترل مخالفان را حتی خارج از مرزها فراهم می‌کنند. این فناوری‌ها نه‌تنها بر فلسطینیان، بلکه بر روزنامه‌نگاران، فعالان حقوق بشر و دولت‌های خارجی نیز اعمال می‌شوند.

نظریه‌های تحلیلی: وضعیت استثناء و خشونت ساختاری

نظریه‌های سیاسی همچون «وضعیت استثناء» جورجیو آجامبن، «قدرت انضباطی» فوکو، و «خشونت ساختاری» گالتونگ، به خوبی بر ساختار حکمرانی اسرائیل منطبق‌اند. اسرائیل از بحران دائمی، برای تعلیق قانون و توجیه اقدامات غیرقانونی بهره می‌برد؛ الگویی که در عملیات‌های نظامی، کنترل رسانه، و امنیتی‌سازی دائمی نمود دارد.

جامعه جهانی و سیاست استانداردهای دوگانه

با وجود گزارش‌های گسترده حقوق بشری، هنوز جامعه بین‌المللی نسبت به جنایات اسرائیل واکنش مؤثری نشان نداده است. حمایت برخی دولت‌های غربی از اسرائیل، عملاً مانع پاسخگویی این رژیم در مجامع حقوقی شده و اصل مسئولیت‌پذیری بین‌المللی را تضعیف کرده است.

نتیجه‌گیری

ترور، خشونت ساختاری، استعمار دیجیتال و حذف فیزیکی مخالفان، درون‌مایه‌های اصلی سیاست‌گذاری در اسرائیل هستند. تحلیل این رژیم، بدون درک ماهیت سیستماتیک این ابزارها، ناقص خواهد بود. واکنش جهانی و حمایت از جنبش‌های مشروع مقاومت، تنها راه ایجاد موازنه در برابر این ساختار خشونت‌محور است.

منابع (فرمت APA)

Amnesty International. (2022). Israel’s apartheid against Palestinians: Cruel system of domination and crime against humanity. Retrieved from https://www.amnesty.org

B’Tselem. (2021). A regime of Jewish supremacy from the Jordan River to the Mediterranean Sea: This is apartheid. Retrieved from https://www.btselem.org

Foucault, M. (1977). Discipline and punish: The birth of the prison (A. Sheridan, Trans.). New York: Pantheon Books.

Galtung, J. (1969). Violence, peace, and peace research. Journal of Peace Research, 6(3), 167–191.

Human Rights Watch. (2021). A threshold crossed: Israeli authorities and the crimes of apartheid and persecution. Retrieved from https://www.hrw.org

Pappé, I. (2006). The ethnic cleansing of Palestine. Oxford: Oneworld Publications.

برگمن، ر. (۱۳۹۸). برخیز و نخست بکش (م. مهدوی، مترجم). تهران: ثالث.